۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'سالدين' به 'سالدين'
جز (جایگزینی متن - '[[ ' به '[[') |
جز (جایگزینی متن - 'سالدين' به 'سالدين') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
'''محمدبن حمزه فنارى'''، معروف به «فنارى»، «ابن الفنارى»، «علامه فنارى» و لقبش | '''محمدبن حمزه فنارى'''، معروف به «فنارى»، «ابن الفنارى»، «علامه فنارى» و لقبش «شمسالدين»، اهل روم و حنفى مذهب است. پدرش حمزة بن محمدبن محمد، از علماى بزرگ عثمانى در قرن نهم هجرى است. در تمام علوم متداول آن زمان از جمله معانى و بيان، هيئت و قرائات، بى‌نظير و در رشته تخصصى‌اش (احاطه به تمام علوم عقلى، نقلى و عربى) رئيس علمى بود. | ||
وى در بيروت، بروسه و قسطنطيه، منصب قضاوت داشت و در امور دولتى،غالبا مشاور بود. در امور شرعيه بسيار اهتمام داشت تا جائى كه در يك قضيه‌اى، شهادت پادشاه وقت را كه ناحق بود، رد كرد. وى در زمان سلطان بايزيدخان (791-804ق) و چلبى سلطان محمدخان (816-824ق) زندگى مى‌كرد و بسيار مورد احترام در نزد اين سلاطين و ساير پادشاهان در تمام دوران زندگيش بود. او به منصب «شيخ الاسلامى» مفتخر است. به نقل عده‌اى، او اولين كسى است كه به اين مرتبه (شيخ الاسلام) نائل شده است. غير از اساتيد بزرگى كه نامشان در تاريخ نيست، 2 نفر از اساتيد او، علاءالدين اسود (شارح مغنى) و جمال‌الدين آقسرايى است. | وى در بيروت، بروسه و قسطنطيه، منصب قضاوت داشت و در امور دولتى،غالبا مشاور بود. در امور شرعيه بسيار اهتمام داشت تا جائى كه در يك قضيه‌اى، شهادت پادشاه وقت را كه ناحق بود، رد كرد. وى در زمان سلطان بايزيدخان (791-804ق) و چلبى سلطان محمدخان (816-824ق) زندگى مى‌كرد و بسيار مورد احترام در نزد اين سلاطين و ساير پادشاهان در تمام دوران زندگيش بود. او به منصب «شيخ الاسلامى» مفتخر است. به نقل عده‌اى، او اولين كسى است كه به اين مرتبه (شيخ الاسلام) نائل شده است. غير از اساتيد بزرگى كه نامشان در تاريخ نيست، 2 نفر از اساتيد او، علاءالدين اسود (شارح مغنى) و جمال‌الدين آقسرايى است. | ||