۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابن عباس' به 'ابن عباس '
جز (جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن عباس' به 'ابن عباس ') |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
پرسش: چرا ما شيعيان نمازهاى يوميه را در سه وقت مى‌خوانيم، ولى اهل تسنن در پنج وقت مى‌خوانند؟ | پرسش: چرا ما شيعيان نمازهاى يوميه را در سه وقت مى‌خوانيم، ولى اهل تسنن در پنج وقت مى‌خوانند؟ | ||
پاسخ: در واقع نمازهاى يوميه در پنج وقت وارد شده است و پيامبر اكرم(ص) اكثر اوقات نمازها را در پنج وقت مى‌خواندند و بنا بر مشهور در فقه شيعه، خواندن نماز در پنج وقت افضل مى‌باشد، ولى رسول اكرم(ص) در مواردى نماز ظهر و عصر را با هم و نماز مغرب و عشاء را نيز با هم و پشت سر هم خواندند كه اين مسئله علاوه بر روايات شيعه در روايات «[[صحيح مسلم]]» و «[[صحيح بخارى]]» نيز وارد شده است و حتى يكى از معروف‌ترين علماى آنها (بن باز) هم در كتاب «تحفة الإخوان» به اين روايات اشاره كرده است و در «[[صحيح مسلم]]» در ادامه روايت است كه: «قلت: | پاسخ: در واقع نمازهاى يوميه در پنج وقت وارد شده است و پيامبر اكرم(ص) اكثر اوقات نمازها را در پنج وقت مى‌خواندند و بنا بر مشهور در فقه شيعه، خواندن نماز در پنج وقت افضل مى‌باشد، ولى رسول اكرم(ص) در مواردى نماز ظهر و عصر را با هم و نماز مغرب و عشاء را نيز با هم و پشت سر هم خواندند كه اين مسئله علاوه بر روايات شيعه در روايات «[[صحيح مسلم]]» و «[[صحيح بخارى]]» نيز وارد شده است و حتى يكى از معروف‌ترين علماى آنها (بن باز) هم در كتاب «تحفة الإخوان» به اين روايات اشاره كرده است و در «[[صحيح مسلم]]» در ادامه روايت است كه: «قلت: ل[[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] لم فعل ذلك؟ قال: أراد أن لا يحرج أحدا من أمته». | ||
راوى گويد: از ابن عباس سؤال كردند: چرا رسول‌الله(ص) نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشا را با هم خواند؟ ابن عباس گفت: رسول‌الله(ص) خواست احدى از امتش در زحمت و مشقت قرار نگيرد. | راوى گويد: از [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] سؤال كردند: چرا رسول‌الله(ص) نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشا را با هم خواند؟ [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] گفت: رسول‌الله(ص) خواست احدى از امتش در زحمت و مشقت قرار نگيرد. | ||
و برخى از بزرگان اهل سنت هم اين مسئله را پذيرفته و كتاب مستقلى در اين زمينه نوشته‌اند <ref>متن كتاب، ص38-39</ref> | و برخى از بزرگان اهل سنت هم اين مسئله را پذيرفته و كتاب مستقلى در اين زمينه نوشته‌اند <ref>متن كتاب، ص38-39</ref> | ||