موسوعة كلمات الإمام الحسين علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

#يكى از روايات جالب اين اثر چنين است: «روزى يك اعرابى به حضرت امام حسين(ع) رسيد و گفت ديه كاملى را ضمانت كرده‌ام، ولى توان پرداختش را ندارم. با خودم گفتم كه از كريم‌ترين مردم مى‌خواهم كه مشكلم را حل كند و كريم‌تر از آل‌محمد(ص) كسى را نيافتم. امام(ع) فرمود: از تو سه مسئله مى‌پرسم، اگر يكى را پاسخ دادى ثلث مال را به تو مى‌دهم و اگر دو تا را پاسخ دادى دوسوم آن را و اگر هر سه را پاسخ دادى همه خواسته‌ات را به تو مى‌دهم. اعرابى گفت: اى فرزند رسول‌خدا (ص) آيا از مثل منى پرسش مى‌شود، درحالى‌كه شما خود اهل علم و شرف هستيد؟! امام(ع) پاسخ داد: بله چون از رسول‌خدا (ص) شنيدم كه: «المعروف بقدر المعرفة». اعرابى گفت: هرچه مى‌خواهيد بپرسيد؛ اگر دانستم، جواب مى‌دهم وگرنه از خودتان ياد مى‌گيرم. امام(ع) پرسيد: كدام عمل برتر است؟ اعرابى گفت: ايمان به خدا. امام(ع) پرسيد: راه نجات از هلاكت چيست؟ اعرابى گفت: اطمينان به خدا. امام(ع) پرسيد: زينت‌بخش انسان چيست؟ اعرابى گفت: علم همراه با حلم. امام(ع) پرسيد: اگر اين را نداشت، چه؟ اعرابى گفت: مال همراه با مروّت. امام(ع) پرسيد: اگر اين را هم نداشت، چه؟ اعرابى گفت: فقر همراه با صبر. امام(ع) پرسيد: اگر اين را هم نداشت، چه؟ اعرابى گفت: صاعقه‌اى از آسمان كه بيايد و او را هلاك كند كه اين سزاى اوست. امام حسين(ع) خنديد و كيسه‌اى به او داد كه در آن هزار دينار بود و همچنين انگشترى خودش را به او داد كه قيمت نگينش دويست درهم بود و گفت: اى اعرابى طلا را بگير و به بدهكاران بده و انگشتر را هم براى هزينه زندگى‌ات خرج كن. اعرابى مال را گرفت و گفت: خدا داناتر است كه رسالتش را در كجا قرار دهد<ref>همان، ص 766 - 767</ref>