۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه ('
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
جز (جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه (') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
== معرفى اجمالى == | == معرفى اجمالى == | ||
'''تفسير شريف لاهيجى'''، به زبان فارسى، اثر قطب الدين محمد بن شيخ على لاهيجى است. وى، تأليف تفسير را در پتنه(پشا)، از بلاد هند، در سال 1086ق، به پايان رسانيده است، البته آقاى [[محدث، جلال‌الدین|محدث ارموى]] احتمال مى‌دهند كه ايشان هنگام تأليف در ايران بوده‌اند. | '''تفسير شريف لاهيجى'''، به زبان فارسى، اثر قطب الدين محمد بن شيخ على لاهيجى است. وى، تأليف تفسير را در پتنه (پشا)، از بلاد هند، در سال 1086ق، به پايان رسانيده است، البته آقاى [[محدث، جلال‌الدین|محدث ارموى]] احتمال مى‌دهند كه ايشان هنگام تأليف در ايران بوده‌اند. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
مفسر، به سبب احاطه كامل بر اقوال مفسرين، در مواردى به تنافى بين اقوال اشاره كرده است، مانند ج 1، ص 163، ذيل آيه 183 بقره. | مفسر، به سبب احاطه كامل بر اقوال مفسرين، در مواردى به تنافى بين اقوال اشاره كرده است، مانند ج 1، ص 163، ذيل آيه 183 بقره. | ||
وى، در بحث‌هاى فقهى به‌طور معمول مفسران شيعه، ديدگاه‌هاى مذهب خود را بيان مى‌دارد و در اين بخش نيز از اطناب و تفصيل پرهيز مى‌نمايد. در اين مباحث، به كتاب‌هاى استبصار، تهذيب الاحكام و...استناد مى‌كند، مانند ج 1، ص 168، ذيل آيه 185 بقره(لتكملوا العدة) و ج 1، ذيل آيه 282 بقره، ص 287، و ج 1، ص 155 به بعد، ذيل آيات 178 به بعد بقره. | وى، در بحث‌هاى فقهى به‌طور معمول مفسران شيعه، ديدگاه‌هاى مذهب خود را بيان مى‌دارد و در اين بخش نيز از اطناب و تفصيل پرهيز مى‌نمايد. در اين مباحث، به كتاب‌هاى استبصار، تهذيب الاحكام و...استناد مى‌كند، مانند ج 1، ص 168، ذيل آيه 185 بقره (لتكملوا العدة) و ج 1، ذيل آيه 282 بقره، ص 287، و ج 1، ص 155 به بعد، ذيل آيات 178 به بعد بقره. | ||
در مواردى كه بيانات خاصه مورد قبول عامه نبوده، دلايل عدم قبول آنها را ذكر كرده، سپس به رد و جواب از آنها شروع مى‌نمايد. در مورد مخالفين، عفت كلام را از دست نداده و از حدّ ادب خارج نمى‌شود، مانند نزاع در افضليت خليفه اول، ج 3، ص 270، ذيل آيه 22 نور و رد افضليت وى. | در مواردى كه بيانات خاصه مورد قبول عامه نبوده، دلايل عدم قبول آنها را ذكر كرده، سپس به رد و جواب از آنها شروع مى‌نمايد. در مورد مخالفين، عفت كلام را از دست نداده و از حدّ ادب خارج نمى‌شود، مانند نزاع در افضليت خليفه اول، ج 3، ص 270، ذيل آيه 22 نور و رد افضليت وى. | ||