معالم الإیمان في معرفة أهل القیروان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابی ' به 'ابی'
جز (جایگزینی متن - ' نمی ' به ' نمی‌')
جز (جایگزینی متن - 'ابی ' به 'ابی')
خط ۶۸: خط ۶۸:
کتاب حاضر سندی معتبر و قاموسی جامع برای تراجم اعلامی از صحابه، تابعین و تابعین تابعینی است که از صدر اسلام تا زمان مؤلف در قرن هفتم هجری، به آفریقا - به صورت عام - و به قیروان - به صورت خاص - وارد شده‌اند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص23</ref>.
کتاب حاضر سندی معتبر و قاموسی جامع برای تراجم اعلامی از صحابه، تابعین و تابعین تابعینی است که از صدر اسلام تا زمان مؤلف در قرن هفتم هجری، به آفریقا - به صورت عام - و به قیروان - به صورت خاص - وارد شده‌اند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص23</ref>.


نویسنده پس از مقدمه، ابتدا به بیان فضایل شهرهایی از آفریقا که پس از اسلام فتح شده‌اند، از جمله قیروان پرداخته و خصوصیات و ویژگی‌های مساجد آن که عبارتند از: مسجد الأنصار (ساخته شده توسط رویفع بن ثابت انصاری، در 47ق)؛ مسجد الزیتونة (ساخته شده در سنه 93ق، توسط اسماعیل بن عبید انصاری)؛ مسجد ابی میسره (منسوب به ابی میسره)؛ مسجد الحبلی (ساخته شده توسط عبدالرحمن در سنه 100ق)؛ مسجد حنش صنعانی؛ مسجد علی بن رباح لخمی و مسجد عبدالله (منسوب به عبدالله بن زبیر و یا عبدالله بن سعد بن ابی سرح) را بیان نموده است. دو مسجد دیگر نیز به این مساجد، اضافه شده که عبارتند از مسجد «السبت» معروف به «الدمنة» (منسوب به ابومحمد انصاری دمنی ضریر) و مسجد «الخمیس» (ساخته شده توسط ابواسحاق ابراهیم بن مضاء)<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>.
نویسنده پس از مقدمه، ابتدا به بیان فضایل شهرهایی از آفریقا که پس از اسلام فتح شده‌اند، از جمله قیروان پرداخته و خصوصیات و ویژگی‌های مساجد آن که عبارتند از: مسجد الأنصار (ساخته شده توسط رویفع بن ثابت انصاری، در 47ق)؛ مسجد الزیتونة (ساخته شده در سنه 93ق، توسط اسماعیل بن عبید انصاری)؛ مسجد ابیمیسره (منسوب به ابیمیسره)؛ مسجد الحبلی (ساخته شده توسط عبدالرحمن در سنه 100ق)؛ مسجد حنش صنعانی؛ مسجد علی بن رباح لخمی و مسجد عبدالله (منسوب به عبدالله بن زبیر و یا عبدالله بن سعد بن ابیسرح) را بیان نموده است. دو مسجد دیگر نیز به این مساجد، اضافه شده که عبارتند از مسجد «السبت» معروف به «الدمنة» (منسوب به ابومحمد انصاری دمنی ضریر) و مسجد «الخمیس» (ساخته شده توسط ابواسحاق ابراهیم بن مضاء)<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>.


سپس به ذکر صحابه ای که به قیروان رفته‌اند پرداخته شده است که اولین آن‌ها، سپاهیان عبدالله بن ابی سرح عامری در زمان خلافت عثمان بن عفان در سال 27ق و پس از آن، سپاهیان معاویه بن خدیج سکونی سه مرتبه در سال 34، 47 و 50ق بوده است<ref>ر.ک: همان، ص24</ref>.
سپس به ذکر صحابه ای که به قیروان رفته‌اند پرداخته شده است که اولین آن‌ها، سپاهیان عبدالله بن ابیسرح عامری در زمان خلافت عثمان بن عفان در سال 27ق و پس از آن، سپاهیان معاویه بن خدیج سکونی سه مرتبه در سال 34، 47 و 50ق بوده است<ref>ر.ک: همان، ص24</ref>.


در ادامه، به شرح حال اعلام صحابه، تابعین و تابعین تابعینی که به قیروان رفته یا در آن سکونت داشته‌اند، پرداخته شده است. اولین فرد معرفی شده، ابوسعید مقداد بن عمرو بهرانی قضاعی<ref>متن کتاب، ج1، ص93</ref> و آخرین نفر، ابوعبدالله محمد بن علی بن قاید اسماعیلی<ref>همان، ج4، ص209</ref> است.
در ادامه، به شرح حال اعلام صحابه، تابعین و تابعین تابعینی که به قیروان رفته یا در آن سکونت داشته‌اند، پرداخته شده است. اولین فرد معرفی شده، ابوسعید مقداد بن عمرو بهرانی قضاعی<ref>متن کتاب، ج1، ص93</ref> و آخرین نفر، ابوعبدالله محمد بن علی بن قاید اسماعیلی<ref>همان، ج4، ص209</ref> است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش