بکری، احمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - 'الذريعه' به 'الذريعه ') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
يك نسخه قديمى از كتاب «الأنوار» ابوالحسن بكرى نزد من هست كه تاريخ كتابت آن 696 هجرى است. | يك نسخه قديمى از كتاب «الأنوار» ابوالحسن بكرى نزد من هست كه تاريخ كتابت آن 696 هجرى است. | ||
شيخ آقا بزرگ هم در الذريعه مى‌فرمايد: «ابوالحسن بكرى صاحب الأنوار، اشعرى مذهب است؛ لكن همچنان كه از كتب او پيداست دوستدار شيعيان بوده و از موالى است». | شيخ آقا بزرگ هم در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعه]] مى‌فرمايد: «ابوالحسن بكرى صاحب الأنوار، اشعرى مذهب است؛ لكن همچنان كه از كتب او پيداست دوستدار شيعيان بوده و از موالى است». | ||
[[علامه مجلسى]] هم مضامين كتاب او را موافق با كتب صحيحه و معتبره شيعه مى‌داند. | [[علامه مجلسى]] هم مضامين كتاب او را موافق با كتب صحيحه و معتبره شيعه مى‌داند. | ||
نسخهٔ ۲۵ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۱۷
| نام | بکری، احمد بن عبدالله |
|---|---|
| نام های دیگر | احمد البکری
بکری، ابوالحسن احمد بن عبدالله |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | سیره نبوی(ص) «روایت داستانی»: ترجمه پارسی ذورة العلیاء في سیرة المصطفی(ص) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1345AUTHORCODE |
احمد بن عبدالله بكرى از علماى قرن پنجم و اوائل قرن ششم هجرى است كه تاريخ دقيق ولادتش مشخص نيست.
علامه مجلسى درباره اين شخصيت چنين نوشته است: «شيخ بزرگوار ابوالحسن بكرى، استاد شهيد ثانى است و برخى از شاگردان شهيد ثانى بر او ثناء گفته‌اند و اخبار كتاب‌هاى او موافق با كتاب‌هاى معتبر بوده و ميان علما مشهور است».
با توجه به كلام علامه و اينكه شهيد ثانى متوفاى 966ق است، ابوالحسن بكرى نيز بايد از علماى قرن دهم باشد.
در مقابل قول علامه مجلسى، علماى تراجم نظرات ديگرى دارند:
صاحب الذريعة و اعيان الشيعة مى‌گويند(سيد محسن امين، ج 3، ص 12 و بهاء الدين كازرونى، مقدمه مصحح، ص 15): ابوالحسن بكرى نام دو نفر است:
- ابوالحسن على بن محمد بكرى؛
- ابوالحسن احمد بن عبدالله بكرى.
ابوالحسن على بن محمد بكرى، استاد شهيد ثانى است و متوفاى قرن دهم و مذهب او شافعى است. او كه از اهالى مصر بوده، پس از وفات در كنار مرقد امام شافعى به خاك سپرده شده است. تاريخ وفات او را هم 952ق دانسته‌اند.
اما ابوالحسن، احمد بن عبدالله بكرى، شخصيت مورد نظر ما، هيچ ارتباطى با شهيد ثانى ندارد. او صاحب سه كتاب از مصادر بحار است به نام‌هاى:
- الأنوار في مولد النبي محمد(ص)؛
- مقتل أميرالمؤمنين(ع)؛
- وفاة فاطمة الزهراء(س).
ابن تيميه در كتاب منهاج السنة پيرامون او و كتابش سخن گفته، پس او مقدم بر ابن تيميه متولد سال 728ق است.
علاوه بر اين، صاحب رياض العلما مى‌گويد:
يك نسخه قديمى از كتاب «الأنوار» ابوالحسن بكرى نزد من هست كه تاريخ كتابت آن 696 هجرى است.
شيخ آقا بزرگ هم در الذريعه مى‌فرمايد: «ابوالحسن بكرى صاحب الأنوار، اشعرى مذهب است؛ لكن همچنان كه از كتب او پيداست دوستدار شيعيان بوده و از موالى است».
علامه مجلسى هم مضامين كتاب او را موافق با كتب صحيحه و معتبره شيعه مى‌داند.
سمهودى، از علماى عامه او را به بطلان و كذب متهم كرده است.
ابن حجر هم او را با عنوان كذاب و دجال توصيف كرده و گفته: او قصه‌هاى دروغ مى‌بافد و قصه‌هاى او در بين مردم معروف است. ...[۱]
علامه، سيد محسن امين در اعيان مى‌فرمايد: ابوالحسن احمد بن عبدالله بكرى شيعه است. او در اثبات مدعاى خويش ادله‌اى اقامه مى‌كند، از جمله اينكه:
- علامه مجلسى در بحار از او به عنوان شيخ بزرگوار ياد كرده و به كتاب او اعتماد كرده و آن را از مصادر «بحار الأنوار» قرار داده است (گر چه او را به اشتباه استاد شهيد ثانى دانسته است).
- محدث نورى در مستدرك الوسائل بسيارى از روايات او را نقل كرده و اخبار كتب او را موافق كتب معتبره شيعه دانسته است.
- سمهودى كه سنى است، بخاطر اينكه كتاب‌هاى بكرى را مخالف مذهب خود ديده آن را به كذب و بطلان متهم كرده است.
- ابن حجر، كه سنى متعصبى است، هر بدى را به او نسبت داده، با اينكه استناد قصه‌هاى خرافى به ايشان در هيچ منبعى ذكر نشده است.
پس ابوالحسن، احمد بن عبدالله بكرى، صاحب كتاب «الأنوار»، از متقدمين بوده و شيعه است، همچنان كه موضوع و متن تأليفات او نيز گواهى مى‌دهد ...[۲]
تأليفات
از تأليفات او تنها سه كتاب، كه از مصادر بحار الأنوار مى‌باشد در دست است: ...[۳]
- الأنوار في مولد النبي محمد(ص)؛
- مقتل أميرالمؤمنين على(ع)؛
- وفاة فاطمة الزهراء(س).
چند كتاب ديگر نيز به ايشان نسبت داده‌اند ولى به نظر مى‌رسد كه انتساب آنان به شخص مورد نظر جاى تأمل دارد.
پانويس
- ↑ بهاء الدين كازرونى، مقدمه مصحح، ص 15
- ↑ بهاء الدين كازرونى، مقدمه مصحح، ص 15
- ↑ جمعى از نويسندگان، ج 2، ص 502، سيد محسن امين، ج 3، ص 12 و بهاء الدين كازرونى، مقدمه مصحح، ص 15
منابع مقاله
- امين، سيد محسن، اعيان الشيعة، دارالتعارف للمطبوعات بيروت، ج 3 ص 12.
- سيره نبوى(ص): ترجمه پارسى ذروة العليا في سيرة المصطفى(ص)، ترجمه بهاء الدين كازرونى، نشر علم، 1388.