آل کاشف‌الغطاء، علی: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
وى مقدمات علوم و سطوح عالى دانش‌هاى عقلى و نقلى را نزد پدرش شیخ جعفر کاشف الغطاء آموخت و به اخذ درجه اجتهاد نايل آمد. او را به سبب مقام بلند علمى، «محقّق ثالث» نيز گفته‌اند. در اظهار نظر علمى و نيز فتوا محتاط بود. پس از درگذشت برادرش [[کاشف‌الغطاء، موسی|شيخ موسى]]، مرجعيّت دينى ميان او و شيخ محمدحسن ([[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]]) تقسيم گرديد، ولى پس از درگذشت محمدحسن، مرجعيت عام يافت. | وى مقدمات علوم و سطوح عالى دانش‌هاى عقلى و نقلى را نزد پدرش شیخ جعفر کاشف الغطاء آموخت و به اخذ درجه اجتهاد نايل آمد. او را به سبب مقام بلند علمى، «محقّق ثالث» نيز گفته‌اند. در اظهار نظر علمى و نيز فتوا محتاط بود. پس از درگذشت برادرش [[کاشف‌الغطاء، موسی|شيخ موسى]]، مرجعيّت دينى ميان او و شيخ محمدحسن ([[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]]) تقسيم گرديد، ولى پس از درگذشت محمدحسن، مرجعيت عام يافت. | ||
عالمان بنامى نزد وى دانش آموخته‌اند كه از آن جمله‌اند: «سيد ابراهيم قزوينى» (د 1262ق)، «[[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]]» (د 1281ق)، «شيخ راضى» (د 1290ق)، «[[قزوینی، مهدی|سيد مهدى قزوينى]]» (د 1300ق) و «شيخ جعفر شوشترى» (د 1303ق)، شریف | عالمان بنامى نزد وى دانش آموخته‌اند كه از آن جمله‌اند: «سيد ابراهيم قزوينى» (د 1262ق)، «[[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]]» (د 1281ق)، «شيخ راضى» (د 1290ق)، «[[قزوینی، مهدی|سيد مهدى قزوينى]]» (د 1300ق) و «شيخ جعفر شوشترى» (د 1303ق)، [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|شریف العلما]](د 1246ق)،. برخى از اين كسان، همچون [[قزوینی، مهدی|سيد مهدى قزوينى]]، از وى اجازه روايت يافته‌اند. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
نسخهٔ ۱۵ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۲۰:۲۴
| نام | آل کاشف الغطاء، علی |
|---|---|
| نام های دیگر | آل‌ک‍اش‍ف الغطاء، علی بن جعفر
کاشف الغطاء، علی |
| نام پدر | کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر |
| متولد | 1782 م |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | 1253 هـ.ق یا 1837 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE9271AUTHORCODE |
ولادت
على بن جعفر آل كاشف الغطاء (1197-1253ق)، فقيه، اديب و شاعر بوده است.
کسب علم و دانش
وى مقدمات علوم و سطوح عالى دانش‌هاى عقلى و نقلى را نزد پدرش شیخ جعفر کاشف الغطاء آموخت و به اخذ درجه اجتهاد نايل آمد. او را به سبب مقام بلند علمى، «محقّق ثالث» نيز گفته‌اند. در اظهار نظر علمى و نيز فتوا محتاط بود. پس از درگذشت برادرش شيخ موسى، مرجعيّت دينى ميان او و شيخ محمدحسن (صاحب جواهر) تقسيم گرديد، ولى پس از درگذشت محمدحسن، مرجعيت عام يافت.
عالمان بنامى نزد وى دانش آموخته‌اند كه از آن جمله‌اند: «سيد ابراهيم قزوينى» (د 1262ق)، «شيخ مرتضى انصارى» (د 1281ق)، «شيخ راضى» (د 1290ق)، «سيد مهدى قزوينى» (د 1300ق) و «شيخ جعفر شوشترى» (د 1303ق)، شریف العلما(د 1246ق)،. برخى از اين كسان، همچون سيد مهدى قزوينى، از وى اجازه روايت يافته‌اند.
آثار
- الخيارات؛
- النور الساطع في الفقه النافع؛
- الرسالة الصومية؛
- البيع (كه شرحى است بر کتاب بيع شرح لمعه)؛
- حاشيه بر بغية الطالب پدرش كه رساله عمليه بوده است؛
- کتابى در مسائل اصولى (حجيت ظن، قطع، برائت و احتياط).
وفات
وى در كربلا درگذشت و در نجف به خاك سپرده شد.