بهمنیار، احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'كرمان' به 'کرمان') |
جز (جایگزینی متن - '[[ ' به '[[') |
||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
[[الأبنیة عن حقائق الأدویة (روضة الأنس و منفعة النفس)]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح | [[الأبنیة عن حقائق الأدویة (روضة الأنس و منفعة النفس)]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح | ||
[[ صاحب بن عباد (شرح احوال و آثار)]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده | [[صاحب بن عباد (شرح احوال و آثار)]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۱:۳۲
| نام | بهمنیار، احمد |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1262 هـ.ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1334 هـ.ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE6147AUTHORCODE |
«احمد بهمنيار» در سال 1301ق، در شهر کرمان، به دنيا آمد. پدرش، محمد على مدرّس، مردى فاضل و به علوم رياضى قديم و فنون ادبى دانا بود. بهمنيار تحصيلات خود را در محضر پدر شروع كرد و پس از مدّتى كوتاه، چنان در زبان و ادب عرب تسلط يافت كه خود مدّرس بنامى شد.
در آن روزگار كه بهمنيار سرگرم درس و بحث در حوزه‌هاى علمى کرمان بود، نهضت مشروطه‌خواهى در كشور كمال گرفت و او به حزب دموكرات کرمان پيوست و در سال 1329ق (1290ش) روزنامه هفتگى دهقان را، كه اركان آن حزب بود، انتشار داد.
در كشاكش جنگ جهانگير اوّل، به گناه آزادگى و آزاديخواهى، از شهر و ديار خود به فارس رانده شد و در آن‌جا به زندان افتاد. چهارده ماه در شيراز زندانى بود، تا مستوفى‌الممالك به زمامدارى رسيد و دستور آزادى او را صادر كرد.
بهمنيار در اوقاتى هم كه سرگرم سياست بود، از تحصيل و تدريس دست برنداشت و در همان اوان، زبان انگليسى و تركى استانبولى را فراگرفت.
پس از آزاد شدن از زندان فارس، به تهران آمد و وارد خدمت وزارت دارايى شده و به سمت بازرس از اداره تحديد ترياك، مأمور خراسان گرديد. وى هفت سال در خراسان بود و در شهر مشهد، با شاعران و سخنوران بزرگ خراسان معاشرت داشت.
بهمنيار در خراسان هم از كار و كوشش باز نايستاد و از سال 1301، روزنامه فكر آزاد را دو سال در مشهد انتشار داد و چون در سال 1303 از مأموريت خراسان به مركز بازگشت، در تهران به نشر سال سوّم آن روزنامه پرداخت.
در سال 1305، به خدمت وزارت معارف درآمد و مأمور تبريز شد و در آن‌جا، رياست دارالمعلمين را عهده‌دار گرديد.
بهمنيار در سال 1306 به تهران آمد و به دعوت وزارت عدليّه، منصب قضاوت اختيار كرد و مدّت دو سال در قزوين و همدان در مسند قضا نشست و سپس مجددا، به خدمت وزارت معارف درآمد. وى، در سال 1310، در دانشسراى عالى، درس زبان و ادبيّات عربى مى‌داد و همچنين در مدرسه عالى سپهسالار تدريس مى‌كرد.
پس از تأسيس دانشگاه تهران، در سال 1313، استادى زبان و ادبيّات عربى را در دانشكده ادبيّات داشت و از آن پس، تا پايان عمر، بيست سال در محيط دانش و ادب بسر برد و شب و روز به مطالعه، تحقيق و تأليف گذرانيد تا، پس از هفتاد و چهار سال زندگانى، در 12 آبان‌ماه 1334 درگذشت.
بهمنيار شعر هم مى‌گفت و دهقان تخلص مى‌كرد. از اشعار زيباى او مسمطى است مفصل كه در صفت انقلاب خراسان و قيام كلنل محمد تقى خان پسيان سروده است.
آثار
1. تحفة احمدية در شرح الفيّه، 2 جلد
2. مقدمه و تصحيح اسرار التوحيد فى مقامات الشيخ ابى‌سعيد
3. چاپ رساله حورائية، تأليف عبيدالله بن محمود شاشى معروف به خواجه احرار (ضميمه اسرار التوحيد)
4. مقابله و تصحيح التوسّل الى الترسّل، تأليف بهاءالدين محمد بن مؤيد بغدادى
5. تصحيح و تعليقات بر تاريخ بيهق، تأليف ابوالحسن على بن زيد بيهقى معروف به ابن فندق
6. تلخيص اسرار التوحيد فى مقامات الشيخ ابى‌سعيد، براى دبيرستان‌ها
7. «املاى فارسى» (خطابه ورودى به فرهنگستان ايران)
منابع
از صبا تا نيما، ج3، ص: 127
وابسته‌ها
تاریخ بیهق / نوع اثر: کتاب / نقش: محقق
التوسل إلی الترسل / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
الأبنیة عن حقائق الأدویة (روضة الأنس و منفعة النفس) / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
صاحب بن عباد (شرح احوال و آثار) / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده