۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'م«' به 'م «') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۲۵۱: | خط ۲۵۱: | ||
عشّاق نامهى عراقى، تركيبى است از مثنوى و غزل و مجموعاً شامل 1063 بيت است و به «ده نامه» نيز معروف است كه به نام شمس الدين محمد، صاحب ديوان جوينى، بين سالهاى 680 - 683ق و بر وزن حديقهى سنائى سروده و به او تقديم نموده است. اين منظومه، شامل ده فصل و هر فصل مشتمل بر مثنوى و غزل در بارهى مبحثى از عرفان است و بعدها منشأ ايجاد منظومههايى به نام «ده نامه» گرديد. | عشّاق نامهى عراقى، تركيبى است از مثنوى و غزل و مجموعاً شامل 1063 بيت است و به «ده نامه» نيز معروف است كه به نام شمس الدين محمد، صاحب ديوان جوينى، بين سالهاى 680 - 683ق و بر وزن حديقهى سنائى سروده و به او تقديم نموده است. اين منظومه، شامل ده فصل و هر فصل مشتمل بر مثنوى و غزل در بارهى مبحثى از عرفان است و بعدها منشأ ايجاد منظومههايى به نام «ده نامه» گرديد. | ||
3. «كتاب لمعات»: اين بخش، به ظن غالب، در قونيه بعد از حضور در مجلس [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] | 3. «كتاب لمعات»: اين بخش، به ظن غالب، در قونيه بعد از حضور در مجلس [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] نگارش يافته، ولى شيوهى نگارش آن بيشتر، از «سوانح العشاق» احمد غزالى متأثر است. كتاب، در بيان مراتب عشق است و مشتمل بر يك مقدمه و بيست و هشت لمعه است. | ||
عراقى، در آغاز لمعات، پس از حمد و درود، يك قطعه ده بيتى در شأن حضرت محمد(ص) سروده است. لمعات، كتابى است در بيان مراتب عشق كه عراقى آن را در قونيه و در محضر [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] | عراقى، در آغاز لمعات، پس از حمد و درود، يك قطعه ده بيتى در شأن حضرت محمد(ص) سروده است. لمعات، كتابى است در بيان مراتب عشق كه عراقى آن را در قونيه و در محضر [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] به رشتهى تحرير درآورده است، ولى طرح انديشهى نگارش آن مشخصاً از مدتها قبل در ذهن خلاق عراقى جاى داشته است. كتاب، بيشتر، از «سوانح العشاق» احمد غزالى متأثر است. | ||
نمونههايى از مطالب لمعات: | نمونههايى از مطالب لمعات: |
ویرایش