ملطی شافعی، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '')
    خط ۳۵: خط ۳۵:




    ابوالحسين محمد بن احمد بن عبدالرحمن ملطى مقرىء، دوره دانش‌اندوزى خود را در طرابلس، حلب، عسقلان و ديگر نواحى شامات نزد كسانى چون خيثمه بن سليمان، عدى بن عبدالباقى اذنى، احمد بن مسعود وزان، محمد بن بركه، على بن محمد بن ايوب بن حجر صورى، عبيد بن محمد بن يعقوب انصارى، محمد بن حسين خزاعى، عبيدالله بن حسين صابونى، محمد بن اسحاق بن فروخ و بشر بن سعيد بن قلويه رقى گذرانده و بيشتر ايام ساكن عسقلان بوده است. ابوالحسين كه در ملطيه ديده به جهان گشوده بود و به لحاظ كلامى رويكرد حشوى و اهل حديث داشت و در فقه بر مذاهب شافعى فتوا مى‌داد، در سال 377 ق/ 987م. در عسقلان فلسطين درگذشت.
    ابوالحسين محمد بن احمد بن عبدالرحمن مَلَطی مُقرئ شافعی، صاحب کتاب « التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع » است.
     
    وی در «مَلَطیه» واقع در ترکیه به دنیا آمده و به لحاظ كلامى رويكرد حشوى و اهل حديث داشت و در فقه بر مذاهب شافعى فتوا مى‌داد،وی را علاوه بر این که به عنوان فقیه شافعی معرفی کرده‌اند، در علم قرائت ستوده اند تا آن جا که وی را مُقرئ لقب داده اند. پس از سفرهایی به شمال آفریقا در عسقلان واقع در جنوب فلسطین ساکن گردید.
    دوره دانش‌اندوزى خود را در طرابلس، حلب، عسقلان و ديگر نواحى شامات نزد كسانى چون خيثمه بن سليمان، عدى بن عبدالباقى اذنى، احمد بن مسعود وزان، محمد بن بركه، على بن محمد بن ايوب بن حجر صورى، عبيد بن محمد بن يعقوب انصارى، محمد بن حسين خزاعى، عبيدالله بن حسين صابونى، محمد بن اسحاق بن فروخ و بشر بن سعيد بن قلويه رقى گذرانده و بيشتر ايام ساكن عسقلان بوده است. در سال 377 ق/ 987م. در عسقلان فلسطين درگذشت.


    == وابسته‌ها ==
    == وابسته‌ها ==

    نسخهٔ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۰۶

    ملطی شافعی، محمد بن احمد
    نام ملطی شافعی، محمد بن احمد
    نام های دیگر
    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت 377 هـ.ق
    اساتید
    برخی آثار
    کد مولف AUTHORCODE1720AUTHORCODE


    معرفى اجمالى مولف

    ابوالحسين محمد بن احمد بن عبدالرحمن مَلَطی مُقرئ شافعی، صاحب کتاب « التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع » است. وی در «مَلَطیه» واقع در ترکیه به دنیا آمده و به لحاظ كلامى رويكرد حشوى و اهل حديث داشت و در فقه بر مذاهب شافعى فتوا مى‌داد،وی را علاوه بر این که به عنوان فقیه شافعی معرفی کرده‌اند، در علم قرائت ستوده اند تا آن جا که وی را مُقرئ لقب داده اند. پس از سفرهایی به شمال آفریقا در عسقلان واقع در جنوب فلسطین ساکن گردید. دوره دانش‌اندوزى خود را در طرابلس، حلب، عسقلان و ديگر نواحى شامات نزد كسانى چون خيثمه بن سليمان، عدى بن عبدالباقى اذنى، احمد بن مسعود وزان، محمد بن بركه، على بن محمد بن ايوب بن حجر صورى، عبيد بن محمد بن يعقوب انصارى، محمد بن حسين خزاعى، عبيدالله بن حسين صابونى، محمد بن اسحاق بن فروخ و بشر بن سعيد بن قلويه رقى گذرانده و بيشتر ايام ساكن عسقلان بوده است. در سال 377 ق/ 987م. در عسقلان فلسطين درگذشت.

    وابسته‌ها

    التنبیه و الرد علی أهل الأهواء و البدع