أخبار فخ و خبر يحيی بن عبدالله و أخيه إدريس بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
'''أخبار فخّ و خبر يحيى بن عبدالله و أخيه إدريس بن عبدالله''' تأليف [[احمد بن سهل رازى]] (متوفى اوايل قرن چهارم)، به زبان عربى است و موضوع آن بيان اخبارى پيرامون قيام و معركه فخ و زيديه مى‌باشد. | '''أخبار فخّ و خبر يحيى بن عبدالله و أخيه إدريس بن عبدالله''' تأليف [[احمد بن سهل رازى]] (متوفى اوايل قرن چهارم)، به زبان عربى است و موضوع آن بيان اخبارى پيرامون قيام و معركه فخ و زيديه مى‌باشد. | ||
شهرت عمده فخ به دليل واقعه‌اى است كه در روز 8 ذى‌الحجه سال 169ق در زمان هادى عباسى در آن مكان روى داد. در اين روز كه به يوم فخ معروف است، عده زيادى از علويان به جهت قيام بر خليفه عباسى كشته شدند. پيشواى قيام كنندگان، «حسين بن على بن حسن فخى»، معروف به صاحب فخ، نبيره امام حسن مجتبى (ع) بوده‌است». | شهرت عمده فخ به دليل واقعه‌اى است كه در روز 8 ذى‌الحجه سال 169ق در زمان هادى عباسى در آن مكان روى داد. در اين روز كه به يوم فخ معروف است، عده زيادى از علويان به جهت قيام بر خليفه عباسى كشته شدند. پيشواى قيام كنندگان، «حسين بن على بن حسن فخى»، معروف به صاحب فخ، نبيره امام حسن مجتبى(ع) بوده‌است». | ||
== ساختار== | == ساختار== | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
آن‌چه كه در سخنرانى اول كه از «اسحاق بن ابراهيم» روايت شده، به چشم مى‌خورد اسامى بزرگان زيديه است كه «حسين بن على فخى» در خلال سخنرانى از آنها به عنوان «سلف صالح» ياد كرده است كه بيانگر اعتقاد سياسى «حسين فخى» است. برخى از اسامى كه در كلام ايشان به چشم مى‌خورد عبارت است از: | آن‌چه كه در سخنرانى اول كه از «اسحاق بن ابراهيم» روايت شده، به چشم مى‌خورد اسامى بزرگان زيديه است كه «حسين بن على فخى» در خلال سخنرانى از آنها به عنوان «سلف صالح» ياد كرده است كه بيانگر اعتقاد سياسى «حسين فخى» است. برخى از اسامى كه در كلام ايشان به چشم مى‌خورد عبارت است از: | ||
پيامبر خدا(ص)؛ حمزه سيد الشهداء؛ حضرت على (ع)؛ امام حسن (ع)، امام حسين (ع)؛ جعفر بن ابى طالب؛ عبدالله بن حسن؛ ابراهيم بن عبدالله <ref>متن، ص148</ref>. | پيامبر خدا(ص)؛ حمزه سيد الشهداء؛ حضرت على(ع)؛ امام حسن(ع)، امام حسين(ع)؛ جعفر بن ابى طالب؛ عبدالله بن حسن؛ ابراهيم بن عبدالله <ref>متن، ص148</ref>. | ||
مؤلف، چنين گزارش مى‌دهد كه يحيى و ادريس بن عبدالله پس از انصراف و جدايى از حبشه، دعوت‌هايى از شهرهايى مانند: مكه، كوفه داشتند. آنها پس از مشورت با ياران خود به سوى مغرب رفتند <ref>متن، ص164</ref>. | مؤلف، چنين گزارش مى‌دهد كه يحيى و ادريس بن عبدالله پس از انصراف و جدايى از حبشه، دعوت‌هايى از شهرهايى مانند: مكه، كوفه داشتند. آنها پس از مشورت با ياران خود به سوى مغرب رفتند <ref>متن، ص164</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۴۵
| نام کتاب | أخبار فخ و خبر يحيی بن عبدالله و أخيه إدريس بن عبدالله (انتشار الحرکة الزیدیة في الیمن و المغرب و الدیلم) |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | اخبار الحسین علی الفخی و یحیی و ادریس ابنی عبدالله من کتاب المصابیح |
| پدیدآورندگان | جرار، ماهر (مصحح)
رازی، احمد بن سهل (نويسنده) حسنی، احمد بن ابراهیم (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 239/6 /ر2الف3 |
| موضوع | زیدیه - تاریخ
صاحب فخ، حسین بن علی، - 169ق. فخ |
| ناشر | دار الغرب الإسلامي |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1995 م |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE14297AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
أخبار فخّ و خبر يحيى بن عبدالله و أخيه إدريس بن عبدالله تأليف احمد بن سهل رازى (متوفى اوايل قرن چهارم)، به زبان عربى است و موضوع آن بيان اخبارى پيرامون قيام و معركه فخ و زيديه مى‌باشد.
شهرت عمده فخ به دليل واقعه‌اى است كه در روز 8 ذى‌الحجه سال 169ق در زمان هادى عباسى در آن مكان روى داد. در اين روز كه به يوم فخ معروف است، عده زيادى از علويان به جهت قيام بر خليفه عباسى كشته شدند. پيشواى قيام كنندگان، «حسين بن على بن حسن فخى»، معروف به صاحب فخ، نبيره امام حسن مجتبى(ع) بوده‌است».
ساختار
کتاب مشتمل بر يك مقدمه مفصل و ارزشمند از محقق کتاب «ماهر جرّار» و متن مى‌باشد كه فاقد هرگونه تبويب يا فصل‌بندى است. مؤلف در بيان مطالب از آيات قرآنى و اشعار عربى بهره گرفته است.
گزارش محتوا
محقق کتاب در مقدمه مفصل و ارزشمند خود مطالب گوناگون و مهمى بيان نموده است. وى در ابتدا در مورد تاريخ زيديه و نيز درباره کتاب مطالبى را بيان نموده است [۱].
وى مطالب اساسى کتاب را در چهار قسمت معرفى نموده كه بدين شرح است:
1.معركه فخ؛ 2.جان سالم به در بردن يحيى و ادريس و فرار آن دو به حبشه؛ 3. اخبار ادريس در آفريقا و مغرب تا وفات وى به‌وسيله سم؛ 4. اخبار يحيى و سرگردانى او در شهرهاى مختلف، و رسيدن وى به ديلم، هراس هارون الرشيد از او، و سرانجام دستگيرى و كشتن او [۲].
ماهر جرّار همچنين در مقدمه به اسانيد و منابع و نسخه‌هاى خطى کتاب اشاره كرده است.
مؤلف پس از مقدمه‌اى بسيار مختصر، کتاب را با واقعه فخ آغاز كرده؛ چنان‌كه از گفتار خود او استفاده مى‌شود، توجه اصلىِ نويسنده به نتيجه قيام است كه بلافاصله بعد از اين مقدمه كوتاه، به بيان شرح قيام فخ پرداخته است [۳].
نويسنده، يك سخنرانى از «يحيى بن عبدالله» و دو سخنرانى از «حسين بن على فخى» را نقل كرده كه قبل از جنگ فخ در اردوگاه خود ايراد كرده‌اند. هدف از سخنرانى «يحيى بن عبدالله» كه سرشار از آيات الهى است، تحريض پيروان خويش به جنگ و قيام است [۴].
آن‌چه كه در سخنرانى اول كه از «اسحاق بن ابراهيم» روايت شده، به چشم مى‌خورد اسامى بزرگان زيديه است كه «حسين بن على فخى» در خلال سخنرانى از آنها به عنوان «سلف صالح» ياد كرده است كه بيانگر اعتقاد سياسى «حسين فخى» است. برخى از اسامى كه در كلام ايشان به چشم مى‌خورد عبارت است از:
پيامبر خدا(ص)؛ حمزه سيد الشهداء؛ حضرت على(ع)؛ امام حسن(ع)، امام حسين(ع)؛ جعفر بن ابى طالب؛ عبدالله بن حسن؛ ابراهيم بن عبدالله [۵].
مؤلف، چنين گزارش مى‌دهد كه يحيى و ادريس بن عبدالله پس از انصراف و جدايى از حبشه، دعوت‌هايى از شهرهايى مانند: مكه، كوفه داشتند. آنها پس از مشورت با ياران خود به سوى مغرب رفتند [۶].
در پايان کتاب تتمه‌اى از کتاب «المصابيح» اثر «احمد بن ابراهيم حسنى» متوفاى 352ق آورده شده و در آن اخبار خروج «حسين بن على فخى» و اخبارى از «يحيى و ادريس بن عبدالله» ذكر شده است [۷].
در اخبارى كه پيرامون «حسين بن على فخى» ذكر شده او را مردى داراى صلاحيت، با فضل و كرامت، شجاع و سخاوتمند معرفى نموده است.[۸].
در اخبار ديگر بيان شده كه يحيى و ادريس از معركه فخ جان به در بردند و سپس چگونكى كشته شدن آنها را ذكر كرده است.
خبرى از مردن ادريس چنين بيان شده كه وى ده سال در مغرب زندگى مى‌كرد و در آن‌جا به اقامه احكام الهى پرداخته بود، هارون سمى در سويق (غذايى با روغن) ريخت و به مردى از اهل عراق داد و ادريس از آن خورد و سه روز بعد از دنيا رفت هارون پانصد هزار درهم پاداش به آن مرد عرب داد [۹].
وضعيت کتاب
فهرست مطالب و موضوعات در ابتداى کتاب و فهرست منابع، آيات قرآنى، آثار، رجال سند و روايات، اعلام و مترجمان، اماكن،فرقه‌ها، قبائل، مذاهب، الفاظ، اصطلاحات، مفاهيم كتب، اشعار، خطبه‌ها و نامه‌ها در انتهاى کتاب ذكر شده است.
توضيحات در پاورقى به صورت منظم بيان شده است.
پانویس
منبع مقاله
سهل الرازى، احمد، (1995م)، أخبار فخّ و خبر يحيى بن عبدالله و أخيه إدريس بن عبدالله، چاپ اول، انتشارات دار الغرب الاسلامى.