۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'آقا بزرگ تهرانى' به 'آقا بزرگ تهرانى') |
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
لازم به ذكر است كه رساله اللمعة الإلهية، چون گزيدهاى از اللمعات مىباشد، بدين نام موسوم شده؛ و الكلمات الوجيزة نيز تلخيصى از اللمعة الإلهية است. | لازم به ذكر است كه رساله اللمعة الإلهية، چون گزيدهاى از اللمعات مىباشد، بدين نام موسوم شده؛ و الكلمات الوجيزة نيز تلخيصى از اللمعة الإلهية است. | ||
مؤلف از ميان آثار خود به دو كتاب قرّة العيون و جامع الأفكار استناد كرده كه از همين جا استفاده مىشود كه اللمعات پس از آن دو تأليف شده است. | |||
در تبيين شيوه مشّائيان بيشتر از آراى شيخ در التعليقات استفاده كرده و انديشههاى سهروردى را از رساله گرانسنگ هياكل النور اقتباس نموده است. | در تبيين شيوه مشّائيان بيشتر از آراى شيخ در التعليقات استفاده كرده و انديشههاى سهروردى را از رساله گرانسنگ هياكل النور اقتباس نموده است. | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
نراقى در عين تسلّط بر آراى شيخ و شيفتگى و تمايل به انديشههاى سهروردى ديدگاههاى مستقلّى را ارائه كرده است، و همانگونه كه در مقدّمه اثر حاضر آورده، هماوايى او با دو مشرب فلسفى اشراق و مشّا تا آنجايى است كه با قطعيات عقل و نقل در تعارض نباشند. | نراقى در عين تسلّط بر آراى شيخ و شيفتگى و تمايل به انديشههاى سهروردى ديدگاههاى مستقلّى را ارائه كرده است، و همانگونه كه در مقدّمه اثر حاضر آورده، هماوايى او با دو مشرب فلسفى اشراق و مشّا تا آنجايى است كه با قطعيات عقل و نقل در تعارض نباشند. | ||
چنانچه | چنانچه مؤلف مىگويد: «گمان مبر كه نسبت به اصول و قواعد فرقهاى خاصّ از متصوّفه، حكماى اشراقى يا مشّائى تعصّب دارم، بلكه در يك دستم برهان قاطع و در دستى ديگر قطعيات شرع است و در مقابل ديدگانم اينكه واجب الوجود در صفات و افعال برترين است. به اين دليلهاى قطعى چنگ مىزنم، گرچه با هيچ يك از يافتههاى گروههاى ياد شده سازگار نباشد.» | ||
همان گونه كه كاتب در سطور پايانى تصريح دارد، اين نسخه نيمى از كتاب است و نيم ديگر بايد در مجلّد ديگر نوشته مىشده كه گويا چنين توفيقى برايش حاصل نشده است. | همان گونه كه كاتب در سطور پايانى تصريح دارد، اين نسخه نيمى از كتاب است و نيم ديگر بايد در مجلّد ديگر نوشته مىشده كه گويا چنين توفيقى برايش حاصل نشده است. | ||
ویرایش