۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'سلار بن عبدالعزيز' به 'سلار بن عبدالعزيز '
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'سلار بن عبدالعزيز' به 'سلار بن عبدالعزيز ') |
||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
در كتاب جمل العلم و العمل، بر خلاف ديگر تأليفات علم‌الهدى، نظير «الإنتصار» و «مسائل الناصريات»، از طرح نظريات و اقوال ساير مذاهب اسلامى خوددارى شده و از فقه مقارن در آن اثرى ديده نمى‌شود. اين كتاب بيشتر شبيه به رساله‌هاى عمليۀ متداول است و از استدلات فقهى در آن كمتر اثرى ديده مى‌شود. | در كتاب جمل العلم و العمل، بر خلاف ديگر تأليفات علم‌الهدى، نظير «الإنتصار» و «مسائل الناصريات»، از طرح نظريات و اقوال ساير مذاهب اسلامى خوددارى شده و از فقه مقارن در آن اثرى ديده نمى‌شود. اين كتاب بيشتر شبيه به رساله‌هاى عمليۀ متداول است و از استدلات فقهى در آن كمتر اثرى ديده مى‌شود. | ||
به دليل اختصار كتاب، فقط قسمت عبادات فقه مورد بحث قرار داده شده و همان طور كه در كتاب «المراسم»، تأليف سلار بن عبدالعزيز (م448ق) از شاگردان مؤلف آمده است، به دليل اختصارش قسمت معاملات كه شامل عقود و احكام است، را در بر ندارد. | به دليل اختصار كتاب، فقط قسمت عبادات فقه مورد بحث قرار داده شده و همان طور كه در كتاب «المراسم»، تأليف [[سالار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلار بن عبدالعزيز]] (م448ق) از شاگردان مؤلف آمده است، به دليل اختصارش قسمت معاملات كه شامل عقود و احكام است، را در بر ندارد. | ||
مباحث كلامى كتاب، خلاصه‌اى از كتاب‌هاى «الذخيرة في علم الكلام» و «الملخص في أصول‌الدين» است و مباحث فقهى آن نيز خلاصه‌اى از كتاب «المصباح» وى مى‌باشد. | مباحث كلامى كتاب، خلاصه‌اى از كتاب‌هاى «الذخيرة في علم الكلام» و «الملخص في أصول‌الدين» است و مباحث فقهى آن نيز خلاصه‌اى از كتاب «المصباح» وى مى‌باشد. | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
در باب نماز جماعت وى اذان و اقامه را براى مردان شرط دانسته و آن را واجب مى‌داند؛ در حالى كه فقهاى بعد از او اذان و اقامه را به صورت مستحب مؤكد پذيرفته‌اند. | در باب نماز جماعت وى اذان و اقامه را براى مردان شرط دانسته و آن را واجب مى‌داند؛ در حالى كه فقهاى بعد از او اذان و اقامه را به صورت مستحب مؤكد پذيرفته‌اند. | ||
از ديگر نظريات مؤلف اين كه نماز جمعه و نماز عيدين را با حضور امام عادل و اجتماع شرائط واجب مى‌داند، كه اين نشان از توجه مؤلف به اين عبادت سياسى و اجتماعى دارد؛ در حالى كه بعضى از شاگردان او نظير سلار بن عبدالعزيز در كتاب المراسم نماز جمعه و نماز عيدين را در زمان غيبت امام معصوم(ع) حرام مى‌دانند. | از ديگر نظريات مؤلف اين كه نماز جمعه و نماز عيدين را با حضور امام عادل و اجتماع شرائط واجب مى‌داند، كه اين نشان از توجه مؤلف به اين عبادت سياسى و اجتماعى دارد؛ در حالى كه بعضى از شاگردان او نظير [[سالار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلار بن عبدالعزيز]] در كتاب المراسم نماز جمعه و نماز عيدين را در زمان غيبت امام معصوم(ع) حرام مى‌دانند. | ||
در باب مبطلات روزه نيز مؤلف دروغ بستن به خدا و رسول او و ائمۀ معصومين(ع)و فرو بردن سر در آب و تعمد قىء را مبطل روزه نمى‌داند، بلكه به عنوان نقص در روزه ذكر نموده‌اند. | در باب مبطلات روزه نيز مؤلف دروغ بستن به خدا و رسول او و ائمۀ معصومين(ع)و فرو بردن سر در آب و تعمد قىء را مبطل روزه نمى‌داند، بلكه به عنوان نقص در روزه ذكر نموده‌اند. | ||