اصفهانی، محمدحسین بن محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شيخ محمدحسين اصفهانى'''، در دوم محرم الحرام 1266ق، در اصفهان به دنيا آمد. او فرزند شيخ محمدباقر نجفى و نوه شيخ محمدتقى نجفى اصفهانى صاحب [[هداية المسترشدين في شرح أصول معالم الدين|هداية المسترشدين]]  است. نسب وى از جانب مادر به شيخ جعفر نجفى صاحب كشف الغطاء مى‌رسد. قبل از رسيدن به سن بلوغ مقدمات علوم را گذراند و پس از آن فقه و اصول را نزد پدر خواند. سپس جهت تكميل تحصيلات به حرم علوى هجرت كرد .<ref>حسينى لرگانى، سيدمحمد</ref>

از اساتيد او مى‌توانيم [[رشتی، حبیب‌الله|ميرزا حبيب‌الله رشتى]]، شيخ راضى نجفى، [[میرزای شیرازی، محمد حسن بن محمود|ميرزا محمدحسن شيرازى]] و ميرزا باقر شكى را برشماريم .<ref>همان</ref>

او بعد از طى مدارج علمى درسال 1296ق به اصفهان بازگشت. مدت‌ها بعد در سال 1303ق بار ديگر به عتبات عاليات بازگشت و به تهذيب نفس پرداخت. او در آغاز محرم 1308 ظهرهنگام، در سن 42 سالگى وفات كرد و در جوار حرم علوى به خاك سپرده شد .<ref>همان و نجفى اصفهانى، نورالله ص16</ref>

ماده تاريخ وفاتش اين است: «با حسين شهيد شد محشور» .<ref>نجفى اصفهانى، نورالله، ص17</ref>

برادرش حاج آقا نورالله نجفى در ماده تاريخ وفاتش اين چنين گفت: «ثلم الإسلام ثلمة» .<ref>همان</ref>

از آثار وى غير از تفسير مجدالبيان في تفسير القرآن، چند اثر ديگر نيز به جاى مانده است كه عبارتند از: رساله‌اى در اصل برائت، رساله‌اى در اثبات اعجاز قرآن، شرح شرايع الإسلام، رسائلى در فقه و اصول و رساله‌اى در اصول عقايد .<ref>حسينى لرگانى، سيد محمد</ref>