عمری، علی بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - ' ق ' به 'ق ') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
مقام او در علم انساب به گونه‌اى است كه درباره او گفته‌اند: دانش نسب شناسى به او منتهى مى‌شود و خدا اين علم را براى او مسخّر كرده است. چنانكه عالمان بعدى علم انساب را عيال او دانسته‌و گفته‌اند هيچكس نيست كه سخنش را به او استناد ندهد. | مقام او در علم انساب به گونه‌اى است كه درباره او گفته‌اند: دانش نسب شناسى به او منتهى مى‌شود و خدا اين علم را براى او مسخّر كرده است. چنانكه عالمان بعدى علم انساب را عيال او دانسته‌و گفته‌اند هيچكس نيست كه سخنش را به او استناد ندهد. | ||
ابن صوفى با [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] معاصر بود و از محضر وى نيز بهره برده و از او و برادرش [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] حديث روايت كرده است. وى در | ابن صوفى با [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] معاصر بود و از محضر وى نيز بهره برده و از او و برادرش [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] حديث روايت كرده است. وى در 423ق از بصره به موصل مهاجرت كرد و در اين شهر همسر گزيد و ماندگار شد. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۳۴
| نام | عمری، علی بن محمد |
|---|---|
| نام های دیگر | ابن صوفی
ابوالحسن عمری ابوالغنائم العمری شریف عمری صاحب المجدی علوی عمری، علی بن محمد |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 466 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | المجدی في أنساب الطالبيين |
| کد مولف | AUTHORCODE1475AUTHORCODE |
نجمالدين ابوالحسن على بن ابى الغنائم محمد عمرى علوى معروف به ابن صوفي عالم نسب شناس شيعه و مؤلف كتاب المجدى در دهه آخر قرن چهارم در بصره متولد شد.
نسب او به عُمَر الاطراف فرزند حضرت علی‌عليه‌السلام مى‌رسد و از اين رو به عمرى شهرت دارد. پدر وى ابوالغنائم محمد نيز از عالمان انساب بود و نسب شناسى در خاندان ابن صوفى سابقه‌اى ديرين داشت
اساتيد
از كودكى به آموختن دانشهاى گوناگون و به ويژه نسب شناسى پرداخت و از محضر استادانى چون ابوالحسن محمد مشهور به عبيدلى، پدرش ابوالغنائم، ابوعبداللّه حسين بن محمد بن طباطبا علوى، ابوعلى بن شهاب عُكبرى، ابن خداع مصرى بهره برد.
وى براى كسب تجربه و دانش اندوزى به سرزمينها و شهرهاى بسيارى چون رمله، نصيبين، شام، ميّافارقين، مصر، عمان، كوفه و عكبرا مسافرت كرد و سرانجام در موصل درگذشت. ابن طاووس او را سرآمد نسب- شناسان روزگار خود شمرده است.
مقام او در علم انساب به گونه‌اى است كه درباره او گفته‌اند: دانش نسب شناسى به او منتهى مى‌شود و خدا اين علم را براى او مسخّر كرده است. چنانكه عالمان بعدى علم انساب را عيال او دانسته‌و گفته‌اند هيچكس نيست كه سخنش را به او استناد ندهد.
ابن صوفى با سيد مرتضى معاصر بود و از محضر وى نيز بهره برده و از او و برادرش سيد رضى حديث روايت كرده است. وى در 423ق از بصره به موصل مهاجرت كرد و در اين شهر همسر گزيد و ماندگار شد.
آثار
آثار منسوب به مؤلف المجدى عبارتند از: الرسائل، الشافي، العيون، المبسوط و المشجّر كه همه در علم انساب تدوين شده‌اند.
وفات
عمرى نسابه در حدود سال 460 در موصل در گذشت.