إثبات الوصية للإمام علي بن أبي‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' (عج)' به '(عج)') |
جز (جایگزینی متن - 'الخرائج و الجرائح' به 'الخرائج و الجرائح ') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
مطالب اثبات الوصية در منابعى؛ همچون كافى و [[بصائر الدرجات في فضائل آل محمد(ص)|بصائر الدرجات]] و كتب مشابه حديثى يا تاريخ ائمه وجود دارد. | مطالب اثبات الوصية در منابعى؛ همچون كافى و [[بصائر الدرجات في فضائل آل محمد(ص)|بصائر الدرجات]] و كتب مشابه حديثى يا تاريخ ائمه وجود دارد. | ||
نويسندگان بعدى نيز به طور گسترده‌اى از او نقل كرده‌اند و اين کتاب در ميان كسانى چون صاحب الخرائج و الجرائح و مناقب نويسان بعدى رواج داشته و مجلسى نيز از آن در بحار فراوان بهره برده است. | نويسندگان بعدى نيز به طور گسترده‌اى از او نقل كرده‌اند و اين کتاب در ميان كسانى چون صاحب [[الخرائج و الجرائح]] و مناقب نويسان بعدى رواج داشته و مجلسى نيز از آن در بحار فراوان بهره برده است. | ||
نسخهٔ ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۳۸
| نام کتاب | اثبات الوصية للامام علي بن أبي‌طالب |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | مسعودی، علی بن حسین (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 223/5 /م5الف2 |
| موضوع | امامت
پیامبران - سرگذشت نامه چهارده معصوم - سرگذشت نامه علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - اثبات خلافت |
| ناشر | انصاريان |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1417 هـ.ق یا 1996 م |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE903AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
اثبات الوصية للامام على بن ابى‌طالب(ع)، تألیف ابوالحسن مسعودى، در موضوع اثبات امامت و دربردانده اطلاعاتى پيرامون زندگى پيامبر اعظم(ص) و دوازده امام است كه در قرن چهارم تدوين شده است.
ساختار و گزارش محتوا
همان گونه كه از نام کتاب پيداست، موضوع بحث دراين اثر، اثبات وصايت و جانشينى امام على(ع) از پيامبر(ص) اختصاص دارد؛ اما به مناسبت، از ساير ائمه هم سخن گفته و نيمى از کتاب را به آنان اختصاص داده است.
هدف مؤلف آن بوده كه تسلسل وصايت و جانشينى را در ميان انبياء اثبات و به اميرالمؤمنين(ع) و امامان(ع) پس از او متصل نمايد. بدين جهت شرحى از زندگى پيامبران از آدم تا خاتم همراه جانشينان آنان ارائه مى‌دهد. اثبات الوصية در دو قسم تنظيم شده است: قسمت نخست درباره حجت‌هاى الهى از آدم تا محمد(ص) و قسمت دوم، درباره حجج الهى از پيامبر(ص) تا حضرت مهدى(عج) است.
مؤلف کتاب براى مطالب خود منبعى ذكر نكرده و غالباًً سلسله اسناد خود را نياورده است. البته در قسمت دوم تا حدودى به برخى راويان اشاره كرده، ليكن آن هم سند كاملى براى روايات به شمار نمى‌رود، بلكه فقط به چند نفر از راويان ميانى اشاره مى‌كند. او داستان زندگى و معجزات انبيا و ائمه را به صورت پيوسته نقل مى‌كند و تنها گاهى با عبارت «روى» مطالب را از همديگر تفكيك كرده است.
مطالب اثبات الوصية در منابعى؛ همچون كافى و بصائر الدرجات و كتب مشابه حديثى يا تاريخ ائمه وجود دارد.
نويسندگان بعدى نيز به طور گسترده‌اى از او نقل كرده‌اند و اين کتاب در ميان كسانى چون صاحب الخرائج و الجرائح و مناقب نويسان بعدى رواج داشته و مجلسى نيز از آن در بحار فراوان بهره برده است.