ابن مغازلی، علی بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام') |
جز (جایگزینی متن - ' عليه السلام' به 'عليه‌السلام') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[مناقب الإمام علي بن | [[مناقب الإمام علي بن أبي‌طالبعليه‌السلام (مناقب مغازلي)]] | ||
[[مناقب أهل البیت علیهم السلام]] | [[مناقب أهل البیت علیهم السلام]] | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۹:۰۹
| نام | ابن مغازلی، علی بن محمد |
|---|---|
| نام های دیگر | ابن المغازلی، ابی‌الحسن علی بن محمد
مغازلی، علی بن محمد |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 483 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE911AUTHORCODE |
ابوالحسن على بن محمد جُلابى، مورخ و محدثى از شهر واسط عراق است. نسبت جُلابى يا به واژه فارسى «گلاب» يا به روستاى «جلابيه» واسط است. اشتهار وى به «ابن مغازلى» نيز بدان خاطر بوده كه يكى از اجداد وى در محله «مغازليان» شهر واسط ساكن بوده است.
ابن نجار كه شرح حالى براى وى در ذيل تاريخ بغداد نوشته، او را محدثى بسيار پر غلط و كم دانش توصيف كرده است.
برخى وى را «مالكى» و برخى ديگر «شافعى» دانسته اند كه دومى صحيح‌تر به نظر مى رسد زيرا او کتابى درباره مناقب شافعى نوشته و در آن مرجحات مذهب شافعى بر سائر مذاهب را بيان داشته است. مؤلف کتاب «النكت و اللطائف» ادعا مى كند كه ابن مغازلى يا شيعه اى بوده كه تقيه مى كرده و يا «قاصى» (قصه گو و داستان سرا) بوده كه فهم حديث نداشته و بنابر اين احاديثى را كه او روايت مى كند نبايد معتبر دانست.
اساتيد
برخى مشايخ وى كه در صدر اسناد روايى وى قرار دارند عبارتند از: احمد بن محمد بن عبدالوهاب بن طاوان، ابوبكر سمسار واسطى (م. 448)، ابن دبثائى محمد بن احمد ازهرى، ابوغالب نحوى واسطى (م. 462)، مشهور به ابن خاله، ابومحمد حسن بن احمد بن موسى غندجانى (م467). ابونصر طحان. ابوطاهر بغدادى. على بن عمر ابوالحسن واسطى. محمد بن اسماعيل ابوجعفر علوى نقيب واسط.
آثار
برخى کتابهاى وى عبارتند از: ذيل تاريخ واسط بحشل (م. 292) كه سمعانى و ذهبى از اين کتاب استفاده كرده اند اما نسخه اى از آن اينك موجود نيست، کتاب مناقب الشافعى و مرجحات مذهبه على سائر المذاهب، شرح الجامع الصحيح، مناقب اهل البيت (مناقب على بن ابى طالب).
وفات
وى در رود دجله در بغداد غرق شد و جنازه وى به واسط حمل و در آنجا دفن شد. به گفته سمعانى اين واقعه در سال 483 اتفاق افتاده است.