تأملی در نهضت عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ....<ref>' به '.<ref>') |
|||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه، به موضوع کتاب اشاره گردیده است | در مقدمه، به موضوع کتاب اشاره گردیده است.<ref>مقدمه، ص11-12</ref> | ||
نخستین گفتار کتاب به بررسی اجمالی منابع تاریخ عاشورا پرداخته است که در این میان «[[مقتل أبي مخنف|مقتل الحسين» ابی‌مخنف]]، «طبقات» ابن سعد، «[[أنساب الأشراف (5 جلدی)|أنساب الأشراف]]» [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذری]]، «[[الأخبار الطوال]]» [[دینوری، احمد بن داود|دینوری]]، «[[الفتوح]]«[[ابن اعثم کوفی، محمد بن علی|ابن اعثم]]، «مقتل الحسين» خوارزمی و «مقتل الحسين» طبرانی به‌عنوان برجسته‌ترین و کهن‌ترین منابع قابل‌توجه که به‌صورت نسبتا مفصل به واقعه عاشورا پرداخته‌اند، مطرح گردیده است | نخستین گفتار کتاب به بررسی اجمالی منابع تاریخ عاشورا پرداخته است که در این میان «[[مقتل أبي مخنف|مقتل الحسين» ابی‌مخنف]]، «طبقات» ابن سعد، «[[أنساب الأشراف (5 جلدی)|أنساب الأشراف]]» [[بلاذری، احمد بن یحیی|بلاذری]]، «[[الأخبار الطوال]]» [[دینوری، احمد بن داود|دینوری]]، «[[الفتوح]]«[[ابن اعثم کوفی، محمد بن علی|ابن اعثم]]، «مقتل الحسين» خوارزمی و «مقتل الحسين» طبرانی به‌عنوان برجسته‌ترین و کهن‌ترین منابع قابل‌توجه که به‌صورت نسبتا مفصل به واقعه عاشورا پرداخته‌اند، مطرح گردیده است.<ref>غفوری‌نژاد، محمد، 1389، ص70</ref> | ||
فارغ از برخی نکات جزیی که در ضمن مطالب بعدی مورد اشاره قرار خواهد گرفت، اطلاعات تخصصی قابل توجهی توسط مؤلف در این بخش ارائه گردیده است و به لحاظ منطقی جایگاه این بخش به‌عنوان اولین گفتار کتابیدر باب عاشورا، مناسب ارزیابیمی‌شود | فارغ از برخی نکات جزیی که در ضمن مطالب بعدی مورد اشاره قرار خواهد گرفت، اطلاعات تخصصی قابل توجهی توسط مؤلف در این بخش ارائه گردیده است و به لحاظ منطقی جایگاه این بخش به‌عنوان اولین گفتار کتابیدر باب عاشورا، مناسب ارزیابیمی‌شود.<ref>همان</ref> | ||
پس از آن در گفتاری کوتاه، زمینه‌های قیام کربلا مورد بررسی قرار گرفته است، سپس دو گزارش نسبتا مفصل از واقعه کربلا ارائه گردیده است. گزارش نخست تحت عنوان «گزارش‌نامه واقعه کربلا؛ یک مقتل کوتاه» با تکیه بر منابع دست اول تاریخی و گه‌گاه با اتکا به منابع روایی شیعه (مثل کافی) تنظیم شده و به‌طور نسبتا جامع و درعین‌حال مختصر، به روایت واقعه پرداخته است. تلاش مؤلف در تدوین این بخش به لحاظ استفاده از منابع معتبر قابل تقدیر است | پس از آن در گفتاری کوتاه، زمینه‌های قیام کربلا مورد بررسی قرار گرفته است، سپس دو گزارش نسبتا مفصل از واقعه کربلا ارائه گردیده است. گزارش نخست تحت عنوان «گزارش‌نامه واقعه کربلا؛ یک مقتل کوتاه» با تکیه بر منابع دست اول تاریخی و گه‌گاه با اتکا به منابع روایی شیعه (مثل کافی) تنظیم شده و به‌طور نسبتا جامع و درعین‌حال مختصر، به روایت واقعه پرداخته است. تلاش مؤلف در تدوین این بخش به لحاظ استفاده از منابع معتبر قابل تقدیر است.<ref>همان، ص70-71</ref> | ||
گزارش دوم تحت عنوان «گزارشی دیگر از رویداد کربلا» با ارائه اطلاعاتی که بخش زیادی از آنها در گزارش نخست ذکر گردیده سامان یافته است؛ با این تفاوت که به بُعد تحلیلی مطالب، بیشتر پرداخته است. بنا بر آنچه مؤلف در مقدمه کتاب آورده، این دو بخش مستقل از یکدیگر نگاشته شده و هریک ویژگی خاص خود را داراست | گزارش دوم تحت عنوان «گزارشی دیگر از رویداد کربلا» با ارائه اطلاعاتی که بخش زیادی از آنها در گزارش نخست ذکر گردیده سامان یافته است؛ با این تفاوت که به بُعد تحلیلی مطالب، بیشتر پرداخته است. بنا بر آنچه مؤلف در مقدمه کتاب آورده، این دو بخش مستقل از یکدیگر نگاشته شده و هریک ویژگی خاص خود را داراست.<ref>همان، ص71</ref> | ||
پنجمین گفتار حاوی مطالبی بسیار مختصر پیرامون اربعین امام حسین(ع) است. بخش بعدی کتاب تحت عنوان «حکمت شهادت امام حسین(ع)» رویکردی متفاوت از آنچه در بخش‌های پیشین شاهد بودیم، دارد و به گفته مؤلف، وی روش تاریخی را در این بخش کنار گذاشته و بیشتر به مسائل فکری پرداخته است. تمام سعی مؤلف در این بخش بر آن است که نشان دهد بار عاطفی حادثه کربلا بر بار سیاسی آن سایه افکنده است و مانع از آن شده که پیام سیاسی این واقعه بزرگ و الگوسازی مناسب از آن صورت گیرد. درعین‌حال که متذکر می‌شود: «پرداختن به جنبه‌های عاطفی می‌تواند به‌طور مستقیم خاطره یک حادثه را زنده کند و به‌نحوی بار سیاسی آن را انتقال دهد» | پنجمین گفتار حاوی مطالبی بسیار مختصر پیرامون اربعین امام حسین(ع) است. بخش بعدی کتاب تحت عنوان «حکمت شهادت امام حسین(ع)» رویکردی متفاوت از آنچه در بخش‌های پیشین شاهد بودیم، دارد و به گفته مؤلف، وی روش تاریخی را در این بخش کنار گذاشته و بیشتر به مسائل فکری پرداخته است. تمام سعی مؤلف در این بخش بر آن است که نشان دهد بار عاطفی حادثه کربلا بر بار سیاسی آن سایه افکنده است و مانع از آن شده که پیام سیاسی این واقعه بزرگ و الگوسازی مناسب از آن صورت گیرد. درعین‌حال که متذکر می‌شود: «پرداختن به جنبه‌های عاطفی می‌تواند به‌طور مستقیم خاطره یک حادثه را زنده کند و به‌نحوی بار سیاسی آن را انتقال دهد».<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
نویسنده در بخش دیگری از کتاب تحت عنوان «آثار نهضت امام حسین(ع)» تأثیر نهضت آن حضرت بر سقوط حکومت امویان را از طریق زیر سؤال بردن اسلامیت حکومت آنان و نشان دادن فعالیت و زنده بودن خط بنی هاشم به‌عنوان تنها رقیب سیاسی بنی امیه، بررسیده است. در این بخش همچنین تأثیر قیام آن حضرت بر قیام‌های بعدی علویان مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات سودمندی از لحاظ تاریخی ارائه گردیده است | نویسنده در بخش دیگری از کتاب تحت عنوان «آثار نهضت امام حسین(ع)» تأثیر نهضت آن حضرت بر سقوط حکومت امویان را از طریق زیر سؤال بردن اسلامیت حکومت آنان و نشان دادن فعالیت و زنده بودن خط بنی هاشم به‌عنوان تنها رقیب سیاسی بنی امیه، بررسیده است. در این بخش همچنین تأثیر قیام آن حضرت بر قیام‌های بعدی علویان مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات سودمندی از لحاظ تاریخی ارائه گردیده است.<ref>همان، ص73</ref> | ||
هشتمین بخش کتاب به گزارشی از محتوای کتاب «كامل الزيارات» از ابوالقاسم جعفر بن محمد معروف به ابن قولویه قمی اختصاص یافته است | هشتمین بخش کتاب به گزارشی از محتوای کتاب «كامل الزيارات» از ابوالقاسم جعفر بن محمد معروف به ابن قولویه قمی اختصاص یافته است.<ref>همان</ref> | ||
نهمین بخش، تحت عنوان «ابعاد شکلی و شعاری نهضت امام حسین(ع)» سامان یافته که بحثی کلی پیرامون برخی شعائر حادثه عاشورا است که در طول تاریخ شکل گرفته است. مؤلف در این بخش از سه جریان روضه‌خوانی و مرثیه سرایی، عزاداری در قالب دسته‌های سینه‌زن و زنجیرزن و بالاخره تعزیه، به‌عنوان سه جریان مشخص در بعد شعائری واقعه عاشورا یاد می‌کند | نهمین بخش، تحت عنوان «ابعاد شکلی و شعاری نهضت امام حسین(ع)» سامان یافته که بحثی کلی پیرامون برخی شعائر حادثه عاشورا است که در طول تاریخ شکل گرفته است. مؤلف در این بخش از سه جریان روضه‌خوانی و مرثیه سرایی، عزاداری در قالب دسته‌های سینه‌زن و زنجیرزن و بالاخره تعزیه، به‌عنوان سه جریان مشخص در بعد شعائری واقعه عاشورا یاد می‌کند.<ref>همان</ref> | ||
بستر تاریخی عزاداری اهل سنت برای امام حسین(ع)، عنوان دهمین بخش کتاب است که طبق اظهار مؤلف در پاورقی، در یکی از مجالس عزاداری امام حسین(ع) در شهر زاهدان ارائه گردیده است. وی در این بخش گزارش‌هایی تاریخی از عزاداری‌های اهل سنت برای امام حسین(ع) را که عمدتا از آثار تاریخی اهل سنت استخراج گردیده، گرد آورده است که در نوع خود، موضوعی جدید و جالب توجه است | بستر تاریخی عزاداری اهل سنت برای امام حسین(ع)، عنوان دهمین بخش کتاب است که طبق اظهار مؤلف در پاورقی، در یکی از مجالس عزاداری امام حسین(ع) در شهر زاهدان ارائه گردیده است. وی در این بخش گزارش‌هایی تاریخی از عزاداری‌های اهل سنت برای امام حسین(ع) را که عمدتا از آثار تاریخی اهل سنت استخراج گردیده، گرد آورده است که در نوع خود، موضوعی جدید و جالب توجه است.<ref>همان</ref> | ||
در مقدمه این بخش، مؤلف در مطلبی تحت عنوان «ابوحنیفه شیعه زیدی» شواهدی اقامه می‌کند که طبق آن ابوحنیفه، یکی از پیشوایان بزرگ فقهی اهل سنت، به لحاظ سیاسی از قیام‌های علویان حمایت می‌کرده و امامت سیاسی علویان را پذیرفته بوده است | در مقدمه این بخش، مؤلف در مطلبی تحت عنوان «ابوحنیفه شیعه زیدی» شواهدی اقامه می‌کند که طبق آن ابوحنیفه، یکی از پیشوایان بزرگ فقهی اهل سنت، به لحاظ سیاسی از قیام‌های علویان حمایت می‌کرده و امامت سیاسی علویان را پذیرفته بوده است.<ref>همان</ref> | ||
یازدهمین بخش کتاب به «تحریفات عاشورا» اختصاص یافته است. زمان رسوخ تحریف در تاریخ عاشورا، انگیزه‌های تحریف، کتاب «روضة الشهداء» و مسئله تحریف، حکومت‌ها و تحریف عاشورا و پیشینه مبارزه با تحریف عاشورا از عناوینی است که در این قسمت طرح گردیده و اطلاعات سودمندی به دست داده است | یازدهمین بخش کتاب به «تحریفات عاشورا» اختصاص یافته است. زمان رسوخ تحریف در تاریخ عاشورا، انگیزه‌های تحریف، کتاب «روضة الشهداء» و مسئله تحریف، حکومت‌ها و تحریف عاشورا و پیشینه مبارزه با تحریف عاشورا از عناوینی است که در این قسمت طرح گردیده و اطلاعات سودمندی به دست داده است.<ref>همان</ref> | ||
آخرین بخش تحت عنوان «روضة الشهداء ملا حسین کاشفی» به بررسی این کتاب تأثیرگذار در تاریخ عزاداری امام حسین(ع) پرداخته است. به میان آمدن نام «روضة الشهداء» در جای‌جای کتاب به‌مناسبت‌های گوناگون و اختصاص دادن بحث نسبتا مبسوطی به این کتاب نشان از دل‌مشغولی و دغدغه مؤلف نسبت به تأثیرگذاری کتاب «روضة الشهداء» در تاریخ عزاداری امام حسین(ع) دارد | آخرین بخش تحت عنوان «روضة الشهداء ملا حسین کاشفی» به بررسی این کتاب تأثیرگذار در تاریخ عزاداری امام حسین(ع) پرداخته است. به میان آمدن نام «روضة الشهداء» در جای‌جای کتاب به‌مناسبت‌های گوناگون و اختصاص دادن بحث نسبتا مبسوطی به این کتاب نشان از دل‌مشغولی و دغدغه مؤلف نسبت به تأثیرگذاری کتاب «روضة الشهداء» در تاریخ عزاداری امام حسین(ع) دارد.<ref>همان، ص73-74</ref> | ||
مؤلف در این بخش ابتدا با استناد به برخی گزارش‌های تاریخی به احوال ملا حسین و آثار وی پرداخته و به همین مناسبت درباره مذهب او که آیا شیعه بوده یا سنی، سخن به میان آورده است. مؤلف برای تشیع ملا حسین شواهدی همچون: نام او، سبزواری بودن، شعری از او در منقبت [[امام على(ع)]]، اتهام او به رفض در هرات، تألیف «روضة الشهداء» و فتوت‌نامه سلطانی (که رنگ تشیع دارد) ذکر کرده است. در مقابل، شواهدی همچون: اعتراف فرزند او به اینکه پدرش در طریقه نقشبندی درآمده است، حشر و نشر او با کسانی که به دشمنی با تشیع مشهورند (همچون: زین‌الدین محمود واضعی، امیر علی‌شیر و عبدالرحمان جامی) و کنار آمدن او با حکومت هرات اقامه گردیده است | مؤلف در این بخش ابتدا با استناد به برخی گزارش‌های تاریخی به احوال ملا حسین و آثار وی پرداخته و به همین مناسبت درباره مذهب او که آیا شیعه بوده یا سنی، سخن به میان آورده است. مؤلف برای تشیع ملا حسین شواهدی همچون: نام او، سبزواری بودن، شعری از او در منقبت [[امام على(ع)]]، اتهام او به رفض در هرات، تألیف «روضة الشهداء» و فتوت‌نامه سلطانی (که رنگ تشیع دارد) ذکر کرده است. در مقابل، شواهدی همچون: اعتراف فرزند او به اینکه پدرش در طریقه نقشبندی درآمده است، حشر و نشر او با کسانی که به دشمنی با تشیع مشهورند (همچون: زین‌الدین محمود واضعی، امیر علی‌شیر و عبدالرحمان جامی) و کنار آمدن او با حکومت هرات اقامه گردیده است.<ref>همان، ص74</ref> | ||
مؤلف در نهایت در مورد مذهب کاشفی اظهار نظر قطعی نکرده است؛ هرچند به شیعه دانستن او متمایل‌تر به نظر می‌رسد. درعین‌حال آنگاه که به متن دیگر فصول کتاب مراجعه می‌کنیم، در مواضعی که نام کاشفی و مذهب او به میان می‌آید، با نوعی ابهام یا تناقض‌گویی مؤلف مواجه می‌شویم | مؤلف در نهایت در مورد مذهب کاشفی اظهار نظر قطعی نکرده است؛ هرچند به شیعه دانستن او متمایل‌تر به نظر می‌رسد. درعین‌حال آنگاه که به متن دیگر فصول کتاب مراجعه می‌کنیم، در مواضعی که نام کاشفی و مذهب او به میان می‌آید، با نوعی ابهام یا تناقض‌گویی مؤلف مواجه می‌شویم.<ref>همان، ص74</ref> | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
فهرست مطالب در ابتدا و فهرست نام‌ها و جای‌های مذکور در کتاب، به‌همراه فهرست منابع مورد استفاده نویسنده، در انتهای کتاب آمده است. | فهرست مطالب در ابتدا و فهرست نام‌ها و جای‌های مذکور در کتاب، به‌همراه فهرست منابع مورد استفاده نویسنده، در انتهای کتاب آمده است. | ||
در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع | در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع.<ref>ر.ک: پاورقی، ص201</ref>به توضیح برخی از مطالب متن پرداخته شده است.<ref>ر.ک: همان، ص204</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۷ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۳۵
| تأملي در نهضت عاشورا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جعفریان، رسول (نويسنده) |
| ناشر | انصاريان |
| مکان نشر | ايران - قم |
| سال نشر | 1381ش |
| شابک | 694-438-372-9 |
| موضوع | 1.حسين بن علي(ع)، امام سوم، 4 - 61ق.
2.عاشورا 3.واقعه کربلا، 61ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 41/4 /ج7ت2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تأملی در نهضت عاشورا، اثر رسول جعفریان، پژوهشی است پیرامون قیام امام حسین(ع) و نهضت عاشورا که به زبان فارسی و در دوران معاصر نوشته شده است.
ساختار
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب در دوازده بخش تنظیم شده است. نویسنده در ابتدا به معرفی برخی از منابع تاریخ عاشورا پرداخته و سپس، ضمن بررسی زمینه‌های قیام کربلا، به موضوعاتی از جمله حکمت شهادت امام حسین(ع)، آثار نهضت امام حسین(ع) و تحریفات عاشورا پرداخته است.
گزارش محتوا
در مقدمه، به موضوع کتاب اشاره گردیده است.[۱]
نخستین گفتار کتاب به بررسی اجمالی منابع تاریخ عاشورا پرداخته است که در این میان «مقتل الحسين» ابی‌مخنف، «طبقات» ابن سعد، «أنساب الأشراف» بلاذری، «الأخبار الطوال» دینوری، «الفتوح«ابن اعثم، «مقتل الحسين» خوارزمی و «مقتل الحسين» طبرانی به‌عنوان برجسته‌ترین و کهن‌ترین منابع قابل‌توجه که به‌صورت نسبتا مفصل به واقعه عاشورا پرداخته‌اند، مطرح گردیده است.[۲]
فارغ از برخی نکات جزیی که در ضمن مطالب بعدی مورد اشاره قرار خواهد گرفت، اطلاعات تخصصی قابل توجهی توسط مؤلف در این بخش ارائه گردیده است و به لحاظ منطقی جایگاه این بخش به‌عنوان اولین گفتار کتابیدر باب عاشورا، مناسب ارزیابیمی‌شود.[۳]
پس از آن در گفتاری کوتاه، زمینه‌های قیام کربلا مورد بررسی قرار گرفته است، سپس دو گزارش نسبتا مفصل از واقعه کربلا ارائه گردیده است. گزارش نخست تحت عنوان «گزارش‌نامه واقعه کربلا؛ یک مقتل کوتاه» با تکیه بر منابع دست اول تاریخی و گه‌گاه با اتکا به منابع روایی شیعه (مثل کافی) تنظیم شده و به‌طور نسبتا جامع و درعین‌حال مختصر، به روایت واقعه پرداخته است. تلاش مؤلف در تدوین این بخش به لحاظ استفاده از منابع معتبر قابل تقدیر است.[۴]
گزارش دوم تحت عنوان «گزارشی دیگر از رویداد کربلا» با ارائه اطلاعاتی که بخش زیادی از آنها در گزارش نخست ذکر گردیده سامان یافته است؛ با این تفاوت که به بُعد تحلیلی مطالب، بیشتر پرداخته است. بنا بر آنچه مؤلف در مقدمه کتاب آورده، این دو بخش مستقل از یکدیگر نگاشته شده و هریک ویژگی خاص خود را داراست.[۵]
پنجمین گفتار حاوی مطالبی بسیار مختصر پیرامون اربعین امام حسین(ع) است. بخش بعدی کتاب تحت عنوان «حکمت شهادت امام حسین(ع)» رویکردی متفاوت از آنچه در بخش‌های پیشین شاهد بودیم، دارد و به گفته مؤلف، وی روش تاریخی را در این بخش کنار گذاشته و بیشتر به مسائل فکری پرداخته است. تمام سعی مؤلف در این بخش بر آن است که نشان دهد بار عاطفی حادثه کربلا بر بار سیاسی آن سایه افکنده است و مانع از آن شده که پیام سیاسی این واقعه بزرگ و الگوسازی مناسب از آن صورت گیرد. درعین‌حال که متذکر می‌شود: «پرداختن به جنبه‌های عاطفی می‌تواند به‌طور مستقیم خاطره یک حادثه را زنده کند و به‌نحوی بار سیاسی آن را انتقال دهد».[۶]
نویسنده در بخش دیگری از کتاب تحت عنوان «آثار نهضت امام حسین(ع)» تأثیر نهضت آن حضرت بر سقوط حکومت امویان را از طریق زیر سؤال بردن اسلامیت حکومت آنان و نشان دادن فعالیت و زنده بودن خط بنی هاشم به‌عنوان تنها رقیب سیاسی بنی امیه، بررسیده است. در این بخش همچنین تأثیر قیام آن حضرت بر قیام‌های بعدی علویان مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات سودمندی از لحاظ تاریخی ارائه گردیده است.[۷]
هشتمین بخش کتاب به گزارشی از محتوای کتاب «كامل الزيارات» از ابوالقاسم جعفر بن محمد معروف به ابن قولویه قمی اختصاص یافته است.[۸]
نهمین بخش، تحت عنوان «ابعاد شکلی و شعاری نهضت امام حسین(ع)» سامان یافته که بحثی کلی پیرامون برخی شعائر حادثه عاشورا است که در طول تاریخ شکل گرفته است. مؤلف در این بخش از سه جریان روضه‌خوانی و مرثیه سرایی، عزاداری در قالب دسته‌های سینه‌زن و زنجیرزن و بالاخره تعزیه، به‌عنوان سه جریان مشخص در بعد شعائری واقعه عاشورا یاد می‌کند.[۹]
بستر تاریخی عزاداری اهل سنت برای امام حسین(ع)، عنوان دهمین بخش کتاب است که طبق اظهار مؤلف در پاورقی، در یکی از مجالس عزاداری امام حسین(ع) در شهر زاهدان ارائه گردیده است. وی در این بخش گزارش‌هایی تاریخی از عزاداری‌های اهل سنت برای امام حسین(ع) را که عمدتا از آثار تاریخی اهل سنت استخراج گردیده، گرد آورده است که در نوع خود، موضوعی جدید و جالب توجه است.[۱۰]
در مقدمه این بخش، مؤلف در مطلبی تحت عنوان «ابوحنیفه شیعه زیدی» شواهدی اقامه می‌کند که طبق آن ابوحنیفه، یکی از پیشوایان بزرگ فقهی اهل سنت، به لحاظ سیاسی از قیام‌های علویان حمایت می‌کرده و امامت سیاسی علویان را پذیرفته بوده است.[۱۱]
یازدهمین بخش کتاب به «تحریفات عاشورا» اختصاص یافته است. زمان رسوخ تحریف در تاریخ عاشورا، انگیزه‌های تحریف، کتاب «روضة الشهداء» و مسئله تحریف، حکومت‌ها و تحریف عاشورا و پیشینه مبارزه با تحریف عاشورا از عناوینی است که در این قسمت طرح گردیده و اطلاعات سودمندی به دست داده است.[۱۲]
آخرین بخش تحت عنوان «روضة الشهداء ملا حسین کاشفی» به بررسی این کتاب تأثیرگذار در تاریخ عزاداری امام حسین(ع) پرداخته است. به میان آمدن نام «روضة الشهداء» در جای‌جای کتاب به‌مناسبت‌های گوناگون و اختصاص دادن بحث نسبتا مبسوطی به این کتاب نشان از دل‌مشغولی و دغدغه مؤلف نسبت به تأثیرگذاری کتاب «روضة الشهداء» در تاریخ عزاداری امام حسین(ع) دارد.[۱۳]
مؤلف در این بخش ابتدا با استناد به برخی گزارش‌های تاریخی به احوال ملا حسین و آثار وی پرداخته و به همین مناسبت درباره مذهب او که آیا شیعه بوده یا سنی، سخن به میان آورده است. مؤلف برای تشیع ملا حسین شواهدی همچون: نام او، سبزواری بودن، شعری از او در منقبت امام على(ع)، اتهام او به رفض در هرات، تألیف «روضة الشهداء» و فتوت‌نامه سلطانی (که رنگ تشیع دارد) ذکر کرده است. در مقابل، شواهدی همچون: اعتراف فرزند او به اینکه پدرش در طریقه نقشبندی درآمده است، حشر و نشر او با کسانی که به دشمنی با تشیع مشهورند (همچون: زین‌الدین محمود واضعی، امیر علی‌شیر و عبدالرحمان جامی) و کنار آمدن او با حکومت هرات اقامه گردیده است.[۱۴]
مؤلف در نهایت در مورد مذهب کاشفی اظهار نظر قطعی نکرده است؛ هرچند به شیعه دانستن او متمایل‌تر به نظر می‌رسد. درعین‌حال آنگاه که به متن دیگر فصول کتاب مراجعه می‌کنیم، در مواضعی که نام کاشفی و مذهب او به میان می‌آید، با نوعی ابهام یا تناقض‌گویی مؤلف مواجه می‌شویم.[۱۵]
وضعیت کتاب
فهرست مطالب در ابتدا و فهرست نام‌ها و جای‌های مذکور در کتاب، به‌همراه فهرست منابع مورد استفاده نویسنده، در انتهای کتاب آمده است.
در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع.[۱۶]به توضیح برخی از مطالب متن پرداخته شده است.[۱۷]