۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابن شبه' به 'ابن شبه '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن شبه' به 'ابن شبه ') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
در كتاب دوم، هشت خانه تاريخى مدينه ذكر شده كه از آن جمله است خانه‌هاى ابوايوب، كعب بن اشرف، عثمان بن عفان و [[امام جعفر صادق(ع)]]. خانه [[امام جعفر صادق(ع)]] در مجاورت سمت جنوبى خانه ابوايوب انصارى جاى داشته و قرن‌ها مورد توجه زائران مدنى بوده است. هم‌اكنون (1398ق) و با توجه به نقشه‌ها و ماكت مسجدِ مزبور در كتابخانه سيد جعفر فقيه و مصطفى عطار، اين خانه جنوباً متصل به خانه ابوايوب انصارى و غرباً به كوچه‌اى كه حد فاصل كتابخانه عارف حكمت مى‌باشد، قرار دارد و بزرگان مدينه را بر آن مكان توجهى است <ref>[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/18581/1/350|ر.ك: همان، ص350]]-[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/18581/1/348|348]]</ref>. | در كتاب دوم، هشت خانه تاريخى مدينه ذكر شده كه از آن جمله است خانه‌هاى ابوايوب، كعب بن اشرف، عثمان بن عفان و [[امام جعفر صادق(ع)]]. خانه [[امام جعفر صادق(ع)]] در مجاورت سمت جنوبى خانه ابوايوب انصارى جاى داشته و قرن‌ها مورد توجه زائران مدنى بوده است. هم‌اكنون (1398ق) و با توجه به نقشه‌ها و ماكت مسجدِ مزبور در كتابخانه سيد جعفر فقيه و مصطفى عطار، اين خانه جنوباً متصل به خانه ابوايوب انصارى و غرباً به كوچه‌اى كه حد فاصل كتابخانه عارف حكمت مى‌باشد، قرار دارد و بزرگان مدينه را بر آن مكان توجهى است <ref>[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/18581/1/350|ر.ك: همان، ص350]]-[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/18581/1/348|348]]</ref>. | ||
نويسنده، كتاب سوم را به معرفى چاه‌هاى مدينه اختصاص داده است. چاه غرس اولين چاهى است كه در كتاب آمده است. [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] در «النهاية» و ابن فقيه در «البلدان» به نام اين چاه تصريح كرده‌اند. اهميت تاريخى - دينى اين چاه در تاريخ و جغرافياى اسلامى بدان جهت است كه به گفته سيره‌نويسان و مُحدثان، پيكر مطهر پيامبر محمد رسول‌الله(ص) را با آب آن شستشو و غسل دادند. ابن سعد به نقل از اسماعيل بن ابراهيم و او از ابن جريج به روايت از ابوجعفر محمد بن على، به غسل پيكر پيامبر(ص) با آب چاه غرس كه از اموال سعد بن خيثمه در قبا بوده، باور كرده است. ابن نجار، ابن شبه و ابن زباله از سعيد بن عبدالرحمن بن رقيش نقل كرده‌اند كه انس بن مالك او را از آب غرس كه پيامبر از آن نوشيد و وضو گرفت، خبر داده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/18581/1/364|ر.ك: همان، ص364]]-[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/18581/1/363|363]]</ref>. | نويسنده، كتاب سوم را به معرفى چاه‌هاى مدينه اختصاص داده است. چاه غرس اولين چاهى است كه در كتاب آمده است. [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] در «النهاية» و ابن فقيه در «البلدان» به نام اين چاه تصريح كرده‌اند. اهميت تاريخى - دينى اين چاه در تاريخ و جغرافياى اسلامى بدان جهت است كه به گفته سيره‌نويسان و مُحدثان، پيكر مطهر پيامبر محمد رسول‌الله(ص) را با آب آن شستشو و غسل دادند. ابن سعد به نقل از اسماعيل بن ابراهيم و او از ابن جريج به روايت از ابوجعفر محمد بن على، به غسل پيكر پيامبر(ص) با آب چاه غرس كه از اموال سعد بن خيثمه در قبا بوده، باور كرده است. ابن نجار، [[ابن شبه نمیری، عمر بن شبه|ابن شبه]] و ابن زباله از سعيد بن عبدالرحمن بن رقيش نقل كرده‌اند كه انس بن مالك او را از آب غرس كه پيامبر از آن نوشيد و وضو گرفت، خبر داده است <ref>[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/18581/1/364|ر.ك: همان، ص364]]-[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/18581/1/363|363]]</ref>. | ||
نجفى در كتاب چهارم به‌تفصيل در ده فصل مقابر موجود در مدينه را شرح و توضيح داده است. وى اين بخش از كتاب را با توصيف بقيع و آثار آن آغاز كرده است: «پس از هجرت مكيان به مدينه و تشكيل جامع مسلمان، بقيع تنها قبرستان مسلمانان شد و به گذر زمان بسيارى از اهل‌بيت، صحابه، تابعين، زهاد و مشهورين را در سينه خود جاى داد و بدين منوال، موقعيتى خاص و برخوردار از معنويت دينى يافت و بسان «معلاء مكه» مقدس‌ترين مقابر مسلمانان در عالم اسلام گرديد» <ref>[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/18581/1/418|همان، ص418]]</ref>. | نجفى در كتاب چهارم به‌تفصيل در ده فصل مقابر موجود در مدينه را شرح و توضيح داده است. وى اين بخش از كتاب را با توصيف بقيع و آثار آن آغاز كرده است: «پس از هجرت مكيان به مدينه و تشكيل جامع مسلمان، بقيع تنها قبرستان مسلمانان شد و به گذر زمان بسيارى از اهل‌بيت، صحابه، تابعين، زهاد و مشهورين را در سينه خود جاى داد و بدين منوال، موقعيتى خاص و برخوردار از معنويت دينى يافت و بسان «معلاء مكه» مقدس‌ترين مقابر مسلمانان در عالم اسلام گرديد» <ref>[[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/18581/1/418|همان، ص418]]</ref>. | ||