۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'صدر الدين ' به 'صدرالدين '
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف ') |
جز (جایگزینی متن - 'صدر الدين ' به 'صدرالدين ') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
'''مؤيد الدين بن محمود جندى''' يا «مؤيد الدين صوفى»، عارف و شاعر قرن هفتم هجرى است. در باره شرح حال وى، اطلاعات اندكى وجود دارد. تاريخ ولادتش معلوم نيست. بر اساس نامش، او را اهل شهر جند دانسته‌اند. تنها منبع موثق در شرح حال او، مطالب پراكنده‌اى است كه از خلال آثارش يافت مى‌شود. | '''مؤيد الدين بن محمود جندى''' يا «مؤيد الدين صوفى»، عارف و شاعر قرن هفتم هجرى است. در باره شرح حال وى، اطلاعات اندكى وجود دارد. تاريخ ولادتش معلوم نيست. بر اساس نامش، او را اهل شهر جند دانسته‌اند. تنها منبع موثق در شرح حال او، مطالب پراكنده‌اى است كه از خلال آثارش يافت مى‌شود. | ||
در آغاز، پدر و مادر و خويشان جندى او را از سلوك منع مى‌كردند، اما وى با تفأل به قرآن كريم و بنا بر آيه 24 سوره توبه، اموال خود را به پدرش داد، كابين همسرش را پرداخت و به سير و سلوك روى آورد، به حج رفت و بعدها (ظاهراً در قونيه) نزد | در آغاز، پدر و مادر و خويشان جندى او را از سلوك منع مى‌كردند، اما وى با تفأل به قرآن كريم و بنا بر آيه 24 سوره توبه، اموال خود را به پدرش داد، كابين همسرش را پرداخت و به سير و سلوك روى آورد، به حج رفت و بعدها (ظاهراً در قونيه) نزد صدرالدين قونيوى (متوفى 672) راه يافت و مقامات عارفانه خويش را در خانقاه و مَدْرس او طى نمود و از او اجازه ارشاد گرفت. وى بسيار تحت تأثير قونيوى بود و خود به اين امر تصريح كرده است. | ||
او به مقام معنوى و فضيلت باطنى استاد و استادِ استاد خود ([[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]) چنان معتقد بود كه در تمام شئون و مراحل زندگى، نه فقط در مشكلات عرفانى و علمى، بلكه در گشودن گره‌هاى زندگى نيز از باطن آنان مدد مى‌جست. | او به مقام معنوى و فضيلت باطنى استاد و استادِ استاد خود ([[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]) چنان معتقد بود كه در تمام شئون و مراحل زندگى، نه فقط در مشكلات عرفانى و علمى، بلكه در گشودن گره‌هاى زندگى نيز از باطن آنان مدد مى‌جست. | ||