موسوی فندرسکی، سید ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
از تاريخ تولد و درگذشت وى اطلاعى نداريم؛ تنها ميدانيم كه وى در دهه پايانى قرن يازدهم، دوره ميانسالى را طى مى‌كرده و شاگرد [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|آقا حسين خوانسارى]] (م 1098ق) و [[علامه مجلسى]] (م 1110ق) بوده و از علامه اجازه علمى دريافت نموده است. محتمل است كه او دست كم تا اواخر دهه دوم يا اوايل دهه سوم قرن دوازدهم، زنده بوده باشد. | از تاريخ تولد و درگذشت وى اطلاعى نداريم؛ تنها ميدانيم كه وى در دهه پايانى قرن يازدهم، دوره ميانسالى را طى مى‌كرده و شاگرد [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|آقا حسين خوانسارى]] (م 1098ق) و [[علامه مجلسى]] (م 1110ق) بوده و از علامه اجازه علمى دريافت نموده است. محتمل است كه او دست كم تا اواخر دهه دوم يا اوايل دهه سوم قرن دوازدهم، زنده بوده باشد. | ||
جد مادرى او ميرفندرسكى معروف است كه بارها شرح حال وى در آثار مستقل و مقالات نوشته شده است. پدر وى نيز كه از سادات فندرسك بوده، | جد مادرى او ميرفندرسكى معروف است كه بارها شرح حال وى در آثار مستقل و مقالات نوشته شده است. پدر وى نيز كه از سادات فندرسك بوده، جلالالدين ميرزابيك است كه درباره او چيزى نمى‌دانيم؛ اما على‌القاعده بايد در زمره علما يا به قول ابوطالب، از بزرگان اهل هنر بوده باشد. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
نسخهٔ ۲۵ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۵:۳۰
| نام | موسوی فندرسکی، ابوطالب بن میرزابیک |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1107 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE573AUTHORCODE |
ميرزا ابوطالب فندرسكى اديبى فقيه از دوره اخير صفوى مى‌باشد كه نواده دخترى ميرفندرسكى، فيلسوف مشهور(م1050ق) شناخته شده است.
از تاريخ تولد و درگذشت وى اطلاعى نداريم؛ تنها ميدانيم كه وى در دهه پايانى قرن يازدهم، دوره ميانسالى را طى مى‌كرده و شاگرد آقا حسين خوانسارى (م 1098ق) و علامه مجلسى (م 1110ق) بوده و از علامه اجازه علمى دريافت نموده است. محتمل است كه او دست كم تا اواخر دهه دوم يا اوايل دهه سوم قرن دوازدهم، زنده بوده باشد.
جد مادرى او ميرفندرسكى معروف است كه بارها شرح حال وى در آثار مستقل و مقالات نوشته شده است. پدر وى نيز كه از سادات فندرسك بوده، جلالالدين ميرزابيك است كه درباره او چيزى نمى‌دانيم؛ اما على‌القاعده بايد در زمره علما يا به قول ابوطالب، از بزرگان اهل هنر بوده باشد.
آثار
از آثار وى جز اندكى بر جاى نمانده و عامل اصلى آن اوضاع نابسامان صفويه در سال‌هاى پايانى دوره صفوى و همين طور حمله افغان‌ها به ايران (1134-1142ق) است. ميرزا عبدالله افندى كه معاصر وى بوده، از برخى آثار وى ياد مى‌كند كه از آن جمله است: المنتهى در نحو، حاشيه تفسير بيضاوى، شرح خلاصة الحساب شيخ بهايى به نام توضيح المطالب، حاشيه اصول كافى، حاشيه شرح لمعه، حاشيه بر حاشيه خفرى در الهيات، حاشيه معالم الاصول و...
وى احتمالا در سال 1106يا 1107ق. درگذشته است.