۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'حضرت على(ع)' به 'حضرت على(ع) ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
در فصول بعدى، لزوم حكمت متعاليه در تفسير قرآن، موارد و نحوه كاربرد حكمت در تفسير قرآن، وحدت حقه واجب الوجود و بساطت او، لزوم مبانى عرفان در تفسير قرآن و وجوه مختلف اعجاز، بيان شده است <ref>همان، ص 55 - 112</ref> | در فصول بعدى، لزوم حكمت متعاليه در تفسير قرآن، موارد و نحوه كاربرد حكمت در تفسير قرآن، وحدت حقه واجب الوجود و بساطت او، لزوم مبانى عرفان در تفسير قرآن و وجوه مختلف اعجاز، بيان شده است <ref>همان، ص 55 - 112</ref> | ||
باب دوم مقدمه داراى پنج فصل مىباشد و مباحث مطرحشده در آن، عبارتند از: نزول و انزال دفعى قرآن، جمعآورى آيات آن بهوسيله [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] | باب دوم مقدمه داراى پنج فصل مىباشد و مباحث مطرحشده در آن، عبارتند از: نزول و انزال دفعى قرآن، جمعآورى آيات آن بهوسيله [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و عثمان، حجيت ظواهر قرآن، تبيان كل شيء بودن و عظمت قرائت آن <ref>همان، ص 115 - 141</ref> | ||
در آخرين باب مقدمه، از حكمت عملى قرآن سخن به ميان آمده و مباحث آن عبارتند از: حقيقت ايمان، اخلاص، توكل، تسليم، تقوا، محاسبه و مراقبه نفس و توبه <ref>همان، ص 149 - 191</ref> | در آخرين باب مقدمه، از حكمت عملى قرآن سخن به ميان آمده و مباحث آن عبارتند از: حقيقت ايمان، اخلاص، توكل، تسليم، تقوا، محاسبه و مراقبه نفس و توبه <ref>همان، ص 149 - 191</ref> |
ویرایش