إلی المجمع العلمي العربي بدمشق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ':==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد عبدالحسين شرف‌الدين' به 'سيد عبدالحسين شرف‌الدين ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
"إلى المجمع العلمى العربى بدمشق"، عنوان صحيح کتابى است كه به قلم نويسنده گرانقدر سيد عبدالحسين شرف‌الدين موسوى خطاب به اعضاء آن مجمع و مجله‌اش المنار، به زبان عربى به رشته تحرير در آمده است. | "إلى المجمع العلمى العربى بدمشق"، عنوان صحيح کتابى است كه به قلم نويسنده گرانقدر [[شرف‌الدین، عبدالحسین|سيد عبدالحسين شرف‌الدين]] موسوى خطاب به اعضاء آن مجمع و مجله‌اش المنار، به زبان عربى به رشته تحرير در آمده است. | ||
== انگيزه تأليف== | == انگيزه تأليف== | ||
نسخهٔ ۵ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۱۰
| نام کتاب | إلی المجمع العلمي العربي بدمشق |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | شرف‌الدین، عبدالحسین (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 211/5 /ش4الف7 |
| موضوع | اهل سنت - دفاعیهها و ردیهها
شیعه - دفاعیهها و ردیهها |
| ناشر | دار الشبستري للمطبوعات |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE3748AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
"إلى المجمع العلمى العربى بدمشق"، عنوان صحيح کتابى است كه به قلم نويسنده گرانقدر سيد عبدالحسين شرف‌الدين موسوى خطاب به اعضاء آن مجمع و مجله‌اش المنار، به زبان عربى به رشته تحرير در آمده است.
انگيزه تأليف
نويسنده در ابتداى کتاب خود را دعوت كننده به خير و هدف خود را نصيحت بزرگان مجمع علمى دمشق و مجله المنار مى‌داند كه اگر بپذيرند، همگى رستگار مى‌شوند و در غير اين صورت به وظيفه تبليغى خود عمل كرده است.
ساختار و گزارش محتوا
مطالب کتاب در پنج بخش ارائه شده است.
در اولين بخش، با استناد به آيات قرآن كريم به وظيفه شرعى خود در نصيحت علماى مجمع علمى دمشق كه در اين رساله به آن پرداخته اشاره كرده است.
در بخش ديگر به بحث وحدت اسلامى مى‌پردازد. او متذكر مى‌شود كه ويژگى‌هاى يك مذهب نبايد به وحدت مسلمين خدشه‌اى وارد نمايد، چرا كه نزاع بين مذاهب در مسائل اختلافى صغروى بوده و همگى به يك خدا و دين و قبله و نبى معتقدند.
در بخش سوم به بررسى مطالب و شبهات مجله المنار پرداخته و با تأكيد بر اين نكته كه مجله آينه اخلاق، آراء و تفكرات نويسندگان آن است، آنها را در گفته‌هايشان به رعايت تقواى الهى دعوت مى‌كند. وى با بى‌اساس خواندن بسيارى از مطالب منتشره در آن مجله درباره شيعه اماميه، آنها را به تأليفات شيعه در اصول دين و اعتقادات و ساير علوم را كه امروزه در أقطار جامعه اسلامى منتشر مى‌شود، ارجاع داد.
نويسنده در ادامه پيشنهاد مى‌دهد كه قبل از انتشار مطالب مرتبط با شيعه صحت و سقم آن را با مؤلف کتاب أعيان الشيعه، سيد محسن امين كه از اعضاء آن مجمع علمى است، در ميان گذارند. علاوه اين كه مجله به نام مجمع منتشر مى‌شود. بنابراين نظرات تمامى اعضاء در آن يكسان بوده و يكى از اعضاء بدون توافق اكثريت نمى‌تواند آرائش را به اسم مجمع منتشر كند.
چهارمين بخش به احتجاج و پاسخ به برخى از شبهات اختصاص يافته است. عناوين برخى از شبهات و اتهامات به شيعه عبارت است از:
1. جواز كذب عليه مخالفين.
2. غلوّ درباره طالبيين و اعتقاد به فوق بشرى بودن آنها.
3. كامل مطلق دانستن طالبيين.
5. حلال بودن انجام معاصى از سوى طالبيين.
6. تفاوت معتقدات متأخرين با متقدمين.
7. تناقض در احاديث منقول از اميرالمؤمنين(ع).
پس از پاسخ‌هاى محكم و مستدل به اين موارد به طريق ديگرى به احتجاج ادامه مى‌دهد. او با نقل احاديث و روايات از منابع معتبر اهل سنت به نقد آنها پرداخته و بسيارى از آنها را از لحاظ عقلى محال مى‌شمارد. سپس با ذكر عبارات برخى از متون بزرگان اهل سنت، افكار آنها را به چالش مى‌كشاند.
از ويژگى‌هاى اين اثر، متن اديبانه و اشعار فراوانى است كه به تناسب ذكر شده كه از زيباترين آنها اشعار سيد رضى و كميت اسدى در رثاء سيدالشهداء است. از ديگر نكات قابل توجه اينكه وى رئيس مجمع علمى را كه اتهامات بى اساسى را به شيعه وارد كرده است با عنوان" استاد" خطاب مى‌كند.
نويسنده در پايان با يادآورى اين نكته كه شيعه مانند كوهى است، در برابر اين طوفان‌ها ايستاده است؛ وى را از فتنه و جنگ خاموشى كه با اتهامات و دشمنى‌ها بر پا شده است، بر حذر مى‌دارد.
نسخه شناسى
اين نسخه در 128 صفحه همراه با پاورقى‌هاى مفيدى از مؤلف منتشر شده است.
منابع
متن کتاب.