مصطفوی، سید جواد

مصطفوی، جواد

نام	مصطفوی، جواد
نام های دیگر	خ‍راس‍ان‍ی‌، ج‍واد م‍ص‍طف‍وی‌ خ‍راس‍ان‍ی‌، ج‍واد
نام پدر
متولد	1301 هـ.ش
محل تولد
رحلت	1368 هـ.ش یا 1409 هـ.ق
اساتید
برخی آثار
کد مولف	AUTHORCODE885AUTHORCODE

سيد جواد مصطفوى، فرزند سيد محسن، در سال 1301ش، در روستاى طرق مشهد ديده به جهان گشود.

ابتدا به مكتب‌خانه رفت، سپس با داير شدن مدارس جديد تا كلاس دوم ابتدايى در همين روستا درس خواند. هنگامى كه پدرش به مشهد آمد، در همان جا ساكن شد. وى ادامه تحصيلات ابتدايى را در اين شهر به پايان رساند و سپس وارد حوزه علميه مشهد شد.

در اواخر سال 1330ش، به تهران سفر كرده و در مدرسه مروى تهران مشغول به تدريس شد.

وى بر اساس نياز زمان و اجتماع خود، وارد دانشگاه الهيات تهران شده و دوره ليسانس و دكترى را در آنجا طى كرد.

در سال 1348ش، به مشهد بازگشت و رسما وارد دانشكده الهيات شد. وى با تلاش زياد، فرهنگ دين را در ميان دانشگاهيان، با اخلاق بسيار نيكو و جذاب خويش ترويج داد و در ضمن تدريس، تحولى بنيادين در انديشه و افكار دانشگاهيان به وجود آورد.

وى مردى توانمند در تحقيق و پژوهش بود. با تلاش فراوان و خستگى‌ناپذير، در اقيانوس معرفت قرآن و عترت غواصى كرد و تا آخرين لحظات عمر خود، اين توفيق الهى از او سلب نشد.

وى جلسات معارف قرآنى ميرزا مهدى اصفهانى را درك كرده و نفس گرم آن عالم ربانى در تزكيه و تهذيب وى تأثيرات بسزايى داشته است.

او پژوهشگرى قدرتمند و پركار بود كه تحقيقات گسترده‌اى در مبانى دين به عمل آورد. وى مكتب ميرزا مهدى اصفهانى را سرچشمه و اصل استنباط و نظرات علمى خود قرار داد. اين مكتب، رسيدن به حقايق و واقعيات جهان هستى را از راه قرآن و عترت مى‌داند.

وى سعى خود را در خوب فهميدن قرآن و روايات و خوب عمل كردن آن مبذول داشت.

او پس از آنكه تحصيلاتش را تكميل كرد، در دو سنگر حوزه و دانشگاه، با جديت و تلاش خستگى‌ناپذير شروع به تدريس نمود. در اين راستا، دانشجويان و حوزويان بسيارى از فيض وجودش بهره‌ها بردند.

حوزه علميه مشهد، با انقلاب علمى عالم ربانى، مرحوم ميرزا مهدى اصفهانى، چهره‌اى ديگر به خود گرفت و در آن، راه به دست آوردن حقايق، از طريق قرآن و عترت به تشنگان حقيقت نشان داده مى‌شد و پيروان زيادى، مكتب تعالى بخش آن مرد بزرگ را پذيرفته بودند؛ سيد جواد نيز در زمره اين رهروان قرار گرفت. او تلاش زيادى در زمينه قرآن و روايات معصومين(ع) كرد.

پژوهش فراوانى در نهج البلاغه، اصول كافى، صحيفه سجاديه، وسائل الشيعة و ديگر كتب روائى انجام داد و براى سهولت در كار پژوهشى روايات، روشى جديد را ابداع كرد.

استادان وى

1. شيخ مجتبى قزوينى خراسانى؛
2. شيخ هاشم قزوينى خراسانى؛
3. ميرزا على‌اكبر نوقانى؛
4. آقا شيخ هادى كدكنى؛
5. شيخ محمدرضا ترابى؛
6. اديب نيشابورى؛
7. حاج سيد عباس شاهرودى.

آثار

از اين عالم فرزانه، بيش از 22 كتاب و مقاله براى جهان اسلام به ارمغان مانده است كه عبارتند از:

1. الكاشف؛
2. مفتاح الوسايل؛
3. التطبيق بين السفينة و البحار؛
4. رابطه نهج البلاغه با قرآن؛
5. الهادى الى اصول الكافى؛
6. الهادى الى صحيفة السجادية؛
7. ابعاد گسترده اسلام؛
8. بهشت خانواده؛
9. آينده بشر از نظر عقل و دين؛
10. انسانيت از ديدگاه اسلام؛
11. سفسطه و مغالطه از نظر مذهب؛
12. محكمات اسلام؛
13. آيات و احاديث منتخبه؛
14. ترجمه و شرح اصول كافى؛
15. روش پيشوايان دين در تبليغ اسلام؛
16. دين در نهج البلاغه؛
17. تجلى علوم اهل البيت(ع)
18. جنگ در نهج البلاغه؛
19. تفسير الطلاب؛
20. چگونه اسلام كامل‌ترين اديان است؛
21. تقارن حديث و فلسفه؛
22. تفاهم شيعه و سنى؛
23. مقام زن در قرآن و نهج البلاغه؛
24. پرتوى از نهج البلاغه.

ايشان همواره نيروها جوان و جوياى علم و دين را در سنگر دانشگاه به معارف قرآنى و عترت پيامبر گرامى(ص) آشنا مى‌كرد و با سخنرانى‌هاى متعدد و مقالات علمى در كنفرانس‌هاى انديشه اسلامى و كنگره هزاره نهج البلاغه، رسالت خود را به انقلاب اسلامى و مردم انقلابى ايران اسلامى ادا كرد.

ايشان، سرانجام، در سال 1368ش، به ديار باقى شتافت.

وابسته‌ها

أصول کافي و شارح

رابطه نهج البلاغه با قرآن

التطبيق بين السفينة و البحار بالطبعة الجديدة

الهادي الي الفاظ اصول الکافي

مقام زن در قرآن و نهج البلاغه

مفتاح الوسائل