الحديث النبوي في النحو العربي: تفاوت میان نسخه‌ها

'''الحديث النبوي في النحو العربي'''، تأليف محمود فجال، كتابى است كه شواهد حديثى در بيشتر شروح الفيه [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] را گردآورى نموده است.

#گروهى قائل به صحيح بودن احتجاج به حديث نبوى در نحو عربى هستند، مثل [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] (672ق) و ابن هشام (761ق) (نويسنده نيز قائل به همين ديدگاه است).

#گروهى استشهاد و احتجاج صريح به احاديث را ناصواب مى‌دانند، مثل ابوحيان (745ق)، ابوالحسن بن الضائع (680ق).

#ابواسحاق شاطبى (790ق) نيز منع يا جواز را با توجه به احاديث، متفاوت مى‌داند. او احاديث را به دو بخش تقسيم كرده است: احاديثى كه ناقل آن‌ها به معناى آن‌ها توجه داشته نه به لفظ آن‌ها، كه به اين‌گونه احاديث نمى‌توان استشهاد نمود؛ احاديثى كه ناقل به جهت هدفى خاص به لفظ آن‌ها توجه داشته است، مانند احاديثى كه فصاحتش مورد نظر بوده و يا امثال نبوى، كه اين‌گونه احاديث مى‌تواند مورد استشهاد قرار بگيرد <ref>مقدمه، ص 6 - 9</ref>.

#شرح الفيه [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]]، اثر بدرالدين محمد بن محمد بن مالك؛

#توضيح المقاصد و المسالك بشرح ألفية [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]]، اثر ابن ام‌قاسم؛

#أوضح المسالك إلى ألفية [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]]، اثر عبدالله بن هشام انصارى؛

#شرح ابن عقيل على ألفية [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]]، اثر عبدالله بن عقيل هاشمى؛

#المقاصد الشافية في شرح الخلاصة الكافية، اثر ابواسحاق شاطبى؛

#شرح الأشموني على ألفية [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]]، اثر ابوالحسن اشمونى <ref>همان، ص 12 - 13</ref>.

#نويسنده، قسم اول كتاب را با يك مدخل در باره علم نحو عربى آغاز كرده است. در فصول سه‌گانه اين مدخل، ابتدا به اهميت شناخت لغت و اعراب در فهم حديت نبوى، فائده فراگيرى نحو و آراى علماى دين در فراگيرى علم نحو بيان شده است <ref>متن كتاب، ص 25 - 48</ref>.

#:در باب دوم كتاب، مدخلى بر علم حديث نبوى گشوده است. در فصل اول، تعريف حديث و تفاوت آن با خبر و اثر بيان شده است. در فصل دوم نيز تدوين حديث نبوى مورد مطالعه قرار گرفته است. علم حديث علمى است كه به‌وسيله آن احوال سند و متن شناخته مى‌شود. در باره حديث و خبر، سخنان متفاوتى نقل شده است. بعضى آن دو را مترادف دانسته‌اند و برخى، حديث را روايت پيامبر (ص) و خبر را روايات غير پيامبر دانسته‌اند. در باره تدوين حديث نيز در ابتدا چنين آمده: «احاديث شريف در عهد رسول(ص) تدوين كاملى نشد». سپس تاريخچه‌ى مختصرى از تدوين حديث ارائه شده است <ref>همان، ص 49 - 62</ref>.

#:در باب سوم كتاب، آراء سه گروه قائلين به استشهاد به احاديث نبوى با ذكر مثال، شرح و تبيين شده كه به جهت رعايت اختصار در مقاله از ذكر شواهد خوددارى مى‌شود <ref>همان، ص 63 - 135</ref>.

#در قسم دوم كتاب، ابتدا احاديث نبوى كه نويسندگان شروح الفيه كتب خود را با آن آغاز كرده‌اند، مورد بررسى قرار گرفته است. پس از آن در مسئله اول احاديثى در باره «كلمه» ذكر شده كه از آن جمله است: «الكلمة الطيبة صدقة». معرب و مبنى، نكره و معرفه، معرف به ادات تعريف، مبتدا و خبر، كان و اخواتش و افعال مقاربه از جمله عناوين اين قسم از كتاب است كه موضوعات مختلف هر مبحث با عنوان «مسئله» مطرح و احاديث نبوى شاهد آورده مى‌شود. نويسنده، مباحث كتاب را به وقف و ابداء ختم كرده است <ref>همان، 137 - 310</ref>.