۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين'
جز (جایگزینی متن - ':ت' به ': ت') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
نويسنده تاريخ آل مظفر را بر پايه آثار كسانى مانند معين‌الدين يزدى و گفته‌ها و خبرهاى افراد «صحيح القول» يا ديده‌هاى خودش، از آغاز پيدايى تا سقوط آنان دنبال مى‌كند. وى در آغاز كتاب پس از شرحى درباره چگونگى نوشتن كتاب به ذكر تبار امير مبارزالدين محمد مى‌پردازد. بر پايه نوشته‌هاى اين بخش از اثر، وى امير غياث‌الدين حاجى از خواف خراسان بود و زمانى كه لشكريان اسلام به خراسان مى‌رفتند، نياكان او از سرزمين‌عربان به خراسان كوچيدند. هنگام لشكركشى مغول به خراسان، مظفر بن منصور نوه او به يزد رفت و فرزندانش (ابوبكر، محمد و منصور) با اتابك علاء الدوله همراه شدند و هنگام يورش هولاكوخان به بغداد (656 ه.ق)، اتابك يزد ابوبكر را به اردوى هولاكو فرستاد و پس از تصرف بغداد، به فرمان هولاكو به مصر رفت و در جنگ با مملوكان كشته شد. | نويسنده تاريخ آل مظفر را بر پايه آثار كسانى مانند معين‌الدين يزدى و گفته‌ها و خبرهاى افراد «صحيح القول» يا ديده‌هاى خودش، از آغاز پيدايى تا سقوط آنان دنبال مى‌كند. وى در آغاز كتاب پس از شرحى درباره چگونگى نوشتن كتاب به ذكر تبار امير مبارزالدين محمد مى‌پردازد. بر پايه نوشته‌هاى اين بخش از اثر، وى امير غياث‌الدين حاجى از خواف خراسان بود و زمانى كه لشكريان اسلام به خراسان مى‌رفتند، نياكان او از سرزمين‌عربان به خراسان كوچيدند. هنگام لشكركشى مغول به خراسان، مظفر بن منصور نوه او به يزد رفت و فرزندانش (ابوبكر، محمد و منصور) با اتابك علاء الدوله همراه شدند و هنگام يورش هولاكوخان به بغداد (656 ه.ق)، اتابك يزد ابوبكر را به اردوى هولاكو فرستاد و پس از تصرف بغداد، به فرمان هولاكو به مصر رفت و در جنگ با مملوكان كشته شد. | ||
منصور برادر ديگر ابوبكر، سه پسر داشت: مبارزالدين محمد، | منصور برادر ديگر ابوبكر، سه پسر داشت: مبارزالدين محمد، زين‌الدين على و شرف‌الدين مظفر كه از ديگران بزرگ‌تر بود و زمانى به اتابك يوسف‌شاه خدمت مى‌كرد و پس از آن به خدمت ايلخانان مغول درآمد و از همراهان آنان شد. شرف‌الدين مظفر در دستگاه ارغون خان، گيخاتو و سپس غازان خان به كار پرداخت و در روزگار حكومت غازان خان كارش بالا گرفت. او در هفتصد هجرى ازدواج كرد و از او امير مبارزالدين محمد زاده شد. | ||
شرف‌الدين در عهد اولجايتو نيز از مقربان درگاه به شمار مى‌رفت تا اينكه در 713 از دنيا رفت و دشمنانش به كمك خواجه رشيدالدين، املاك مبارزالدين سيزده ساله را مصادره (ديوانى) كردند، اما مبارزالدين نااميد نشد و خود را به دربار اولجايتو رساند و توانست بر جاى پدرش بنشيند. | شرف‌الدين در عهد اولجايتو نيز از مقربان درگاه به شمار مى‌رفت تا اينكه در 713 از دنيا رفت و دشمنانش به كمك خواجه رشيدالدين، املاك مبارزالدين سيزده ساله را مصادره (ديوانى) كردند، اما مبارزالدين نااميد نشد و خود را به دربار اولجايتو رساند و توانست بر جاى پدرش بنشيند. | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
درباره خاندان مظفر آثارى مانند مواهب الهى در تاريخ آل‌مظفر و ذيل جامع التواريخ نوشته شده و افزون بر اينها، ميرخواند در روضه الصفا بخش درازدامنى درباره آنان آورده است. كتبى، مواهب الهى | درباره خاندان مظفر آثارى مانند مواهب الهى در تاريخ آل‌مظفر و ذيل جامع التواريخ نوشته شده و افزون بر اينها، ميرخواند در روضه الصفا بخش درازدامنى درباره آنان آورده است. كتبى، مواهب الهى معين‌الدين يزدى را به شيوه‌اى روان چكيده كرد و با افزودن ديده‌ها و پژوهش‌هاى خود به آن، تاريخ آل مظفر را پديد آورد | ||
مورخان درباره انتساب كتاب به محمود كتبى (گيتى) سخن‌ها گفته‌اند. مصحح محترم در اين‌باره مى‌گويد در بخش پايان نسخه‌اى از تاريخ گزيده كه به همت [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد براون]] منتشر شد، ذيلى درباره تاريخ آل مظفر، نوشته شده در 823 آمده است. اين ذيل از مؤلف تاريخ گزيده نيست و در پاره‌اى از ديگر نسخه‌هاى آن نيز ديده مى‌شود. نويسنده اين ذيل كسى به نام محمود است كه خود را «اباً عن جدٍ» از خادمان دودمان مظفر مى‌شمرَد كه به «كتبى» بدون هيچ نقطه‌اى منسوب است و از اين‌رو، برخى از افراد آن را «گيتى» خوانده‌اند. از سوى ديگر، كسى به نام «كينى» در همين كتاب ياد مى‌شود و گمان مى‌رود كه با نويسنده نسبتى داشته باشد. مصحح پس از مباحثات بسيار، سرانجام نويسنده تاريخ آل مظفر را «كتبى» مى‌داند نه محمود گيتى و گمان مى‌زند كه غياث‌الدين بن احمد ابرقوهى طبيب نيز نسبت نزديكى با او داشته است. نسخه‌بدل‌ها در پانوشت‌ها و توضيحات مصحح در پايان كتاب، به شناخت آن بسيار كمك مى‌كند. | مورخان درباره انتساب كتاب به محمود كتبى (گيتى) سخن‌ها گفته‌اند. مصحح محترم در اين‌باره مى‌گويد در بخش پايان نسخه‌اى از تاريخ گزيده كه به همت [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد براون]] منتشر شد، ذيلى درباره تاريخ آل مظفر، نوشته شده در 823 آمده است. اين ذيل از مؤلف تاريخ گزيده نيست و در پاره‌اى از ديگر نسخه‌هاى آن نيز ديده مى‌شود. نويسنده اين ذيل كسى به نام محمود است كه خود را «اباً عن جدٍ» از خادمان دودمان مظفر مى‌شمرَد كه به «كتبى» بدون هيچ نقطه‌اى منسوب است و از اين‌رو، برخى از افراد آن را «گيتى» خوانده‌اند. از سوى ديگر، كسى به نام «كينى» در همين كتاب ياد مى‌شود و گمان مى‌رود كه با نويسنده نسبتى داشته باشد. مصحح پس از مباحثات بسيار، سرانجام نويسنده تاريخ آل مظفر را «كتبى» مى‌داند نه محمود گيتى و گمان مى‌زند كه غياث‌الدين بن احمد ابرقوهى طبيب نيز نسبت نزديكى با او داشته است. نسخه‌بدل‌ها در پانوشت‌ها و توضيحات مصحح در پايان كتاب، به شناخت آن بسيار كمك مى‌كند. | ||