منهج الرشاد في معرفة المعاد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'عبدالرزاق لاهيجى' به 'عبدالرزاق لاهيجى ') |
جز (جایگزینی متن - 'صدر المتألهين' به 'صدر المتألهين ') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
كتاب «منهج الرشاد في معرفة المعاد»، تألیف محمد نعيم‌طالقانى، از معدود كتابهايى است كه از معاد روحانى و جسمانى با استفاده از مبانى حكمى، عرفانى و تفسيرى بحث كرده است. مولف اگرچه به طور كلى در مباحث حكمى بيشتر از صدر المتألهين تأثير پذيرفته، اما در اين جا مباحث را به عنوان يك متكلم بيان كرده و به آراء و عقايد [[دشتکی، منصور بن محمد|غياث‌الدين منصور دشتكى]]، ميرصدر شيرازى، محقق خفرى، ملا جلال دوانى، مولانا جمال‌الدين محمود سحاكى، [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|عبدالرزاق لاهيجى]] و [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|ميرداماد]] توجه داشته است. با اين وجود در همه جا مباحث معاد اسفار، شواهد الربوبيه و مبدا و معاد صدر المتألهين او را به تكاپو واداشته است. | كتاب «منهج الرشاد في معرفة المعاد»، تألیف محمد نعيم‌طالقانى، از معدود كتابهايى است كه از معاد روحانى و جسمانى با استفاده از مبانى حكمى، عرفانى و تفسيرى بحث كرده است. مولف اگرچه به طور كلى در مباحث حكمى بيشتر از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] تأثير پذيرفته، اما در اين جا مباحث را به عنوان يك متكلم بيان كرده و به آراء و عقايد [[دشتکی، منصور بن محمد|غياث‌الدين منصور دشتكى]]، ميرصدر شيرازى، محقق خفرى، ملا جلال دوانى، مولانا جمال‌الدين محمود سحاكى، [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|عبدالرزاق لاهيجى]] و [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|ميرداماد]] توجه داشته است. با اين وجود در همه جا مباحث معاد اسفار، شواهد الربوبيه و مبدا و معاد [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] او را به تكاپو واداشته است. | ||
كتاب منهج الارشاد آخرين اثر به جاى مانده، از ملا يغما طالقانى است كه در سال 1151ق تأليف شده است. | كتاب منهج الارشاد آخرين اثر به جاى مانده، از ملا يغما طالقانى است كه در سال 1151ق تأليف شده است. | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
گرچه مولف با آراء و نظرات محققين حكيم؛ مانند صدر المتألهين آشنا بوده، اما در بحث معاد معتقد است، «ان الشخص الانسانى عبارة عن مجموع النفس و البدن و المركب منها».[1] | گرچه مولف با آراء و نظرات محققين حكيم؛ مانند [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] آشنا بوده، اما در بحث معاد معتقد است، «ان الشخص الانسانى عبارة عن مجموع النفس و البدن و المركب منها».[1] | ||
به همين دليل مرگ را انقطاع نفس از بدن دانسته و معاد را اين‌گونه شرح مى‌دهد: «عود تعلق النفس ببدنها الاصلى مرة اخرى بعد جمع اجزاء البدن و لا سيما الاجزاء الاصليه منه و عود تأليف البدن كرّة بعد اولى بهيئته الاولى كما يدل عليه الايات و الاخبار».[2] | به همين دليل مرگ را انقطاع نفس از بدن دانسته و معاد را اين‌گونه شرح مى‌دهد: «عود تعلق النفس ببدنها الاصلى مرة اخرى بعد جمع اجزاء البدن و لا سيما الاجزاء الاصليه منه و عود تأليف البدن كرّة بعد اولى بهيئته الاولى كما يدل عليه الايات و الاخبار».[2] | ||
نسخهٔ ۱۶ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۵۵
| نام کتاب | منهج الرشاد في معرفة المعاد |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | نعیما طالقانی، محمد نعیم بن محمد تقی (نويسنده)
استادی، رضا (محقق) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 222 /ن7م8 |
| موضوع | خدا شناسی
معاد |
| ناشر | آستانة الرضوية المقدسة، مجمع البحوث الإسلامية |
| مکان نشر | مشهد مقدس - ایران |
| سال نشر | 1419 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE3355AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
كتاب «منهج الرشاد في معرفة المعاد»، تألیف محمد نعيم‌طالقانى، از معدود كتابهايى است كه از معاد روحانى و جسمانى با استفاده از مبانى حكمى، عرفانى و تفسيرى بحث كرده است. مولف اگرچه به طور كلى در مباحث حكمى بيشتر از صدر المتألهين تأثير پذيرفته، اما در اين جا مباحث را به عنوان يك متكلم بيان كرده و به آراء و عقايد غياث‌الدين منصور دشتكى، ميرصدر شيرازى، محقق خفرى، ملا جلال دوانى، مولانا جمال‌الدين محمود سحاكى، عبدالرزاق لاهيجى و ميرداماد توجه داشته است. با اين وجود در همه جا مباحث معاد اسفار، شواهد الربوبيه و مبدا و معاد صدر المتألهين او را به تكاپو واداشته است.
كتاب منهج الارشاد آخرين اثر به جاى مانده، از ملا يغما طالقانى است كه در سال 1151ق تأليف شده است.
ساختار و گزارش محتوا
اين كتاب به طور كلى از يك مقدمه، پنج باب و يك خاتمه تشكيل يافته است كه تفصيل آن به اين شرح است:
مقدمه: حقيقت و ضرورت معاد، معاد در آيات قرآن، مراد از معاد روحانى و جسمانى، مبناى اثبات كنندگان معاد، معاد بدن، معاد نفس، جواز انعدام عالم و امتناعش، نقد كلام حكماء در امتناع انعدام عالم، امتناع اعادة المعدوم و نقد كلام متكلمين در اين زمينه و در نهايت نتيجه‌گيرى مولف از مباحث فوق.
1-اثبات نفس و بيان انيت آن و تحديد نفس: شرح كلام شيخ الرئيس در طبيعيات شفاء و كلام خواجه نصير طوسى در شرح اشارات و رد شبهات وارده است.
2-بيان حقيقت نفس و ماهيت آن:
الف)تأويل روايات مربوط به نفس و روح و شرح نظر حكماء در ماهيت نفس.
ب)بيان خصائص انسان؛ مانند عقل، اختيار، خجالت و...
ج)توضيح علم و حقيقت آن، اتحاد عاقل و معقول و توجيه اين نظريه.
د)افعال انسان و كيفيت ارتباط نفس به بدن.
3-تعديد قواى نفس: اثبات قواى پنج‌گانۀ ظاهرى نفس(حس لامسه، ذائقه، شامه، سامعه و باصره) حس مشترك و حواس باطنى و شرح احكام آنها طبق مسلك حكماء.
4-الف)اثبات حدوث نفس با حدوث بدن؛ بيان حال نفس بعد از فساد بدن؛ بررسى آيات و روايات مربوط به حدوث و بقاء آن.
ب)تعريف تناسخ و اثبات بطلان آن.
ج)بيان احوالات نفس بعد از فساد بدن(سعادت، شقاوت، لذت عقليه، ثواب و عقاب)
5-اثبات معاد جسمانى و پاسخ به شبهات مطرح شده است.
خاتمه:الف) پاسخ به شبهات منكرين معاد جسمانى.
ب)احوالات روز قيامت نظير: نفخ الصور صراط، اعراف، سور، كتاب، ميزان، حساب، سؤال، حوض، شفاعت، جنت و دوزخ.
ج)اصناف اهل آخرت و احكامشان(خلود در جنت و دوزخ و اثبات آنها و...).
ويژگيها و معايب كتاب
گرچه مولف با آراء و نظرات محققين حكيم؛ مانند صدر المتألهين آشنا بوده، اما در بحث معاد معتقد است، «ان الشخص الانسانى عبارة عن مجموع النفس و البدن و المركب منها».[1]
به همين دليل مرگ را انقطاع نفس از بدن دانسته و معاد را اين‌گونه شرح مى‌دهد: «عود تعلق النفس ببدنها الاصلى مرة اخرى بعد جمع اجزاء البدن و لا سيما الاجزاء الاصليه منه و عود تأليف البدن كرّة بعد اولى بهيئته الاولى كما يدل عليه الايات و الاخبار».[2]
به اين ترتيب با نظر متكلمين(كه قائل به معاد مادى هستند) موافقت كرده و به شبهات وارده جواب مى‌دهد.
نسخه شناسى
اين اثر براى اولين‌بار سال 1419ق توسط بنياد پژوهش‌هاى اسلامى آستان قدس رضوى، با مقدمۀ آقايان سيد جلال‌الدين آشتيانى و رضا استادى، در سه جلد به چاپ رسيد.
(1)-ج 3 ص 164.
(2)-ج 3 ص 168.
پیوندها
مطالعه کتاب منهج الرشاد في معرفة المعاد در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور