۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دليل النص بخبر الغدير علی امامة أميرالمؤمنين عليه‌السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۹ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۱۴
، ۱۹ ژوئن ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'حضرت علی(ع)' به 'حضرت علی(ع) '
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
جز (جایگزینی متن - 'حضرت علی(ع)' به 'حضرت علی(ع) ') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
کتاب با دو مقدمه از ناشر و محقق آغاز گردیده و مطالب بدون تبویب و فصل‌بندی عرضه شده است. | کتاب با دو مقدمه از ناشر و محقق آغاز گردیده و مطالب بدون تبویب و فصل‌بندی عرضه شده است. | ||
نویسنده ابتدا به‌صورت مختصر، به تعریف واقعه غدیر پرداخته و سپس ضمن پاسخ به چهار سؤال، دلایل اثبات امامت حضرت علی(ع) و وجوب اطاعت از ایشان را مطرح نموده است. | نویسنده ابتدا به‌صورت مختصر، به تعریف واقعه غدیر پرداخته و سپس ضمن پاسخ به چهار سؤال، دلایل اثبات امامت [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] و وجوب اطاعت از ایشان را مطرح نموده است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه نخست، به این نکته اشاره شده که مسئله امامت و خلافت، از لحاظ عملی و اعتقادی، از مهم‌ترین مسائل مورد ابتلای امت اسلامی بوده که باعث بسیاری از بحث‌ها، جدل‌ها و مناقشات گردیده است لذا همواره علما و متفکرین شیعه، در پی تبیین مفهوم صحیح اعتقادی در مورد اصل امامت در تفکر اسلامی، به‌دور از تفاسیر غلط و اشتباه بوده و با استفاده از دلایل عقلی و نقلی، به اثبات خلافت حضرت علی(ع) و در امتداد آن، اولاد معصوم آن حضرت(ع)، از سوی پیامبر(ص) پرداخته‌اند که رساله حاضر، ازجمله این متون است<ref>مقدمه نخست، ص5- 6</ref>. | در مقدمه نخست، به این نکته اشاره شده که مسئله امامت و خلافت، از لحاظ عملی و اعتقادی، از مهم‌ترین مسائل مورد ابتلای امت اسلامی بوده که باعث بسیاری از بحث‌ها، جدل‌ها و مناقشات گردیده است لذا همواره علما و متفکرین شیعه، در پی تبیین مفهوم صحیح اعتقادی در مورد اصل امامت در تفکر اسلامی، به‌دور از تفاسیر غلط و اشتباه بوده و با استفاده از دلایل عقلی و نقلی، به اثبات خلافت [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] و در امتداد آن، اولاد معصوم آن حضرت(ع)، از سوی پیامبر(ص) پرداخته‌اند که رساله حاضر، ازجمله این متون است<ref>مقدمه نخست، ص5- 6</ref>. | ||
در مقدمه محقق، پس از اشاره به واقعه غدیر و اتفاقات بعد از آن، به تبیین و تشریح عصری که مؤلف در آن می‌زیسته پرداخته شده و پس از نگاهی به مؤلف از دریچه مترجمینی همچون ابن حجر در «لسان المیزان»، ذهبی در «سیر أعلام النبلاء»، یافعی در «مرآة الجنان»، ابن عماد حنبلی در «شذرات الذهب»، زرکلی در «[[الأعلام]]» و برخی از تراجم‌نویسان شیعه، به معرفی او و مشایخش، ازجمله [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]، سید مرتضی، ابویعلی سلار بن عبدالعزیز دیلمی و ابوعبدالله حسین بن عبیدالله بن علی واسطی و... پرداخته شده و سپس آثار وی، معرفی گردیده است. در پایان نیز به اقدامات تحقیقی صورت گرفته در کتاب اشاره شده است<ref>مقدمه دوم، ص7- 31</ref>. | در مقدمه محقق، پس از اشاره به واقعه غدیر و اتفاقات بعد از آن، به تبیین و تشریح عصری که مؤلف در آن می‌زیسته پرداخته شده و پس از نگاهی به مؤلف از دریچه مترجمینی همچون ابن حجر در «لسان المیزان»، ذهبی در «سیر أعلام النبلاء»، یافعی در «مرآة الجنان»، ابن عماد حنبلی در «شذرات الذهب»، زرکلی در «[[الأعلام]]» و برخی از تراجم‌نویسان شیعه، به معرفی او و مشایخش، ازجمله [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]، سید مرتضی، ابویعلی سلار بن عبدالعزیز دیلمی و ابوعبدالله حسین بن عبیدالله بن علی واسطی و... پرداخته شده و سپس آثار وی، معرفی گردیده است. در پایان نیز به اقدامات تحقیقی صورت گرفته در کتاب اشاره شده است<ref>مقدمه دوم، ص7- 31</ref>. | ||
نویسنده در ابتدا به این نکته اشاره نموده که ازجمله دلایلی که بر منصوص بودن امامت حضرت علی(ع) از سوی پیامبر(ص) دلالت دارد، واقعه‌ای در هنگام بازگشت از حجه الوداع است که معروف به واقعه غدیر بوده و منقول از شیعه و سنی است و با استفاده از فراز «ألست اولی بکم منکم بانفسکم... من کنت مولاه فهذا علی مولاه، اللهم وال من والاه، و عاد من عاداه و أنصر من نصره و أخذل من خذله» (هر که را من مولای اویم، علی مولای اوست، خداوندا دوستان او را دوست بدار و دشمنانش را دشمن، یاری کن کسی که او را یاری کند و خار گردان کسی که قصد خاری او را دارد)، امامت و وجوب اطاعت از اوامر و نواهی آن حضرت، ثابت می‌گردد<ref>متن کتاب، ص37- 38</ref>. | نویسنده در ابتدا به این نکته اشاره نموده که ازجمله دلایلی که بر منصوص بودن امامت [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] از سوی پیامبر(ص) دلالت دارد، واقعه‌ای در هنگام بازگشت از حجه الوداع است که معروف به واقعه غدیر بوده و منقول از شیعه و سنی است و با استفاده از فراز «ألست اولی بکم منکم بانفسکم... من کنت مولاه فهذا علی مولاه، اللهم وال من والاه، و عاد من عاداه و أنصر من نصره و أخذل من خذله» (هر که را من مولای اویم، علی مولای اوست، خداوندا دوستان او را دوست بدار و دشمنانش را دشمن، یاری کن کسی که او را یاری کند و خار گردان کسی که قصد خاری او را دارد)، امامت و وجوب اطاعت از اوامر و نواهی آن حضرت، ثابت می‌گردد<ref>متن کتاب، ص37- 38</ref>. | ||
وی در ادامه چهار سؤال زیر را مطرح نموده و بدان پاسخ داده است: | وی در ادامه چهار سؤال زیر را مطرح نموده و بدان پاسخ داده است: | ||