قهوة الإنشاء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'لالدين' به 'لالدين') |
جز (جایگزینی متن - 'سالدين' به 'سالدين') |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
يكى از مسائلى كه در آثار برخى از نويسندگان عرب اهل سنت ديده مى‌شود، اظهار برترى عرب بر عجم است. اگر چه پيامبر اكرم(ص) ملاك برترى را تقوى معرفى كرد و با برترى‌طلبى‌هاى نژادى به شدت مبارزه نمود، اما ريشه‌هاى اين تفكر غير اسلامى در زمان برخى از خلفا تقويت شد و در زمان معاويه به‌عنوان يك سياست راهبردى مطرح گشت. قلم ابن حجه نيز از اين لغزش مصون نمانده و در صفحه 270 چنين مى آورد: «خدايى را سپاس كه برترى عرب را بر عجم در كتاب و سنت آشكار نمود». آنچه سبب رواج گسترده چنين تفكرى در ميان ارباب قلم عرب شده است، جدايى از مكتب اهل بيت(ع) كه مفسر آيات وحى و مبين سنت نبوى هستند، مى‌باشد. | يكى از مسائلى كه در آثار برخى از نويسندگان عرب اهل سنت ديده مى‌شود، اظهار برترى عرب بر عجم است. اگر چه پيامبر اكرم(ص) ملاك برترى را تقوى معرفى كرد و با برترى‌طلبى‌هاى نژادى به شدت مبارزه نمود، اما ريشه‌هاى اين تفكر غير اسلامى در زمان برخى از خلفا تقويت شد و در زمان معاويه به‌عنوان يك سياست راهبردى مطرح گشت. قلم ابن حجه نيز از اين لغزش مصون نمانده و در صفحه 270 چنين مى آورد: «خدايى را سپاس كه برترى عرب را بر عجم در كتاب و سنت آشكار نمود». آنچه سبب رواج گسترده چنين تفكرى در ميان ارباب قلم عرب شده است، جدايى از مكتب اهل بيت(ع) كه مفسر آيات وحى و مبين سنت نبوى هستند، مى‌باشد. | ||
مكاتبات، حاوى نكات آموزنده و اخلاقى نيز هست؛ به‌عنوان مثال در بخش مكاتبات رسمى توقيعى وجود دارد كه در آن، | مكاتبات، حاوى نكات آموزنده و اخلاقى نيز هست؛ به‌عنوان مثال در بخش مكاتبات رسمى توقيعى وجود دارد كه در آن، غرسالدين خليل اسكندرى پس از وفات والدش به رياست طب مصر منصوب شده است. نويسنده، از پدر غرسالدين به نيكى ياد مى‌كند و بقراط زمانش مى‌خواند و او را نيز به پيروى از شيوه پدر در رعايت حال ضعفاء سفارش مى‌كند. | ||
از ديگر مكاتبات حموى، «مجرى السوابق» است. وى، دليل اين نام‌گذارى را مناظرات ادبيش با شهاب محمود، جمال‌الدين محمد بن نباته و قاضى شهاب‌الدين بن فضل الله در وصف لشكر مى‌داند. اين مناظرات، با «قال... قلت...» بيان شده و حاوى متون نثر و اشعار اديبانه است. | از ديگر مكاتبات حموى، «مجرى السوابق» است. وى، دليل اين نام‌گذارى را مناظرات ادبيش با شهاب محمود، جمال‌الدين محمد بن نباته و قاضى شهاب‌الدين بن فضل الله در وصف لشكر مى‌داند. اين مناظرات، با «قال... قلت...» بيان شده و حاوى متون نثر و اشعار اديبانه است. | ||
نسخهٔ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۰۱
| نام کتاب | قهوة الإنشاء |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | کتاب قهوة الإنشاء |
| پدیدآورندگان | ویسلی، رودولف (محقق)
ابن حجه، تقی الدین بن علی (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | PJA 4438 /ق9 |
| موضوع | ادبیات عربی - تاریخ و نقد
فن نگارش - متون قدیمی تا قرن ۱۴ نامه نگاری عربی - متون قدیمی تا قرن 14 |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1426 هـ.ق یا 2005 م |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE10812AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
«كتاب قهوة الانشاء»، اثر ابوبكر بن على بن حجه حموى أزرارى(767 - 837ق)، مشهور به ابن حجه و به زبان عربى است. كتاب، مجموعه نامه‌ها و مكاتبات رسمى(ديوانيات) و غير رسمى(اخوانيات) با معاصران اوست كه حاصل دوران اشتغال او در دولت سلطان سيفالدين مؤيد است. اين مجموعه، علاوه بر نامه‌هاى ملك مؤيد و ملك ظاهر، نامه‌هاى بسيارى از اشراف و بزرگان و قضات و رؤساى مصر را نيز در بر دارد و به همين جهت، نمونه جالبى از انشا و ادب آن دوره مى‌باشد. اين كتاب، علاوه بر جنبه ادبى، حاوى فوايد تاريخى بسيارى نيز هست.
در باره زمان تأليف كتاب، از كلام خود مؤلف چنين برمى‌آيد كه آن را به‌تدريج در خلال كارش در ديوان قاهره، در طول سه تا چهار سال تأليف و تنظيم كرده است.
ساختار
در ابتدا، مقدمه‌اى تحقيقى در باره شرح حال ابن حجه و ويژگى‌هاى كتاب به قلم محقق اثر، رودلف ويسيلى آمده است. در متن اثر، 121 نامه رسمى در سه جزء ارائه شده است و پس از آن، نامه‌هاى غير رسمى به اعيان و اشراف آمده است. تقريظها، بخش بعدى را تشكيل داده است. آخرين بخش كتاب، مشتمل بر خطبه‌هايى است كه براى آغاز چند كتاب انشاء نموده است.
گزارش محتوا
«قهوة الانشاء»، الگويى است براى هر فردى كه بخواهد فن نگارش خود را به‌طور عام تهذيب كند و البته نويسندگان حرفه‌اى بهره بيشترى مى‌برند. اهيمت اين اثر به لحاظ مطالعات معاصر بدين جهت است كه مصدر تاريخى منحصر به فردى براى شناخت وضعيت اجتماعى - فرهنگى مصر و دگرگونى‌هاى آن در ربع اول از قرن نهم هجرى(15 ميلادى) است.
در اين كتاب، بيش از 100 وثيقه و مكاتبه وجود دارد كه ابن حجه در مقطع زمانى بين سال‌هاى 815 - 827ق(1413 - 1424م)؛ يعنى در اثناء حكومت چهار تن از سلاطين شراكسه انشاء كرده است، لذا مجموعه مهمى از وثائق تاريخى است كه كسى در صحت آن شك نكرده است و لذا مى‌توان آن را به‌عنوان مصدر اصلى مورد اعتماد به كار گرفت. بعضى از اين نامه‌ها، مكاتبات رسمى با دول مجاور و دولت‌هاى تابعه است كه با تفاصيل مختلف مرتبط با روابط و تحولات نگارش يافته است.
مشكلى كه امروزه در مطالعه اين نامه‌ها وجود دارد، فهم صحيح و تفسير كامل آنهاست كه به سبب اسلوب ديپلوماسى خاص آن زمان، امكان‌پذير نيست و در سجع‌ها و ابيات شعر و توريه‌ها مستور است. در اين اثر، تعبيرات متنوع، اصطلاحات و تعابير ادارى و رسمى به كار رفته و نثر با ابيات شعر مزين شده است.
تقريض‌هاى وارده در اين مجموعه، در واقع نوع خاصى از نقد ادبى است كه تصويرى از حيات فكرى آن مقطع زمانى را ارائه نمى‌كند، بلكه تنها ما را بر ارتباطات بين ادباء مطلع مى‌سازد و چگونگى ارائه نقدى زيبا و فنى بر آثار ادبى را بر ما روشن مى‌سازد. اين تقريض‌ها، تنها آينه حيات ادبى عصر ابن حجه نيست، بلكه همراه با نامه‌ها، ويژگى‌هاى شخصيتى نويسنده را از جهات مختلف براى ما آشكار مى‌كند.
شيوه ارائه مطالب بدين سبك است كه در نامه‌ها و مكاتبات سياسى رسمى، ترتيب زمانى رعايت شده است، ولى بر حسب نوع، مختلف هستند. در باقى موارد؛ يعنى در نامه‌هاى غيررسمى، تقريظها و خطب، اگر چه ترتيب زمانى لحاظ نشده است، اما نوع ادبى مورد توجه قرار گرفته است.
يكى از مسائلى كه در آثار برخى از نويسندگان عرب اهل سنت ديده مى‌شود، اظهار برترى عرب بر عجم است. اگر چه پيامبر اكرم(ص) ملاك برترى را تقوى معرفى كرد و با برترى‌طلبى‌هاى نژادى به شدت مبارزه نمود، اما ريشه‌هاى اين تفكر غير اسلامى در زمان برخى از خلفا تقويت شد و در زمان معاويه به‌عنوان يك سياست راهبردى مطرح گشت. قلم ابن حجه نيز از اين لغزش مصون نمانده و در صفحه 270 چنين مى آورد: «خدايى را سپاس كه برترى عرب را بر عجم در كتاب و سنت آشكار نمود». آنچه سبب رواج گسترده چنين تفكرى در ميان ارباب قلم عرب شده است، جدايى از مكتب اهل بيت(ع) كه مفسر آيات وحى و مبين سنت نبوى هستند، مى‌باشد.
مكاتبات، حاوى نكات آموزنده و اخلاقى نيز هست؛ به‌عنوان مثال در بخش مكاتبات رسمى توقيعى وجود دارد كه در آن، غرسالدين خليل اسكندرى پس از وفات والدش به رياست طب مصر منصوب شده است. نويسنده، از پدر غرسالدين به نيكى ياد مى‌كند و بقراط زمانش مى‌خواند و او را نيز به پيروى از شيوه پدر در رعايت حال ضعفاء سفارش مى‌كند.
از ديگر مكاتبات حموى، «مجرى السوابق» است. وى، دليل اين نام‌گذارى را مناظرات ادبيش با شهاب محمود، جمال‌الدين محمد بن نباته و قاضى شهاب‌الدين بن فضل الله در وصف لشكر مى‌داند. اين مناظرات، با «قال... قلت...» بيان شده و حاوى متون نثر و اشعار اديبانه است.
از جمله تقريظهايى كه نويسنده، آن را، «فواكه حموى» ناميده، تقريظى است كه بر كتاب «السيرة» ابن ناهض شامى مشهور به فقاعى نوشته است. او، به درخواست ابن ناهض بر كتابش كه شرح پيروزى‌هاى ملك مؤيد بوده است، تقريظى مى‌نگارد كه تعجب ادباء را به دنبال مى‌آورد. او، تقريض‌هايى نيز بر «اللبابة فى معارضة ديوان الصبابة» اسماعيل بن صائغ، «حلبة الكميت» محمد بن حسن نواجى شافعى و «عمدة المناسك» ولىالدين محمد اسكندرى نگاشته است.
از ميان رسايل اخوانى وى، مى‌توان به اين رساله‌ها اشاره كرد:
«الرسالة البحرية» كه هنگام فرار از طرابلس به مصر براى بدرالدين دمامينى انشا نمود؛
«رسالة السكين» كه در بيان قدرت وى در كتابت و در وصف چاقو(سكين) است؛
«رسالة وفاء النيل» كه در معارضه با قاضى فاضل و ابن نباته نوشته شده است. اين رسايل، در ذيل كتب مختلف ابن حجه، چون «ثمرات الاوراق»، «تأهيل الغريب» و... به چاپ رسيده است.
وضعيت كتاب
محقق كتاب، به ده نسخه خطى از كتاب دست يافته است كه در بين آنها نسخه‌اى به خط مؤلف وجود ندارد كه بتوان بر آن اعتماد نمود. وى، تصحيح كتاب را با توجه به چند نسخه به انجام رسانده و اختلاف نسخ و آدرس آيات و شواهد و توضيحات ديگر را در پاورقى ذكر كرده است. فهرست مطالب، در ابتداى اثر و فهارس ذيل، در انتهاى اثر آمده است:
1. آيات قرآنى؛
2. احاديث نبوى؛
3. اعلام؛
4. اماكن و بلدان؛
5. امم و قبايل و جماعات و طوايف؛
6. حكم و امثال و اقوال مأثوره؛
7. مشاغل و شغل‌ها؛
8. اشعار؛
9. رجزها؛
10. مصادر و مراجع.
منابع
مقدمه و متن كتاب.