نجف، محمدطه: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '، ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
و... | و... | ||
وى، پس از درگذشت [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]، | وى، پس از درگذشت [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]، عهدهدار مرجعيت شيعيان شد. او به خوبى شعر مىسرود و قصايدى در مدح پيامبر(ص) و امير المؤمنين(ع) از وى باقى مانده است. | ||
ايشان، در اواخر عمر، بينايىاش را از دست داد. در سال 1323ق، در نجف اشرف، درگذشت و در حجرهاى در نزديكى صحن مطهر، به خاك سپرده شد. | ايشان، در اواخر عمر، بينايىاش را از دست داد. در سال 1323ق، در نجف اشرف، درگذشت و در حجرهاى در نزديكى صحن مطهر، به خاك سپرده شد. |
نسخهٔ ۲۸ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۴۲
نام | نجفی، محمد طه بن مهدی |
---|---|
نام های دیگر | |
نام پدر | |
متولد | |
محل تولد | |
رحلت | 1323 هـ.ق |
اساتید | |
برخی آثار | تعليقة علی معالم الأصول (نجفي) |
کد مولف | AUTHORCODE9212AUTHORCODE |
معرفى اجمالى
آیتالله محمد طه نجفى، عالم دينى، فقيه شيعى، اصولى، رجالى، مجتهد، مدرس، زاهد، عابد و شاعر، در سال 1241ق، در نجف اشرف ديده به جهان گشود و در همانجا نشو و نما يافت. مقدمات را از شيخ عبدالرضا طفيلى و دايىاش، شيخ جواد، فراگرفت.
وى، در محضر شيخ محسن خنفر، شيخ مرتضى انصارى، سيد حسين كوهكمرى و سيد حسين بحر العلوم تلمذ نمود و از شيخ ابوالحسن على بن خليل رازى اجازه روايت گرفت.
شاگردان
- سيد محمد سعيد حبوبى؛
- علامه سيد محسن امين؛
- شيخ على جواهرى؛
- شيخ حسن، فرزند شيخ محمد حسن صاحب جواهر؛
- سيد مهدى حكيم؛
- سيد محمد كاشى حائرى؛
- سيد عدنان بحرانى؛
و...
وى، پس از درگذشت ميرزاى شيرازى، عهدهدار مرجعيت شيعيان شد. او به خوبى شعر مىسرود و قصايدى در مدح پيامبر(ص) و امير المؤمنين(ع) از وى باقى مانده است.
ايشان، در اواخر عمر، بينايىاش را از دست داد. در سال 1323ق، در نجف اشرف، درگذشت و در حجرهاى در نزديكى صحن مطهر، به خاك سپرده شد.
آثار
- الانصاف فى تحقيق مسائل الخلاف؛
- حاشيه بر الجواهر در فقه؛
- اتقان المقال فى احوال الرجال(در شرح حال رجال حديث كه در ابتدا، نام آن، «احياء الموات فى اسماء الرواة» بود)؛
- الفوائد السنية(حاشيه بر فرائد الاصول شيخ انصارى )؛
- غناء المخلصين؛
- حاشيه بر المعالم؛
- شرح منظومه بحر العلوم؛
- كشف الحجاب فى استصحاب الكرّ و مطلق الاستصحاب؛
- كشف الاستار عن حكم الخارج عن دار الاقامة فى الاسفار.
وابستهها
تعليقة علی معالم الأصول (نجفي) / نوع اثر: کتاب / نقش: معلق