عبادی، مظفر بن اردشیر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'بالدين' به 'بالدين') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
[[مناقب الصوفیه]] | [[مناقب الصوفیه]] | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE3421AUTHORCODE | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE3421AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۰۶:۱۳
| نام | عبادی، مظفر بن اردشیر |
|---|---|
| نام های دیگر | عبادی، اب‍و ال‍م‍ظف‍ر منصور
عبادی، اب‍و منصور مظفر عبادی، قطب ال‍دی‍ن |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 547 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | صوفی‌نامه: التصفیه فی احوال المتصوفه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3421AUTHORCODE |
ولادت
«قطب‌الدين ابوالمظفر منصور بن اردشير عبادى مروزى»، ملقب به امير و معروف به امير قطب‌الدين يا قطب عبادى (491-547ق) و مشهور به واعظ، فقيه و محدث، در روستاى سنج عباد، از قراء مرو، به دنيا آمد و بدين جهت به عبادى مشهور شد.
کسب علم و دانش
وى از نصر الله خُشنامى و عبدالغفار شيروى و عده‌اى ديگر حديث شنيد. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام مى‌نمودند. او در جامع قصر املاءِ حديث مى‌كرد. ابن اخضر و حمزة بن قبيطى و محمدبن مكرم از وى حديث روايت كرده‌اند. نيكوئى و حسن وعظ وى ضرب‌المثل بود. ابن جوزى گويد كه او زيبا كلام بود و از مواعظ او مجلداتى گردآورى كرده‌اند.
آثار
ابوسعيد سمعانى گويد كه از او رساله‌اى در «شرب الخمر» ديده است. همچنين مناقب الصوفية و صوفى‌نامه از وى مى‌باشد.
وفات
عبادى در عسكر مكرم خوزستان درگذشت.