شیرازی، احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'مالدين' به 'مالدين') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
'''شيخ احمد شانه‌ساز شيرازى'''، از علما و حكماى برجسته شيعه در قرن 14ق و مدرس حكمت، در شيراز به دنيا آمد و براى تحصيل علوم دينى در زمان مرجعيت [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى بزرگ شيرازى]]، به سامرا هجرت كرد. چند سال از محضر ايشان بهره‌مند شد و دوباره به شيراز برگشت. مدتى در شيراز بود و بعد براى هميشه به نجف اشرف در عراق رفت. در نجف به تدريس و تربيت طلاب علوم دين، مشغول شد و توليت مدرسه قواميه ( | '''شيخ احمد شانه‌ساز شيرازى'''، از علما و حكماى برجسته شيعه در قرن 14ق و مدرس حكمت، در شيراز به دنيا آمد و براى تحصيل علوم دينى در زمان مرجعيت [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى بزرگ شيرازى]]، به سامرا هجرت كرد. چند سال از محضر ايشان بهره‌مند شد و دوباره به شيراز برگشت. مدتى در شيراز بود و بعد براى هميشه به نجف اشرف در عراق رفت. در نجف به تدريس و تربيت طلاب علوم دين، مشغول شد و توليت مدرسه قواميه (قوامالدين شيرازى) را به عهده گرفت و همان‌جا تدريس مى‌كرد و در صحن مطهر حضرت اميرالمؤمنين(ع)، نماز جماعت اقامه مى‌كرد. | ||
علامه شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] مى‌گويد: در سال 1312ق، در ابتداى ورودم به نجف اشرف، مقدارى از مباحث اوامر و مبحث ضد را از كتاب «فصول»، بر او خواندم با اينكه اين مطالب را در تهران خوانده بودم، ولى دانستم كه هيچ‌كس مانند آن حكيم، از عهده آن مطالب برنمى‌آيد و حق مطلب را ادا نمى‌كند. | علامه شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] مى‌گويد: در سال 1312ق، در ابتداى ورودم به نجف اشرف، مقدارى از مباحث اوامر و مبحث ضد را از كتاب «فصول»، بر او خواندم با اينكه اين مطالب را در تهران خوانده بودم، ولى دانستم كه هيچ‌كس مانند آن حكيم، از عهده آن مطالب برنمى‌آيد و حق مطلب را ادا نمى‌كند. | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۸:۱۹
| نام | شیرازی، احمد |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1332 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | تعلیقات الفصول فی الاصول |
| کد مولف | AUTHORCODE7089AUTHORCODE |
معرفى اجمالى
شيخ احمد شانه‌ساز شيرازى، از علما و حكماى برجسته شيعه در قرن 14ق و مدرس حكمت، در شيراز به دنيا آمد و براى تحصيل علوم دينى در زمان مرجعيت ميرزاى بزرگ شيرازى، به سامرا هجرت كرد. چند سال از محضر ايشان بهره‌مند شد و دوباره به شيراز برگشت. مدتى در شيراز بود و بعد براى هميشه به نجف اشرف در عراق رفت. در نجف به تدريس و تربيت طلاب علوم دين، مشغول شد و توليت مدرسه قواميه (قوامالدين شيرازى) را به عهده گرفت و همان‌جا تدريس مى‌كرد و در صحن مطهر حضرت اميرالمؤمنين(ع)، نماز جماعت اقامه مى‌كرد.
علامه شيخ آقا بزرگ تهرانى مى‌گويد: در سال 1312ق، در ابتداى ورودم به نجف اشرف، مقدارى از مباحث اوامر و مبحث ضد را از كتاب «فصول»، بر او خواندم با اينكه اين مطالب را در تهران خوانده بودم، ولى دانستم كه هيچ‌كس مانند آن حكيم، از عهده آن مطالب برنمى‌آيد و حق مطلب را ادا نمى‌كند.
يكى از اساتيد او، ميرزا عباس شيرازى دارابى(معروف به حكيم عباس) كه از اساتيد مسلم فلسفه در استان فارس و شاگرد حاج ملا هادى سبزوارى بود، مى‌باشد. شيخ احمد، اين دانشمند گران‌قدر، اجازه حديث از مرحوم سيد مهدى قزوينى حلى، داشته است.
از شاگردان او مى‌توان آقا سيد صدر كوه‌پايه‌اى، آقا سيد على كازرونى و آقا شيخ محمد حسين كاشف الغظاء را نام برد و مرحوم سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى، مرجع تقليد، از او اجازه روايت داشته است.
از مرحوم شانه‌ساز شيرازى آثار ارزش‌مندى به جاى مانده كه بعضى از آنها، مانند حاشيه بر كتاب فصول، رساله‌اى در لباس مشكوك... به چاپ رسيده است. شيخ احمد شيرازى، در سال 1332ق، در نجف اشرف وفات يافت. قبر او در يكى از حجره‌هاى صحن مطهر امير مؤمنان على(ع) در همان نجف مى‌باشد.