النور المبين في قصص الأنبياء و المرسلين (طبع قم): تفاوت میان نسخه‌ها

== ساختار ==

نقد ديگر ايشان نسبت به جلد پنجم«بحارالانوار» است كه در آن، تواريخ انبيا(ع) ذكر شده است؛ [[جزایری، نعمت‌الله|سيد نعمت الله جزائرى]] ، در اين باره اين‌گونه توضيح مى‌دهد كه علامه مجلسى، در اين كتاب، به‌طور مفصلى گزارش‌هاى تاريخى انبيا(ع) را با توجه به آيات قرآنى و منابع حديثى دو مذهب تشيع و اهل سنت، ذكر نموده است كه براى خواننده مى‌تواند ملال‌آور باشد، ازاين‌رو، ايشان، با توجه به نقايصى كه در كتاب‌هاى فوق بيان شد، كتاب«النور المبين فى قصص الانبياء و المرسلين» را به رشته تحرير درآورده است.

ايشان، با ذكر روايتى صحيح السند از على بن ابراهيم قمى در ذيل آيه شريفه'''وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ ميثاقَ النَّبِيِّينَ لَما آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتابٍ وَ حِكْمَة ثُمَّ جاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى ذلِكُمْ إِصْرى قالُوا أَقْرَرْنا قالَ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدين'''، بيان مى‌دارد كه خداوند متعال از همه پيامبران (و امت‌هايشان)، پيمان يارى و نصرت حضرت رسول اكرم(ص) را گرفت و اينكه در زمان رجعت، همه پيامبران و پيروان راستين آنها ديگربار زنده شده و به يارى حضرت صاحب الامر (ع) همراه با حضرت ختمى مرتبت(ص) و امير مؤمنان (ع)، خواهند شتافت و به خون‌خواهى حضرت سيد الشهدا(ع) مى‌پردازند.

نويسنده، در بيان سجده ملائكه براى حضرت آدم(ع) و جواز آن، به حديثى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]  كه در پاسخ مسائل زنديق بيان فرمودند، استناد مى‌نمايد؛ در اين حديث، از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]  سؤال شد كه آيا سجده نمودن براى غير خداوند متعال جايز است؟ فرمودند: خير. سائل پرسيد: پس چگونه است كه خداوند متعال ملائكه را امر به سجود براى حضرت آدم(ع) نمود؟ ايشان، فرمودند: اگر كسى به امر خداوند براى شخص ديگرى سجده نمايد، سجود او همان اطاعت از فرمان خداوند متعال است.

ايشان، در ادامه با توجه به كتاب‌هاى تفسيرى مختلف، نظريات مفسرين را در اين زمينه بازگو نموده و تعدادى از آنها را به نقد مى‌كشد.

== منابع ==