۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابنمیثم، میثم بن علی' به 'ابن میثم، میثم بن علی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
يكى از بهترين،جامع‌ترين، مختصرترين و قديمى‌ترين كتب كلامى | '''قواعد المرام في علم الكلام''' يكى از بهترين،جامع‌ترين، مختصرترين و قديمى‌ترين كتب كلامى مى‌باشد.اين كتاب تنها كتاب مولف است كه به همۀ مباحث كلامى پرداخته است. | ||
اين كتاب را ابن ميثم به اشارۀ امير عز الدين عبدالعزيز نيشابورى، متوفى 672 ه.ق نوشته است و از نگارش آن در سال 676 ه.ق فراغت حاصل نموده است.اين كتاب با عباراتى كوتاه اما متقن به بيان اكثر معتقدات شيعه پرداخته است. | اين كتاب را ابن ميثم به اشارۀ امير عز الدين عبدالعزيز نيشابورى، متوفى 672 ه.ق نوشته است و از نگارش آن در سال 676 ه.ق فراغت حاصل نموده است.اين كتاب با عباراتى كوتاه اما متقن به بيان اكثر معتقدات شيعه پرداخته است. | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
#ترتيب و ساختار كتاب:از ويژگيهاى كتاب قواعد المرام مى‌توان به چينش مباحث در آن اشاره نمود.در كتب كلامى معمولا در نزد قدماء مطالب به صورت طبقه‌بندى ارائه نشده است و متأخرين اكثرا ذيل پنج اصل، اصول اعتقادى را دسته‌بندى كرده‌اند.اما مولف براى بيان مطالب اعتقادى از دسته‌بندى خاصى استفاده نموده است.او علاوه بر 5 اصل اعتقادى شيعه 3 مبحث ديگر نيز اضافه نموده است 2-مبحث آن به بحث‌هاى مقدماتى همچون علم و نظر كه در نزد قدماء مطرح بود مى‌پردازد و يك مبحث به حدوث عالم.از آنجا كه بعضى از متكلمين نتوانسته‌اند بحث از حدوث عالم را ذيل يكى از 5 اصل اعتقادى يعنى توحيد، عدل، نبوت، امامت و معاد جاى دهند، اكثرا از طرح اين مبحث سرباز زده‌اند و گاه در رساله‌اى مجزا به اين بحث پرداخته‌اند.اما مولف با عقد بابى به عنوان حدوث عالم اين بحث را در كنار مباحث توحيد و ديگر مباحث اعتقادى مطرح مى‌كند. | |||
#معاد روحانى:مولف همچون ديگر متكلمين به معاد جسمانى قائل است و مى‌گويد معادى كه در شريعت ثابت است معاد جسمانى مى‌باشد.اما از اين باب كه جمع كند بين قواعد حكمى و شرعى مى‌گويد مانعى نيست كه به هردو معاد قائل شويم.گرچه در آيات و روايات دليلى بر اين معاد نيست، اما چون قوانين حكمت مقتضى اين معاد است «موجب المصير اليه».[1] | |||
==نسخه‌شناسى== | ==نسخه‌شناسى== | ||