اصفهانی، محمدحسین بن محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
'''شيخ محمدحسين اصفهانى'''، در دوم محرم الحرام 1266ق، در اصفهان به دنيا آمد. او فرزند شيخ محمدباقر نجفى و نوه شيخ محمدتقى نجفى اصفهانى صاحب [[هداية المسترشدين في شرح أصول معالم الدين|هداية المسترشدين]] است. نسب وى از جانب مادر به شيخ جعفر نجفى صاحب كشف الغطاء مى‌رسد. قبل از رسيدن به سن بلوغ مقدمات علوم را گذراند و پس از آن فقه و اصول را نزد پدر خواند. سپس جهت تكميل تحصيلات به حرم علوى هجرت كرد .<ref>حسينى لرگانى، سيدمحمد</ref> | '''شيخ محمدحسين اصفهانى'''، در دوم محرم الحرام 1266ق، در اصفهان به دنيا آمد. او فرزند شيخ محمدباقر نجفى و نوه شيخ محمدتقى نجفى اصفهانى صاحب [[هداية المسترشدين في شرح أصول معالم الدين|هداية المسترشدين]] است. نسب وى از جانب مادر به شيخ جعفر نجفى صاحب كشف الغطاء مى‌رسد. قبل از رسيدن به سن بلوغ مقدمات علوم را گذراند و پس از آن فقه و اصول را نزد پدر خواند. سپس جهت تكميل تحصيلات به حرم علوى هجرت كرد ..<ref>حسينى لرگانى، سيدمحمد</ref> | ||
== اساتيد == | == اساتيد == | ||
از اساتيد او مى‌توانيم [[رشتی، حبیب‌الله|ميرزا حبيب‌الله رشتى]]، شيخ راضى نجفى، [[میرزای شیرازی، محمد حسن بن محمود|ميرزا محمدحسن شيرازى]] و ميرزا باقر شكى را برشماريم .<ref>همان</ref> | از اساتيد او مى‌توانيم [[رشتی، حبیب‌الله|ميرزا حبيب‌الله رشتى]]، شيخ راضى نجفى، [[میرزای شیرازی، محمد حسن بن محمود|ميرزا محمدحسن شيرازى]] و ميرزا باقر شكى را برشماريم ..<ref>همان</ref> | ||
او بعد از طى مدارج علمى درسال 1296ق به اصفهان بازگشت. مدت‌ها بعد در سال 1303ق بار ديگر به عتبات عاليات بازگشت و به تهذيب نفس پرداخت. او در آغاز محرم 1308 ظهرهنگام، در سن 42 سالگى وفات كرد و در جوار حرم علوى به خاك سپرده شد .<ref>همان و نجفى اصفهانى، نورالله ص16</ref> | او بعد از طى مدارج علمى درسال 1296ق به اصفهان بازگشت. مدت‌ها بعد در سال 1303ق بار ديگر به عتبات عاليات بازگشت و به تهذيب نفس پرداخت. او در آغاز محرم 1308 ظهرهنگام، در سن 42 سالگى وفات كرد و در جوار حرم علوى به خاك سپرده شد ..<ref>همان و نجفى اصفهانى، نورالله ص16</ref> | ||
ماده تاريخ وفاتش اين است: «با حسين شهيد شد محشور» .<ref>نجفى اصفهانى، نورالله، ص17</ref> | ماده تاريخ وفاتش اين است: «با حسين شهيد شد محشور» ..<ref>نجفى اصفهانى، نورالله، ص17</ref> | ||
برادرش حاج آقا نورالله نجفى در ماده تاريخ وفاتش اين چنين گفت: «ثلم الإسلام ثلمة» .<ref>همان</ref> | برادرش حاج آقا نورالله نجفى در ماده تاريخ وفاتش اين چنين گفت: «ثلم الإسلام ثلمة» ..<ref>همان</ref> | ||
== آثار == | == آثار == | ||
از آثار وى غير از تفسير مجدالبيان في تفسير القرآن، چند اثر ديگر نيز به جاى مانده است كه عبارتند از: رساله‌اى در اصل برائت، رساله‌اى در اثبات اعجاز قرآن، شرح شرايع الإسلام، رسائلى در فقه و اصول و رساله‌اى در اصول عقايد .<ref>حسينى لرگانى، سيد محمد</ref> | از آثار وى غير از تفسير مجدالبيان في تفسير القرآن، چند اثر ديگر نيز به جاى مانده است كه عبارتند از: رساله‌اى در اصل برائت، رساله‌اى در اثبات اعجاز قرآن، شرح شرايع الإسلام، رسائلى در فقه و اصول و رساله‌اى در اصول عقايد ..<ref>حسينى لرگانى، سيد محمد</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
نسخهٔ ۱ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۲۴
| نام | اصفهانی، محمدحسین بن محمدباقر |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | - |
| رحلت | 1308 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مجد البیان در تفسیر قرآن |
| کد مؤلف | AUTHORCODE24222AUTHORCODE |
شيخ محمدحسين اصفهانى، در دوم محرم الحرام 1266ق، در اصفهان به دنيا آمد. او فرزند شيخ محمدباقر نجفى و نوه شيخ محمدتقى نجفى اصفهانى صاحب هداية المسترشدين است. نسب وى از جانب مادر به شيخ جعفر نجفى صاحب كشف الغطاء مى‌رسد. قبل از رسيدن به سن بلوغ مقدمات علوم را گذراند و پس از آن فقه و اصول را نزد پدر خواند. سپس جهت تكميل تحصيلات به حرم علوى هجرت كرد ..[۱]
اساتيد
از اساتيد او مى‌توانيم ميرزا حبيب‌الله رشتى، شيخ راضى نجفى، ميرزا محمدحسن شيرازى و ميرزا باقر شكى را برشماريم ..[۲]
او بعد از طى مدارج علمى درسال 1296ق به اصفهان بازگشت. مدت‌ها بعد در سال 1303ق بار ديگر به عتبات عاليات بازگشت و به تهذيب نفس پرداخت. او در آغاز محرم 1308 ظهرهنگام، در سن 42 سالگى وفات كرد و در جوار حرم علوى به خاك سپرده شد ..[۳]
ماده تاريخ وفاتش اين است: «با حسين شهيد شد محشور» ..[۴]
برادرش حاج آقا نورالله نجفى در ماده تاريخ وفاتش اين چنين گفت: «ثلم الإسلام ثلمة» ..[۵]
آثار
از آثار وى غير از تفسير مجدالبيان في تفسير القرآن، چند اثر ديگر نيز به جاى مانده است كه عبارتند از: رساله‌اى در اصل برائت، رساله‌اى در اثبات اعجاز قرآن، شرح شرايع الإسلام، رسائلى در فقه و اصول و رساله‌اى در اصول عقايد ..[۶]
پانويس
منابع مقاله
- نجفى اصفهانى، نورالله، مجد البيان في تفسير القرآن (مقدمه)، چاپ اول، مؤسسه البعثة، تهران، 1366ش.
- حسينى لرگانى، سيد محمد، معرفى تفسير مجد البيان، پايگاه کتابخانه، موزه و مركز اسناد مجلس شوراى اسلامى به آدرس:
http://ical.ir/index.php?option com_k2&view item&id 12864:%D8%AA%D9%81%D8%B3%DB%8C%D8%B1-%D9%85%D8%AC%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA%DB%80-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%AD%D8%A7%D8%AC-%D8%B4%DB%8C%D8%AE-%D9%85%D8%AD%D9%85%D9%91%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D9%86%D8%AC%D9%81%DB%8C-%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C/-%D8%B3%DB%8C%D9%91%D8%AF-%D9%85%D8%AD%D9%85%D9%91%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D9%84%D9%8E%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C&Itemid 9&tmpl component&print 1.