۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
«رجب بن محمد بن رجب الحافظ» از علما و انديشمندان اواخر قرن هشتم و اوايل قرن نهم هجرى است (743-813ق). اين نام ظاهرا كامل ترين اسمى است كه طبق برخى نسخ از خود مؤلف به جا مانده است. وى در سروده‌هايش از تخلص «حافظ»، «رجب» و «برسى» استفاده كرده است. البته برخى تذكره نويسان نام «رضى الدين رجب بن محمد بن رجب البرسى الحلّى» را نيز ضبط كرده‌اند كه اطلاعات بيشترى به دست مى دهد. تا چند قرن پس از مرگش در هيچ يك از تذكره‌ها، ترجمه يا شرح حالى از او ديده نشده است. برخى غرابت افكار و دورى عقايدش را از اعتقادات رايج و معهود معاصرانش علت از قلم افتادن نام او مى دانند. شايد اولين تذكره نويسانى كه به طور مبسوط به شرح حال وى پرداختند [[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حرّ عاملى]] (متوفاى1104ق) و [[افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ|ميرزا عبدالله افندى]] | «رجب بن محمد بن رجب الحافظ» از علما و انديشمندان اواخر قرن هشتم و اوايل قرن نهم هجرى است (743-813ق). اين نام ظاهرا كامل ترين اسمى است كه طبق برخى نسخ از خود مؤلف به جا مانده است. وى در سروده‌هايش از تخلص «حافظ»، «رجب» و «برسى» استفاده كرده است. البته برخى تذكره نويسان نام «رضى الدين رجب بن محمد بن رجب البرسى الحلّى» را نيز ضبط كرده‌اند كه اطلاعات بيشترى به دست مى دهد. تا چند قرن پس از مرگش در هيچ يك از تذكره‌ها، ترجمه يا شرح حالى از او ديده نشده است. برخى غرابت افكار و دورى عقايدش را از اعتقادات رايج و معهود معاصرانش علت از قلم افتادن نام او مى دانند. شايد اولين تذكره نويسانى كه به طور مبسوط به شرح حال وى پرداختند [[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حرّ عاملى]] (متوفاى1104ق) و [[افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ|ميرزا عبدالله افندى]] (متوفاى1130ق) باشند. البته پس از اين دو بسيارى به پيروى از آنها به شرح حال اين شخصيت پرداخته‌اند كه عمدتا بر پايه اطلاعاتى است كه اين دو ارائه كرده‌اند و در آنها كمتر مى توان نكات بديعى را يافت. از آنجا كه اين گزارش ها حدودا سه قرن بعد جمع آورى شده است، از اين عالم شيعى شناسنامه كامل و دقيقى در دست نيست و اكثر مواردى كه به اطلاعات فردى از وى بازمى گردد مورد ترديد است. | ||
راجع به خاندان و همچنين اساتيد و شاگردان، و حتى آرامگاه وى بحث هايفراوانى صورت گرفته كه غالبا با ظن و گمان همراه است. حتى بر اساس اين سروده‌اش: و فى المولد و المحتد برسيا و حليا فقط مطمئن هستيم كه زادگاهش بُرس بوده است اما اين كه بُرس كجا است باز مورد بحث است و راجع به حلّه نيز بين صاحب نظران اختلاف وجود دارد عده‌اى بنابر همين بيت، اصل و نسب بُرسى را از حلّه مى دانند. و برخى ديگر حلّه را محل سكونت و اقامت بُرسى قلمداد كرده‌اند.اگر تنها همين بيت شعر مستند هر دو طايفه باشد، احتمالاً اختلاف به معناى لغوى «محتد» بازمى گردد. | راجع به خاندان و همچنين اساتيد و شاگردان، و حتى آرامگاه وى بحث هايفراوانى صورت گرفته كه غالبا با ظن و گمان همراه است. حتى بر اساس اين سروده‌اش: و فى المولد و المحتد برسيا و حليا فقط مطمئن هستيم كه زادگاهش بُرس بوده است اما اين كه بُرس كجا است باز مورد بحث است و راجع به حلّه نيز بين صاحب نظران اختلاف وجود دارد عده‌اى بنابر همين بيت، اصل و نسب بُرسى را از حلّه مى دانند. و برخى ديگر حلّه را محل سكونت و اقامت بُرسى قلمداد كرده‌اند.اگر تنها همين بيت شعر مستند هر دو طايفه باشد، احتمالاً اختلاف به معناى لغوى «محتد» بازمى گردد. | ||
در شرح احوالى كه حرعاملى و افندى از وى به دست داده‌اند، براساس برداشت از نوشته‌ها و سروده‌هايش، وى را محدث، فقيه، اديب و صوفى دانسته‌اند و شيخ حر به خصوص در يادكردهايش از وى در الجواهر، بارها او را «عارف» خوانده‌است. دربارۀ عرفان او بايد يادآور شد كه زمينه‌اى قوى از عرفان نظرى در سراسر نوشته‌هايش وجود دارد؛ شيبى بر پايۀ تحليل مشارق الانوار، به مطالعۀ نسبتاً گسترده‌اى پرداخته، و پى جوى ارتباط انديشۀ او با شخصيتهايى چون [[قاشی، حیدر بن علی|سيد حيدر آملى]] | در شرح احوالى كه حرعاملى و افندى از وى به دست داده‌اند، براساس برداشت از نوشته‌ها و سروده‌هايش، وى را محدث، فقيه، اديب و صوفى دانسته‌اند و شيخ حر به خصوص در يادكردهايش از وى در الجواهر، بارها او را «عارف» خوانده‌است. دربارۀ عرفان او بايد يادآور شد كه زمينه‌اى قوى از عرفان نظرى در سراسر نوشته‌هايش وجود دارد؛ شيبى بر پايۀ تحليل مشارق الانوار، به مطالعۀ نسبتاً گسترده‌اى پرداخته، و پى جوى ارتباط انديشۀ او با شخصيتهايى چون [[قاشی، حیدر بن علی|سيد حيدر آملى]] و فضل الله حروفى و تأثر او از عارفان متقدم چون [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]] بوده است. | ||
برسى بر علم اسرار حروف و اعداد نيز آگاهى داشت و اين امر در سراسر آثارش، به خصوص مشارق، در شرح اخبار به ياريش آمده است. وى از ذوق ادبى نيز بهره داشت و افزون بر توانايى در نثر، در سرودن شعر نيز چيره دست بود. | برسى بر علم اسرار حروف و اعداد نيز آگاهى داشت و اين امر در سراسر آثارش، به خصوص مشارق، در شرح اخبار به ياريش آمده است. وى از ذوق ادبى نيز بهره داشت و افزون بر توانايى در نثر، در سرودن شعر نيز چيره دست بود. | ||