معالم الإیمان في معرفة أهل القیروان: تفاوت میان نسخه‌ها

ترتیب تراجم کتاب، بر اساس تاریخ وفیات مترجمین بوده؛ البته تراجم صحابه، بر اساس سابقیتشان در اسلام مرتب شده است. ناگفته نماند که در برخی از موارد هم تقدیم و تأخیرهایی رخ داده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص26</ref>.

این اثر، تنها دربردارنده زندگی نامه اعلام نمی‌باشد، بلکه اطلاعات تاریخی، فکری و مذهبی مفیدی در آن ارائه شده است<ref>همان، ص25</ref>.

در مقدمه محقق، ضمن اشاره به موضوع و اهمیت کتاب، زندگی نامه مختصری از نویسنده (عبدالرحمن دباغ) و مکمل آن (ابن ناجی)، ارائه گردیده و همچنین به اشکالات و خطاهایی که در اثنای تحقیق در کتاب یافت شده، اشاره شده است؛ خطاهایی نظیر: تصحیف؛ خطای نحوی مانند خلط بین فاعل و مفعول؛ خطای صرفی مانند خلط بین مفرد و جمع؛ خطای رسم الخطی مانند خلط بین الف ممدوده و الف مقصوره؛ خطای لغوی مانند تکرار بعضی از کلمات و جمل و...<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص9-28</ref>.

در مقدمه مؤلف، به موضوع کتاب اشاره شده است<ref>مقدمه مؤلف، همان، ص37</ref>.

کتاب حاضر سندی معتبر و قاموسی جامع برای تراجم اعلامی از صحابه، تابعین و تابعین تابعینی است که از صدر اسلام تا زمان مؤلف در قرن هفتم هجری، به آفریقا - به صورت عام - و به قیروان - به صورت خاص - وارد شده‌اند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص23</ref>.

نویسنده پس از مقدمه، ابتدا به بیان فضایل شهرهایی از آفریقا که پس از اسلام فتح شده‌اند، از جمله قیروان پرداخته و خصوصیات و ویژگی‌های مساجد آن که عبارتند از: مسجد الأنصار (ساخته شده توسط رویفع بن ثابت انصاری، در 47ق)؛ مسجد الزیتونة (ساخته شده در سنه 93ق، توسط اسماعیل بن عبید انصاری)؛ مسجد ابیمیسره (منسوب به ابیمیسره)؛ مسجد الحبلی (ساخته شده توسط عبدالرحمن در سنه 100ق)؛ مسجد حنش صنعانی؛ مسجد علی بن رباح لخمی و مسجد عبدالله (منسوب به عبدالله بن زبیر و یا عبدالله بن سعد بن ابیسرح) را بیان نموده است. دو مسجد دیگر نیز به این مساجد، اضافه شده که عبارتند از مسجد «السبت» معروف به «الدمنة» (منسوب به ابومحمد انصاری دمنی ضریر) و مسجد «الخمیس» (ساخته شده توسط ابواسحاق ابراهیم بن مضاء)<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>.

سپس به ذکر صحابه ای که به قیروان رفته‌اند پرداخته شده است که اولین آن‌ها، سپاهیان عبدالله بن ابیسرح عامری در زمان خلافت عثمان بن عفان در سال 27ق و پس از آن، سپاهیان معاویه بن خدیج سکونی سه مرتبه در سال 34، 47 و 50ق بوده است<ref>ر.ک: همان، ص24</ref>.

در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع<ref>ر.ک: پاورقی، ج1، ص73</ref> و اشاره به اختلاف نسخ<ref>ر.ک: همان، ص76</ref>، به توضیح و تشریح برخی از کلمات و عبارات متن پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص79</ref>.