۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'> بندانگشتی|شرح منطق مظفر {| class="wikitable aboutBookTable" styl...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
در کتاب «المنطق» در پایان بعضی از بخشها برای فراگیری بهتر آن، سؤالاتی مطرح شده که در این شرح به آنها پاسخ داده شده است. | در کتاب «المنطق» در پایان بعضی از بخشها برای فراگیری بهتر آن، سؤالاتی مطرح شده که در این شرح به آنها پاسخ داده شده است. | ||
شارح در تبیین مطالب، از نظرات علمایی چون فارابی<ref>ج1، ص465؛ ج2، ص50</ref>، ابن سینا<ref>ج1، ص316، 335، 431 و...</ref>، ملاصدرا<ref>ج1، ص25، 28، 34، 146 و...</ref>، حاجی سبزواری<ref>ج1، ص291، 308، 361، 401 و...</ref>، قطبالدین شیرازی<ref>ج1، ص449، 451 و...</ref>4)، خواجه نصیر طوسی<ref>ج1، ص75، 102، 119، 127، 128 و...</ref>، تفتازانی<ref>ج1، ص54</ref> و حتی شاعرانی چون سعدی شیرازی<ref>ج2، ص244</ref> بهره برده است. | |||
در ابتدای کتاب پیشگفتاری از مترجم آمده است که با بیان ویژگیهای انسان آغاز شده است. ایشان، آخرین ویژگی را که برای انسان بیان نموده و مرتبط با منطق میباشد، تفکر و اندیشه است. او در اینباره میگوید: داشتن فکر و اندیشه بزرگترین ویژگی انسان است و در سایه فکر است که انسان بر معلومات خود میافزاید. شارح در ادامه به فلسفه پیدایش منطق ارسطویی میپردازد و میگوید: منطق ارسطویی برای مبارزه با سفسطه در یونان که ناشی از عقاید فلسفی ضد و نقیض و رواج فوقالعاده فن خطابه بود تدوین گردید. ارسطو به همين منظور قواعد منطقى را براى درست فكر كردن و تميز خطا از صواب، جمع و تدوين كرد<ref>ر.ک: پیشگفتار مترجم، ج1، ص3 تا 5</ref>. | در ابتدای کتاب پیشگفتاری از مترجم آمده است که با بیان ویژگیهای انسان آغاز شده است. ایشان، آخرین ویژگی را که برای انسان بیان نموده و مرتبط با منطق میباشد، تفکر و اندیشه است. او در اینباره میگوید: داشتن فکر و اندیشه بزرگترین ویژگی انسان است و در سایه فکر است که انسان بر معلومات خود میافزاید. شارح در ادامه به فلسفه پیدایش منطق ارسطویی میپردازد و میگوید: منطق ارسطویی برای مبارزه با سفسطه در یونان که ناشی از عقاید فلسفی ضد و نقیض و رواج فوقالعاده فن خطابه بود تدوین گردید. ارسطو به همين منظور قواعد منطقى را براى درست فكر كردن و تميز خطا از صواب، جمع و تدوين كرد<ref>ر.ک: پیشگفتار مترجم، ج1، ص3 تا 5</ref>. |
ویرایش