زهرة الرياض و نزهة المرتاض

‏زَهرة الرياض و نَزهَة المُرتاض

نام کتاب	‏زَهرة الرياض و نَزهَة المُرتاض
نام های دیگر کتاب
پدیدآورندگان	دفتر تبلیغات اسلامی، شعبه خراسان (محقق) ابن‌طاووس، احمد بن موسی (نويسنده) حسینی نیشابوری، محمد (محقق)
زبان	عربی
کد کنگره	‏BP‎‏ ‎‏289‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ز‎‏9*
موضوع	اخلاق اسلامی اخلاق عرفانی
ناشر	بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبليغات اسلامی حوزه علميه قم)
مکان نشر	قم - ایران
سال نشر	1382 هـ.ش
کد اتوماسیون	AUTOMATIONCODE19905AUTOMATIONCODE

معرفى اجمالى

زهرة الرياض و نزهة المرتاض، اثر جمال‌الدين احمد بن موسى بن طاووس حلى ، با تحقيق سيد محمد حسينى نيشابورى، در موضوع اخلاق و عرفان، به زبان عربى مى‌باشد.

مقامات علمى، عرفانى و ادبى نويسنده اين كتاب، جايگاه فقهى او در ميان فقهاى نامدار شيعه و خاندان آل طاووس و نظرات او در علم رجال، از يك‌سو و از سويى ديگر، با توجه به شاگردانى كه تربيت نموده و مدح و ثناى بزرگانى از علماى شيعه، همچون: علامه حلى، حسن بن داود حلى، شيخ حر عاملى، محدث نورى و سايرين درباره شخصيت وى، بالطبع بيانگر اهميت اين كتاب مى‌باشد .

ساختار

اين كتاب، شامل مقدمه مفصلى از محقق كتاب، مقدمه مؤلف، هفت فصل و خاتمه‌اى كوتاه مى‌باشد.

كتاب بر اساس ذوق اديبانه و عارفانه‌ى نويسنده، از بحث محبت و معرفت خداوند متعال، تا مباحث اخلاقى ديگر، به سبكى اديبانه و نثرى زيبا، مختصر و مفيد، همراه با اشعارى از خود مؤلف و ساير شعراى معروف عرب، نگارش يافته است.

گزارش محتوا

محقق كتاب، سيد محمد حسينى نيشابورى در مقدمه‌اش، به بيان زندگانى، نسب و خاندان علمى آل طاووس، مدايح علما، اساتيد و شاگردان، تأليفات، ذوق ادبى او در نثر و شعر، تاريخ وفات و مدفن وى، نُسَخ خطى‌اى كه در تحقيق اين اثر از آن استفاده نموده و ذكر نمونه‌اى از آن نسخ خطى پرداخته است .

مؤلف در مقدمه‌اش، پس از حمد و ثناى الهى، شهادت به وحدانيت خداوند و رسالت حضرت محمد(ص)، به‌طور مختصر، به چگونگى پيدايش انگيزه نگارش اين اثر و بيان فصول كتاب پرداخته است .

نويسنده در «فصل اول» به اين مطلب اشاره نموده كه عارف و سالك الهى، از طريق كسب معارف الهيه، داراى صفاتى مى‌شود كه او را به محبت خالص پروردگار مى‌رساند و در اين ميان، معرفت و محبت، دو بال براى پرواز عارف الهى است .

«فصل دوم»، مختص به حب خداوند متعال است. در اين فصل، ويژگى‌هاى محب و دوستدار خدا، چگونگى محبت وى به محبوب، مشقت و لذت محبت و طريقه ابراز محبت و دوستى بيان شده است .

«فصل سوم»، شامل دو مناجات‌نامه زيبا، مسجع و محكم از مؤلف است .

نويسنده در «فصل چهارم»، به بيان موعظه‌هايى زيبا و نافذ در قالب نثرى مسجع پرداخته؛ گاه از هنگامه بيدارى انسان از خواب غفلت سخن گفته و گاه نكته‌اى ظريف در باب عالم و شاك و وجوه حكمتِ حرمت نگاه به آنچه حلال نيست و... پرداخته است .

«فصل پنجم»، در باب آداب معاشرت و دوستى با برادران دينى است. در اين فصل، مؤلف به بيان چگونگى خلوص در دوستى، انواع عتاب و ترك آن و ارزش عمر آدمى پرداخته است .

«فصل ششم»، در بررسى عارفانه جايگاه صبر در برابر حوادث روزگار، زشتى ناشكيبايى و بيان اديبانه شجاعت جعفر بن ابى‌طالب، حضرت اميرالمؤمنين و امام حسين(ع) مى‌باشد .

در «فصل هفتم»، نويسنده ابتدا مباحثى در مورد فضل بنى هاشم و فخر ايشان بيان مى‌دارد. در ادامه، مطالبى را كه در مراحل سير و سلوك رعايت مى‌شود، مطرح مى‌كند؛ مانند كم خوردن، مذمت غيبت، كرم، بذل، حلم، وفادارى، دشمنى عقل با هواى نفس و بهره‌مندى از مشورت و تجارب ديگران. همچنين آنچه مؤلف در حرم حضرت على(ع) به ايشان عرض مى‌كند و برخى مباحث اخلاقى و حكيمانه نيز، از ديگر مسائل مطرح در انتهاى اين فصل است .

مؤلف، كتاب خود را با ذكر صلوات بر محمد و آل محمد خاتمه داده است .

وضعيت كتاب

فهرست‌هاى آيات، روايات، اعلام، اشعار و منابعى كه محقق در تحقيق و تصحيح كتاب از آنها استفاده كرده، به‌ترتيب، در پايان كتاب آمده است .

پاورقى‌هاى كتاب، مشتمل بر شرح و توضيح لغات كتاب، منابع و مصادر اشعار، آيات و رواياتى است كه در متن كتاب آمده است.

منابع مقاله

مقدمه محقق و مؤلف و متن كتاب.