کوکبی تبریزی، سید ابوالقاسم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'كفايه' به 'كفايه ') |
جز (جایگزینی متن - '[[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه ]]' به 'كفايه ') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
دروس جديد را در تبريز خواند و در مدرسه طالبيه تبريز، مقدمات و ادبيات را گذراند و در سال 1320ش(سال گريختن رضاخان از ايران و تبعيد او به موريس)، به قم آمد و سطوح عالى [[كتاب المكاسب|مكاسب]] و | دروس جديد را در تبريز خواند و در مدرسه طالبيه تبريز، مقدمات و ادبيات را گذراند و در سال 1320ش(سال گريختن رضاخان از ايران و تبعيد او به موريس)، به قم آمد و سطوح عالى [[كتاب المكاسب|مكاسب]] و [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]] را از مرحوم محقق داماد يزدى آموخت و به درس خارج مرحوم [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجت كوه‌كمرى]] كه سمت كفالت ايشان را داشت، شركت نمود و تا سال 1370ق، از فيض درس و محضر آن بزرگوار استفاده كرد و از ابحاث مرحوم [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]] هم بهره‌مند شد تا سالى كه والد ماجدش به رحمت ايزدى پيوست و او جنازه‌اش را حمل به نجف نمود و مدت شش ماه در آن‌جا اقامت كرد و پس از آن به قم برگشت و بعد از فوت استادش، مرحوم آقاى حجت، مهاجرت به عراق نمود و براى تكميل مبانى علمى رحل اقامت افكند و از درس فقه و اصول مرحوم آیت‌الله حكيم و بالاخص [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خويى]]، استفاده نمود. | ||
ايشان، حدود سى سال در نجف اقامت كرد و به درس و بحث مشغول شد و در سال 1400ق به قم آمد و سال‌ها به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت. | ايشان، حدود سى سال در نجف اقامت كرد و به درس و بحث مشغول شد و در سال 1400ق به قم آمد و سال‌ها به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت. | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۴۱
| نام | کوکبی تبریزی، ابوالقاسم |
|---|---|
| نام های دیگر | تبریزی، سید ابوالقاسم
باغمیشه، سید ابوالقاسم |
| نام پدر | |
| متولد | 1304 هـ.ش |
| محل تولد | تبریز |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | مبانی الاستنباط |
| کد مولف | AUTHORCODE5359AUTHORCODE |
ولادت
آیت‌الله حاج سيد ابوالقاسم كوكبى، فرزند عالم جليل، سيد على اصغر كوكبى تبريزى، از فضلا و مدرسين حوزه علميه قم است. وى، در سال 1304ش، در تبريز متولد شد.
کسب علم و دانش
دروس جديد را در تبريز خواند و در مدرسه طالبيه تبريز، مقدمات و ادبيات را گذراند و در سال 1320ش(سال گريختن رضاخان از ايران و تبعيد او به موريس)، به قم آمد و سطوح عالى مكاسب و كفايه را از مرحوم محقق داماد يزدى آموخت و به درس خارج مرحوم آیت‌الله حجت كوه‌كمرى كه سمت كفالت ايشان را داشت، شركت نمود و تا سال 1370ق، از فيض درس و محضر آن بزرگوار استفاده كرد و از ابحاث مرحوم آیت‌الله بروجردى هم بهره‌مند شد تا سالى كه والد ماجدش به رحمت ايزدى پيوست و او جنازه‌اش را حمل به نجف نمود و مدت شش ماه در آن‌جا اقامت كرد و پس از آن به قم برگشت و بعد از فوت استادش، مرحوم آقاى حجت، مهاجرت به عراق نمود و براى تكميل مبانى علمى رحل اقامت افكند و از درس فقه و اصول مرحوم آیت‌الله حكيم و بالاخص آیت‌الله خويى، استفاده نمود.
ايشان، حدود سى سال در نجف اقامت كرد و به درس و بحث مشغول شد و در سال 1400ق به قم آمد و سال‌ها به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت.
آثار
وی مباحث اصولى مرحوم خويى را به نام «مبانى الاستنباط»، در چهار جلد تأليف كرد كه دو جلد آن، مطبوع و دو جلد ديگر مخطوط مى‌باشد.
رحلت
ايشان، در سال 1384ش، برابر با 1426ق، دار فانى را وداع گفت.