رافعی قزوینی، عبدالکریم بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف ')
    جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '')
    خط ۶۲: خط ۶۲:
    == وابسته‌ها ==
    == وابسته‌ها ==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[المصباح المنیر في غریب الشرح الکبیر للرافعي]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[المصباح المنیر في غریب الشرح الکبیر للرافعي]]  


    [[التدوين في أخبار قزوين]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[التدوين في أخبار قزوين]]  


    [[فهرست اسماء الرجال]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[فهرست اسماء الرجال]]  


    [[التدوين في أخبار قزوين]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[التدوين في أخبار قزوين]]  


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]

    نسخهٔ ‏۳۰ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۰۹

    رافعی قزوینی، عبدالکریم بن محمد
    نام رافعی قزوینی، عبدالکریم بن محمد
    نام های دیگر ام‍ام‌ راف‍ع‍ی‌، ع‍ب‍د ال‍ک‍ری‍م‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د

    راف‍ع‍ی‌، اب‍و ال‍ق‍اس‍م‌ ع‍ب‍د ال‍ک‍ری‍م‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د

    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت 623 هـ.ق
    اساتید
    برخی آثار
    کد مؤلف AUTHORCODE5258AUTHORCODE

    ولادت

    «عبدالكريم بن محمد رافعى قزوينى» مشهور به امام الدين يا امام رافعى، مورخ، شاعر، محدث و فقيه شافعى، در سال 555 يا 557ق ديده به جهان گشوده و در سال 623ق دار فانى را وداع گفته است.

    کسب علم و دانش

    محل تولد وى مشخص نيست. او از شاگردان منتجب الدين قمى بود. در جامع قزوين حوزه تفسير و حديث داشت. او از حامد بن محمود خطيب رازى، ابوالخير طالقانى، ابوالكرام همدانى، على بن عبيدالله رازى، و عبدالعزيز خليلى روايت كرده است.

    حافظ عبدالعظيم از وى روايت كرده و ابوالثنا محمود طاووسى از وى اجازه روايت گرفته است. ابن صلاح گويد كه در بلاد عجم ذوفنونى يگانه بود و او را از علماى عاملين شمرده‌اند.

    وى قريحه شعرى نيز داشت و اشعارى از او برجا مانده است. در قزوين درگذشت و همان جا دفن شد. صاحب «رياض العارفين» وى را تحت عنوان رافعى نيشابورى و پدر وى، ابوسعيد را تحت عنوان رافعى قزوينى آورده‌اند.

    آثار

    از جمله آثار اوست:

    التّدوين في اخبار قزوين.

    1. «الفتح العزيز» شرحى وسيع بر كتاب «الوجيز» غزالى در فروع، در 16 جلد و جزئى از آن به نام «التذنيب»، كه فوائدى بر «الوجيز» است.
    2. «المحرّر»، در فروع فقه شافعى.
    3. شرح مسند شافعى.
    4. الامالي الشارحة علي مفردات الفاتحة.

    وفات

    سال مرگ وى را 623ق ذكر كرده‌اند.


    وابسته‌ها