۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'اميرالمؤمنين(ع)' به 'اميرالمؤمنين(ع) '
جز (جایگزینی متن - 'عليهم السلام' به 'عليهمالسلام') |
جز (جایگزینی متن - 'اميرالمؤمنين(ع)' به 'اميرالمؤمنين(ع) ') |
||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
ايشان درباره اين ادله مىفرمايند: گر چه معاهده، اختصاص به هدنه و آتشبس ندارد، لكن هدنه قدر متيقن به حساب مىآيد. آيه 61 سوره انفال هم كه مىفرمايد: '''«و إن جنحوا للسلم فاجنح لها و توكل على الله»'''، پذيرفتن صلح را در صورتى كه دشمن بدان گرايش نشان بدهد جايز مىداند. | ايشان درباره اين ادله مىفرمايند: گر چه معاهده، اختصاص به هدنه و آتشبس ندارد، لكن هدنه قدر متيقن به حساب مىآيد. آيه 61 سوره انفال هم كه مىفرمايد: '''«و إن جنحوا للسلم فاجنح لها و توكل على الله»'''، پذيرفتن صلح را در صورتى كه دشمن بدان گرايش نشان بدهد جايز مىداند. | ||
از ديگر ادله جواز هدنه، جمله اميرالمؤمنين(ع) است در عهدنامه مالك اشتر كه فرمود: «و لا تدفعن صلحا دعاك إليه عدوك و لله فيه رضى، فإن في الصلح دعة لجنودك و...». روايات ديگر به همراه سيره قطعى نبوى نيز از ديگر ادله اين موضوع مىباشند. | از ديگر ادله جواز هدنه، جمله [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] است در عهدنامه مالك اشتر كه فرمود: «و لا تدفعن صلحا دعاك إليه عدوك و لله فيه رضى، فإن في الصلح دعة لجنودك و...». روايات ديگر به همراه سيره قطعى نبوى نيز از ديگر ادله اين موضوع مىباشند. | ||
لزوم مصلحت: ايشان جواز مهادنه را مشروط به وجود مصلحت مىدانند؛ يعنى الزاماً بايد در اين كار مصلحتى باشد تا حكم جواز برايش ثابت گردد. | لزوم مصلحت: ايشان جواز مهادنه را مشروط به وجود مصلحت مىدانند؛ يعنى الزاماً بايد در اين كار مصلحتى باشد تا حكم جواز برايش ثابت گردد. | ||