بهجت، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: شارح' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیت‌الله') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
|data-type='authorOtherNames'| | |data-type='authorOtherNames'| آیت‌الله بهجت | ||
بهجت فومنی، محمدتقی | بهجت فومنی، محمدتقی | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type='authorTeachers'| | |data-type='authorTeachers'|آیت‌الله كوه كمره‌اى، آقا ضياى عراقى، ميرزاى نايينى | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
[[وسیله النجاه (للبهجت)]] | [[وسیله النجاه (للبهجت)]] | ||
[[استفتاءات از محضر حضرت | [[استفتاءات از محضر حضرت آیت‌الله العظمی بهجت]] | ||
[[رساله توضیح المسایل (للبهجه)]] | [[رساله توضیح المسایل (للبهجه)]] | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۵۰
| نام | بهجت، محمدتقی |
|---|---|
| نام های دیگر | آیت‌الله بهجت
بهجت فومنی، محمدتقی محمدتقی بن محمود فومنی |
| نام پدر | كربلايى محمود بهجت |
| متولد | 1294 هـ.ش/1334ق |
| محل تولد | فومن گیلان |
| رحلت | 1388 هـ.ش یا 1430 هـ.ق - قم |
| اساتید | آیت‌الله كوه كمره‌اى، آقا ضياى عراقى، ميرزاى نايينى |
| برخی آثار | بهجة الفقیه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE43AUTHORCODE |
معرفى اجمالى
محمد تقى بهجت در اواخر سال 1334ق، در شهر مذهبى فومن واقع در استان گيلان، چشم به جهان گشود. شانزده ماه از عمرش نگذشته بود كه مادرش به سراى باقى شتافت و از اوان كودكى طعم تلخ يتيمى را چشيد.
پدرش، كربلايى محمود بهجت، از مردان مورد اعتماد شهر فومن بود و در ضمن اشتغال به كسب و كار، به رتق و فتق امور مردم مى‌پرداخت و اسناد مهم و قباله‌ها به گواهى ايشان مى‌رسيد. وى اهل ادب و از ذوق سرشارى برخوردار بوده و مشتاقانه در مراثى اهل بيت(ع) به ويژه حضرت ابا عبدالله الحسين(ع) شعر مى‌سرود، مرثيه‌هاى جانگدازى كه اكنون پس از نيم قرن هنوز زبانزد مداحان آن سامان است.
اساتید
محمد تقى تحصيلات ابتدايى حوزه را در مكتب‌خانه فومن به پايان رساند و پس از تحصيلات ادبيات عرب در سال 1348ق، هنگامى كه تقريباً چهارده سال از عمر شريفش مى‌گذشت، براى تكميل دروس حوزوى عازم عراق شد. حدود چهار سال در كربلاى معلى اقامت گزيد و افزون بر تحصيل علوم رسمى از محضر استادان بزرگ آن سامان همچون مرحوم حاج شيخ ابوالقاسم خويى (غير از آيت‌الله خويى معروف) بهره برد.
در سال 1352ق براى ادامه تحصيل به «نجف اشرف» رهسپار شد و سطح عالى علوم حوزه را در محضر آيات عظام همچون حاج شيخ مرتضى طالقانى به پايان رساند و پس از درك محضر آيات عظام آقا ضياى عراقى و ميرزاى نايينى، وارد حوزه درسى آيت الله حاج شيخ محمد حسين غروى اصفهانى شد. افزون بر اين ايشان از محضر آيات عظام حاج سيد ابوالحسن اصفهانى و حاج شيخ محمد كاظم شيرازى، صاحب حاشيه بر مكاسب و در حوزه علوم عقلى، كتاب «الاشارات و التنبيهات» و «اسفار» را نزد آيت الله سيد حسين بادكوبه‌اى (ره) فرا گرفت و در زمان شاگردى به تدريس سطوح عالى پرداخت و در تأليف كتاب «سفينه‌البحار» محدث كبير، حاج شيخ عباس قمى(ره) را يارى كرد.
در زمينه تهذيب نفس در زادگاهش فومن از كودكى محضر عالم بزرگوا «سعيدى» و در كربلا از برخى علماى ديگر بهره برد. ايشان در درس‌هاى اخلاقى آقا سيد عبدالغفار در نجف اشرف شركت جسته و از آن استفاده كرد، تا اين‌كه در سن هجده سالگى به محضر پرفيض عارف كامل حضرت آيت الله سيد على آقاى قاضى بار يافت و مورد ملاطفت و عنايات ويژه آن استاد معظّم قرار گرفت. در عنفوان جوانى چنان مراحل عرفان را سپرى كرد كه غبطه ديگران را برانگيخت.
در سال 1364ق موافق با 1324ش با قلبى صيقل يافته از معنويت و سينه‌اى مالامال از عشق به حضرت حق و با كوله‌بارى از علم و كمال راهى سرزمين خويش شد و در زادگاهش تشكيل خانواده داد و در حالى كه آماده بازگشت به نجف اشرف بود، هنگام عبور از قم، در زمانى كه هنوز چندين ماه از مهاجرت حضرت آيت الله بروجردى (ره) به قم نگذشته بود، موقتاً مقيم شد و خبر رحلت اساتيد بزرگ حوزه علميه نجف را يكى پس از ديگرى شنيد، از اين رو در شهر مقدس قم رحل اقامت افكند.
حضرت آيت الله بهجت پس از ورود به قم، خدمت آيات عظام كوه كمره‌اى حضور يافت و در بين شاگردان درخشيد همچنين در درس حضرت آيت الله بروجردى حاضر شد.
با توجه به اين‌كه ايشان به سبب شهرت‌گريزى عمدتاً در منزل خود تدريس مى‌كردند، با وجود اين افراد بسيارى از محضر آن جناب استفاده كردند كه برخى از آنان خود صاحب رساله و فتوا هستند: محمد تقى مصباح يزدى، عبدالمجيد رشيد پور، سيد مهدى روحانى، على پهلوانى تهرانى، مختار امينيان، محمدهادى فقهى و....
حضرت آيت الله بهجت در ارديبهشت ش در سن 94 سالگى دار فانى را وداع گفت و و در حرم حضرت فاطمه معصومه (س) دفن شد.
آثار
برخى از آثار اين عالم عارف عبارتند از:
- مباحث الاصول
- دوره كامل طهارت
- بهجة الفقيه
- دوره كامل كتاب زكات
- استفتاءات
- حاشيه بر كتاب ذخيره العباد
- رساله توضيح المسائل(فارسى و عربى)
- مناسك حجّ
- وسيله النجاه
- جامع المسايل
- مناسك حج و عمره