۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
'''شيخ مرتضى انصارى''' در روز عيد غدير سال 1214ق در شهر دزفول در خانواده علم و ادب، متولد شد. نسبش به جابر بن عبدالله انصارى (م 78ق) صحابى بزرگ پيامبر(ص) مىرسيد و بيشتر اعضاى خاندانش نيز عالمان دين بودند. | '''شيخ مرتضى انصارى''' در روز عيد غدير سال 1214ق در شهر دزفول در خانواده علم و ادب، متولد شد. نسبش به جابر بن عبدالله انصارى (م 78ق) صحابى بزرگ پيامبر (ص) مىرسيد و بيشتر اعضاى خاندانش نيز عالمان دين بودند. | ||
پدرش محمد امين، عالمى پرهيزكار بود كه در سال 1248ق بدرود حيات گفت. مادر شيخ نيز از زنان پرهيزكار و متعبده عصر خود بود و نوافل شب را تا هنگام مرگ ترك نكرد و چون اواخر عمر نابينا شده بود شيخ مقدمات تهجد وى را فراهم مىكرد حتى آب وضويش را در موقع احتياج گرم مىكرد. اين بانوى مكرمه به سال 1279ق در نجف اشرف از دنيا رفت. | پدرش محمد امين، عالمى پرهيزكار بود كه در سال 1248ق بدرود حيات گفت. مادر شيخ نيز از زنان پرهيزكار و متعبده عصر خود بود و نوافل شب را تا هنگام مرگ ترك نكرد و چون اواخر عمر نابينا شده بود شيخ مقدمات تهجد وى را فراهم مىكرد حتى آب وضويش را در موقع احتياج گرم مىكرد. اين بانوى مكرمه به سال 1279ق در نجف اشرف از دنيا رفت. | ||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
==تدریس== | ==تدریس== | ||
شيخ در دزفول بساط تدريس گسترد و در رأس حوزه علميه اين شهر قرار گرفت. در سال 1352يا 1353ق براى هميشه به عتبات رفت و مدتى را در نجف در مجلس درس شيخ على فرزند شيخ جعفر كاشفالغطاء(م 1253ق) حاضر شد. پس از يك سال شيخ مستقلاً به تدريس و تصنيف روى آورد و پس از درگذشت [[صاحب جواهر، محمدحسن|شيخ محمدحسن اصفهانى]] معروف به صاحب جواهر(م 1266ق) بزرگترين مجتهد شيعه گرديد و مدت پانزده سال پيشواى دينى تمامى شيعيان شد. مرجعيت دينى مطلق شيخ سبب گرديد كه بيشتر وجوه شرعى شيعيان هند تا مغرب اقصى كه پيش از وى به روحانيان محلى پرداخت مىگرديد براى او فرستاده شود. شيخ زندگى بسيار زاهدانه و سادهاى داشت و چون درگذشت، دو دخترش كه تنها فرزندان وى بودند چندان توانايى مالى نداشتند كه براى وى مراسم سوگوارى برپا دارند. | شيخ در دزفول بساط تدريس گسترد و در رأس حوزه علميه اين شهر قرار گرفت. در سال 1352يا 1353ق براى هميشه به عتبات رفت و مدتى را در نجف در مجلس درس شيخ على فرزند شيخ جعفر كاشفالغطاء(م 1253ق) حاضر شد. پس از يك سال شيخ مستقلاً به تدريس و تصنيف روى آورد و پس از درگذشت [[صاحب جواهر، محمدحسن|شيخ محمدحسن اصفهانى]] معروف به صاحب جواهر (م 1266ق) بزرگترين مجتهد شيعه گرديد و مدت پانزده سال پيشواى دينى تمامى شيعيان شد. مرجعيت دينى مطلق شيخ سبب گرديد كه بيشتر وجوه شرعى شيعيان هند تا مغرب اقصى كه پيش از وى به روحانيان محلى پرداخت مىگرديد براى او فرستاده شود. شيخ زندگى بسيار زاهدانه و سادهاى داشت و چون درگذشت، دو دخترش كه تنها فرزندان وى بودند چندان توانايى مالى نداشتند كه براى وى مراسم سوگوارى برپا دارند. | ||
وى از برجستهترين نوابغ فقهى شيعه و مبتكر علم اصول جديد به شمار ميرود. دانش شيخ در علوم چندان گسترده بود كه او را «خاتم الفقهاء و المجتهدين» لقب دادهاند. به زبان عربى تسلطى استادانه داشت و آثار خود را ساده و روان مىنوشت و همين سادگى زبان سبب گرديد كه نوشتههاى وى در مدارس دينى در شمار كتب درسى درآيند. وى علم اصول و فقه را وارد مرحله تازهاى كرد و در هر دو زمينه ابتكارات بيسابقهاى دارد. | وى از برجستهترين نوابغ فقهى شيعه و مبتكر علم اصول جديد به شمار ميرود. دانش شيخ در علوم چندان گسترده بود كه او را «خاتم الفقهاء و المجتهدين» لقب دادهاند. به زبان عربى تسلطى استادانه داشت و آثار خود را ساده و روان مىنوشت و همين سادگى زبان سبب گرديد كه نوشتههاى وى در مدارس دينى در شمار كتب درسى درآيند. وى علم اصول و فقه را وارد مرحله تازهاى كرد و در هر دو زمينه ابتكارات بيسابقهاى دارد. |
ویرایش