استرآبادی، محمدامین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سيد محمد مجاهد' به 'سيد محمد مجاهد ') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد محمد عاملى' به 'سيد محمد عاملى ') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
'''محمد امين استرآبادى''' از علماى مشهور امامى در اوايل قرن يازدهم است. او از بنيان‌گذاران گرايش اخبارى مى‌باشد. از اوايل زندگى استرآبادى اطلاع دقيقى در دست نيست؛ همين قدر مى‌دانيم كه او در جوانى مدتى در شيراز زندگى كرده و مدت چهارسال نزد شاه تقى الدين محمد نسابه دانش آموخته و از علوم عقلى بهره جسته است. وى سپس به نجف رفته و از محضر اساتيدى چون شيخ حسن [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] و سيد محمد عاملى (اولين استاد خود) به آموختن علوم نقلى همچون حديث و رجال پرداخته است. از ديگر اساتيد او مى‌توان به ابواسحاق (ابن مفلح فرزند محقق مسيى) اشاره كرد. | '''محمد امين استرآبادى''' از علماى مشهور امامى در اوايل قرن يازدهم است. او از بنيان‌گذاران گرايش اخبارى مى‌باشد. از اوايل زندگى استرآبادى اطلاع دقيقى در دست نيست؛ همين قدر مى‌دانيم كه او در جوانى مدتى در شيراز زندگى كرده و مدت چهارسال نزد شاه تقى الدين محمد نسابه دانش آموخته و از علوم عقلى بهره جسته است. وى سپس به نجف رفته و از محضر اساتيدى چون شيخ حسن [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] و [[موسوی عاملی، محمد بن علی|سيد محمد عاملى]] (اولين استاد خود) به آموختن علوم نقلى همچون حديث و رجال پرداخته است. از ديگر اساتيد او مى‌توان به ابواسحاق (ابن مفلح فرزند محقق مسيى) اشاره كرد. | ||
ميرزا محمد امين استرآبادى اخبارى و محمد بن حسن بن [[شهيد ثانى]] در مكه مكرمه از شاگردان او به شمار مى‌روند. | ميرزا محمد امين استرآبادى اخبارى و محمد بن حسن بن [[شهيد ثانى]] در مكه مكرمه از شاگردان او به شمار مى‌روند. | ||
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۲۲:۳۹
| نام | استرآبادی، محمدامین بن محمدشریف |
|---|---|
| نام های دیگر | استرآبادی اخ‍ب‍اری، محمدامین بن محمدشریف
م‍ح‍دث استرآبادی، محمدامین بن محمدشریف |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1033 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الفواید المدنیه و بذیله الشواهد المکیه (المسایل الظهیریه - جوابات المسایل الظهیریه) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE2224AUTHORCODE |
معرفى اجمالى
محمد امين استرآبادى از علماى مشهور امامى در اوايل قرن يازدهم است. او از بنيان‌گذاران گرايش اخبارى مى‌باشد. از اوايل زندگى استرآبادى اطلاع دقيقى در دست نيست؛ همين قدر مى‌دانيم كه او در جوانى مدتى در شيراز زندگى كرده و مدت چهارسال نزد شاه تقى الدين محمد نسابه دانش آموخته و از علوم عقلى بهره جسته است. وى سپس به نجف رفته و از محضر اساتيدى چون شيخ حسن صاحب معالم و سيد محمد عاملى (اولين استاد خود) به آموختن علوم نقلى همچون حديث و رجال پرداخته است. از ديگر اساتيد او مى‌توان به ابواسحاق (ابن مفلح فرزند محقق مسيى) اشاره كرد.
ميرزا محمد امين استرآبادى اخبارى و محمد بن حسن بن شهيد ثانى در مكه مكرمه از شاگردان او به شمار مى‌روند.
علامه نورى صاحب مستدرك مى‌نويسد: ميرزا محمد فرزند سيد على از دودمان ائمه اطهار(ع) بوده و منهج الرجال او خيلى مورد توجه وحيد بهبهانى قرار گرفت و تحقيقات رجالى خود را بر پايه کتاب ميرزاى مذكور استوار نمود. صاحب روضات در جلد هفتم صفحه 367 شرحى مفصل از ميرزا محمد اخبارى متوفاى اوايل قرن سيزدهم معاصر با سيد محمد مجاهد را نيز متذكر است. اين ميرزا محمد متجاوز از هشتاد جلد کتاب تأليف نموده است.
گويا ايشان در زمان اقامت دوم خود در شيراز به مكه مسافرت كرده و مدتى آنجا بوده است. او همچنين مدتى در مكه، نزد آخرين استادش ميرزا محمد استرآبادى، فقه و حديث و رجال آموخت. وى شاگردان معروفى را تربيت كرد و در سال 1036ق به گفته على خان مدنى درگذشت و در كنار قبور ابوطالب و عبدالمطلب به خاك سپرده شد.
روشى كه امين استرآبادى بنا نهاد، در سنت فقهى - كلامى اماميان بى‌سابقه نبود؛ يعنى فكر اخبارى‌گرى قبل از وى نيز وجود داشت ولى روش او مخصوص خودش بود. او سعى مى‌كرد مذهب اخبارى‌گرى را احيا كند و اجتهاد اصوليان را در حضور امامان، يك خطر تلقى مى‌نمود. البته گفتنى است فضاى فكر دينى عصر صفوى، نقش و روش اجتهادى عالمانى چون محقق كركى در زمينه‌هاى ظهور افكار امين استرابادى نقش به سزايى داشتند به‌طورى كه در کتاب «الفوائد» برخورد انتقادى ايشان با روش اجتهادى كركى مشهود مى‌باشد.
آثار
برخى از آثار او از اين قرارند:
- کتاب معروف الفوائد المدنيه كه در رد بر شيوه فقهى اصوليان است.
- شرح تهذيب الاحكام، شرحى ناتمام بر تهذيب شيخ طوسى.
- حاشيه بر الكافى كلينى، كه فاضل قزوينى آن را جمع‌آورى كرده است.
- دانشنامه شاهى، رساله‌اى است فارسى، در موضوعات كلامى و غيركلامى.
- حاشيه بر انموذج العلوم دوانى.
- المسائل الثلاث الكلامية.
- رساله‌اى در بداء.
- حاشيه بر معارج الاصول محقق حلى.
- شرح الاستبصار، يا الفوائد المكية.