۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>'
جز (جایگزینی متن - ' </ref>' به '</ref>') |
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب، دارای مقدمه می‌باشد. نویسنده، مطالب محتوایی کتاب را بر اساس ترتیب الفبایی نام صحابه آورده است. لازم به توضیح است که راویان حدیث ولایت از حرف الف تا حاء ذکر شده‌اند، سپس اصحاب بدر در جنگ‌های امیرالمؤمنین (ع) به ترتیب الفبا ذکر شده و پس از آن ادامه راویان حدیث ولایت از ادامه حرف حاء تا یاء آمده‌اند<ref>ر.ک: فهرست کتاب، ص5-14</ref> | کتاب، دارای مقدمه می‌باشد. نویسنده، مطالب محتوایی کتاب را بر اساس ترتیب الفبایی نام صحابه آورده است. لازم به توضیح است که راویان حدیث ولایت از حرف الف تا حاء ذکر شده‌اند، سپس اصحاب بدر در جنگ‌های امیرالمؤمنین (ع) به ترتیب الفبا ذکر شده و پس از آن ادامه راویان حدیث ولایت از ادامه حرف حاء تا یاء آمده‌اند<ref>ر.ک: فهرست کتاب، ص5-14</ref> | ||
نویسنده در تدوین این کتاب، از 282 اثر استفاده کرده است که در کتابنامه ذکر شده‌اند. از جمله این منابع عبارتند از: ينابيع المودة، [[وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان|وفيات الأعيان]]، موسوعة العقاد، مناقب علي بن أبي‌طالب ابن مغازلی، مقتل الحسين خوارزمی، معجم البلدان، مسند زید بن علی(ع)، مروج الذهب، مختصر تاریخ دمشق، كنز العمّال، كشف الأسرار میبدی، صحاح سته و شروح آنها، سنن دارقطنی، جواهر الحسان، جمهرة النسب، تاریخ‌های یعقوبی، بغدادی، طبری، ذهبی و...، نهایه ابن اثیر، مستدرک حاکم، سیره حلبی، سنن الكبری بیهقی، الإصابة، آثار البلاد، إحياء العلوم غزالی و...<ref>ر.ک: کتابنامه، ص547-560</ref> | نویسنده در تدوین این کتاب، از 282 اثر استفاده کرده است که در کتابنامه ذکر شده‌اند. از جمله این منابع عبارتند از: ينابيع المودة، [[وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان|وفيات الأعيان]]، موسوعة العقاد، مناقب علي بن أبي‌طالب ابن مغازلی، مقتل الحسين خوارزمی، معجم البلدان، مسند زید بن علی(ع)، مروج الذهب، مختصر تاریخ دمشق، كنز العمّال، كشف الأسرار میبدی، صحاح سته و شروح آنها، سنن دارقطنی، جواهر الحسان، جمهرة النسب، تاریخ‌های یعقوبی، بغدادی، طبری، ذهبی و...، نهایه ابن اثیر، مستدرک حاکم، سیره حلبی، سنن الكبری بیهقی، الإصابة، آثار البلاد، إحياء العلوم غزالی و...<ref>ر.ک: کتابنامه، ص547-560</ref> | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
نویسنده در این کتاب، روایت‌های گوناگون حدیث ولایت را درباره ماجرای غدیر خم ذکر می‌کند و تواتر آن را نتیجه می‌گیرد. او به ذکر بیوگرافی مختصر راویان حدیث ولایت و راویان از آنها می‌پردازد و بعضا از برخی روایات دفع اشکال کرده و روایت مورد استناد را شفاف‌سازی می‌کند؛ مثلا او در مورد ابوهارون عبدی، تضعیف وی از جانب اهل سنت را به دلیل وجود یکی از صفات وی (گرایش به تشیع، دروغ‌پردازی و انحراف از عثمان) می‌داند و نسبت‌هایی را که به او داده‌اند نقد و بررسی کرده و وی را تقویت کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص59-66</ref> | نویسنده در این کتاب، روایت‌های گوناگون حدیث ولایت را درباره ماجرای غدیر خم ذکر می‌کند و تواتر آن را نتیجه می‌گیرد. او به ذکر بیوگرافی مختصر راویان حدیث ولایت و راویان از آنها می‌پردازد و بعضا از برخی روایات دفع اشکال کرده و روایت مورد استناد را شفاف‌سازی می‌کند؛ مثلا او در مورد ابوهارون عبدی، تضعیف وی از جانب اهل سنت را به دلیل وجود یکی از صفات وی (گرایش به تشیع، دروغ‌پردازی و انحراف از عثمان) می‌داند و نسبت‌هایی را که به او داده‌اند نقد و بررسی کرده و وی را تقویت کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص59-66</ref> | ||
او در میان این مطالب، تعریضی هم به قتل عثمان (به‌خاطر روحیات خاص وی در کتمان حقیقت) و کمک امیرالمؤمنین علی(ع) با آب رساندن به وی در دوران محاصره و ملامت انقلابیون توسط آن حضرت(ع) می‌زند<ref>ر.ک: همان، ص68-72</ref> و اغراض برخی از انقلابیون در اقدام علیه عثمان را بر اساس شواهد تاریخی فاش می‌کند؛ مثلا غرض طلحه و زبیر را گرفتن سهمشان از حق ریاست می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص72-74</ref> انگیزه بقیه افراد هم انتقام‌جویی یا ترس از خسارت دیدن از انقلابیون علیه عثمان و... بود<ref>ر.ک: همان، ص76-78</ref> | او در میان این مطالب، تعریضی هم به قتل عثمان (به‌خاطر روحیات خاص وی در کتمان حقیقت) و کمک امیرالمؤمنین علی(ع) با آب رساندن به وی در دوران محاصره و ملامت انقلابیون توسط آن حضرت(ع) می‌زند<ref>ر.ک: همان، ص68-72</ref>و اغراض برخی از انقلابیون در اقدام علیه عثمان را بر اساس شواهد تاریخی فاش می‌کند؛ مثلا غرض طلحه و زبیر را گرفتن سهمشان از حق ریاست می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص72-74</ref>انگیزه بقیه افراد هم انتقام‌جویی یا ترس از خسارت دیدن از انقلابیون علیه عثمان و... بود<ref>ر.ک: همان، ص76-78</ref> | ||
نویسنده در قسمتی دیگر از کتاب، پارس کردن سگ‌های حوأب برای عایشه و آگاهی وی از روایتی که پیامبر در این‌باره برایش نقل کرده بود را دلیلی بر رد ادعای کسانی قرار می‌دهد که معتقدند عایشه در جمل به اجتهاد خودش عمل کرده است؛ زیرا اجتهاد او اجتهاد در مقابل نص است. سپس بر فرض عبور از این اشکال، اشکالات دیگری را بر نظریه این افراد وارد می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص141-151</ref> و در نهایت، بحث اجتهاد عایشه را از اساس منتفی می‌داند و دلایلی بر این امر اقامه می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص152-160</ref> | نویسنده در قسمتی دیگر از کتاب، پارس کردن سگ‌های حوأب برای عایشه و آگاهی وی از روایتی که پیامبر در این‌باره برایش نقل کرده بود را دلیلی بر رد ادعای کسانی قرار می‌دهد که معتقدند عایشه در جمل به اجتهاد خودش عمل کرده است؛ زیرا اجتهاد او اجتهاد در مقابل نص است. سپس بر فرض عبور از این اشکال، اشکالات دیگری را بر نظریه این افراد وارد می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص141-151</ref>و در نهایت، بحث اجتهاد عایشه را از اساس منتفی می‌داند و دلایلی بر این امر اقامه می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص152-160</ref> | ||
او مطالبی را درباره طلحه، زبیر، معاویه و عمرو بن عاص و... نقل می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص168-227</ref> او سخن درباره اجتهاد طلحه در جمل را رد کرده و با ارائه شواهدی از کلام خودِ طلحه انگیزه وی را احساس گناه در ریختن خون عثمان می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص168-170</ref> | او مطالبی را درباره طلحه، زبیر، معاویه و عمرو بن عاص و... نقل می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص168-227</ref>او سخن درباره اجتهاد طلحه در جمل را رد کرده و با ارائه شواهدی از کلام خودِ طلحه انگیزه وی را احساس گناه در ریختن خون عثمان می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص168-170</ref> | ||
نویسنده کلماتی از طلحه، زبیر و عایشه را در این‌باره می‌آورد که بعد از عثمان، احنف بن قیس را به تبعیت از علی(ع) امر کردند، ولی با گذشت زمان از سخن خودشان روی گرداندند و وی را به جنگ با امیرالمؤمنین به بهانه خون‌خواهی عثمان دعوت کردند و احنف با استناد به اینکه عایشه ام‌المؤمنین و همسر رسول خدا(ص) است و علی(ع) پسر عموی پیامبر و با استناد به کلام این سه تن مبنی بر امر به تبعیت از علی(ع) بعد از عثمان، از جنگ کناره گرفت<ref>ر.ک: همان، ص171-174</ref> | نویسنده کلماتی از طلحه، زبیر و عایشه را در این‌باره می‌آورد که بعد از عثمان، احنف بن قیس را به تبعیت از علی(ع) امر کردند، ولی با گذشت زمان از سخن خودشان روی گرداندند و وی را به جنگ با امیرالمؤمنین به بهانه خون‌خواهی عثمان دعوت کردند و احنف با استناد به اینکه عایشه ام‌المؤمنین و همسر رسول خدا(ص) است و علی(ع) پسر عموی پیامبر و با استناد به کلام این سه تن مبنی بر امر به تبعیت از علی(ع) بعد از عثمان، از جنگ کناره گرفت<ref>ر.ک: همان، ص171-174</ref> | ||