زاد المسافرين: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،')
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
خط ۴۹: خط ۴۹:
«زاد المسافرين» به قلم محمد مهدى بن على‌نقى شريف در اواخر دوره صفويه به خواهش شخصى به نام ميرزا محمد اسماعيل كه تجربه سفرهاى مكرر و مستمر داشته و با در نظر گرفتن شرائط خاصى كه مسافران با آن روبه‌رو بودند، نگارش يافته است.
«زاد المسافرين» به قلم محمد مهدى بن على‌نقى شريف در اواخر دوره صفويه به خواهش شخصى به نام ميرزا محمد اسماعيل كه تجربه سفرهاى مكرر و مستمر داشته و با در نظر گرفتن شرائط خاصى كه مسافران با آن روبه‌رو بودند، نگارش يافته است.


به گزارش مرحوم شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] در كتاب [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعه]] تأليف اين اثر در دهم صفر سال 1141 به پايان رسيده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة]]، ج12، ص10).
به گزارش مرحوم شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] در كتاب [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعه]] تأليف اين اثر در دهم صفر سال 1141 به پايان رسيده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة]]، ج12، ص10).


==ساختار==
==ساختار==
خط ۷۱: خط ۷۱:
مؤلف در اين مطلب از صراع و انواع آن، زكام و نزله، درد چشم، درد گوش، رعاف، درد دندان، خناق، سرفه، ذات الجنب، ذات الصدر، شوصه، ذات العرض، ذات الريه، ضعف قلب، هيضه، درد معده، قولنج، زحير، بواسير، درد مفاصل، نقرس، حميات، اورام و بثور و مداواى سموم بحث مى‌كند و راه درمان آن‌ها را بيان مى‌كند.
مؤلف در اين مطلب از صراع و انواع آن، زكام و نزله، درد چشم، درد گوش، رعاف، درد دندان، خناق، سرفه، ذات الجنب، ذات الصدر، شوصه، ذات العرض، ذات الريه، ضعف قلب، هيضه، درد معده، قولنج، زحير، بواسير، درد مفاصل، نقرس، حميات، اورام و بثور و مداواى سموم بحث مى‌كند و راه درمان آن‌ها را بيان مى‌كند.


وى -چه در بخش اول و چه در بخش دوم- مطالب مورد نظر را به صورت خلاصه و بدون پرداختن به سخن ديگران مطرح مى‌كند. البته در اين ميان گاه به سخنان پزشكان كهن نيز استناد مى‌كند، افرادى مانند ايلاقى (زاد المسافرين، ص116)، سمرقندى (همان، ص82)، ابن سينا (همان، 52 و 66 و 68)، [[رازی، محمد بن زکریا‏|محمد بن زكرياى رازى]] (همان، ص66 و 80)، حكيم على گيلانى (همان، ص150)، ولى اين استنادها بسيار كم است و نكته‌اى قابل توجه نيز در اين استنادها به چشم نمى‌خورد، مگر آنچه را كه از حاج حسين جراح نقل مى‌كند و وى را جراح و چشم پزشك بى‌نظير روزگار خود معرفى مى‌نمايد. (زاد المسافرين، ص115).
وى -چه در بخش اول و چه در بخش دوم- مطالب مورد نظر را به صورت خلاصه و بدون پرداختن به سخن ديگران مطرح مى‌كند. البته در اين ميان گاه به سخنان پزشكان كهن نيز استناد مى‌كند، افرادى مانند ايلاقى (زاد المسافرين، ص116)، سمرقندى (همان، ص82)، ابن سينا (همان، 52 و 66 و 68)، [[رازی، محمد بن زکریا‏|محمد بن زكرياى رازى]] (همان، ص66 و 80)، حكيم على گيلانى (همان، ص150)، ولى اين استنادها بسيار كم است و نكته‌اى قابل توجه نيز در اين استنادها به چشم نمى‌خورد، مگر آنچه را كه از حاج حسين جراح نقل مى‌كند و وى را جراح و چشم پزشك بى‌نظير روزگار خود معرفى مى‌نمايد. (زاد المسافرين، ص115).


البته بايد اين نكته را نيز متذكر شد كه قصد مؤلف نيز نگارش كتابى تحقيقى نبوده است.
البته بايد اين نكته را نيز متذكر شد كه قصد مؤلف نيز نگارش كتابى تحقيقى نبوده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش