۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '،و' به '، و') |
جز (جایگزینی متن - '،ب' به '، ب') |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
علامۀ بزرگ شيخ ابوالحسن شعرانى، از شخصيتهاى برجسته و دانشمندان كم نظير اسلامى قرن چهاردهم هجرى است. او بازماندۀ خاندانى از خاندانهاى علم و دانش و تقوا و معنويت بود و اينك يادى از نياكان پاك او: | علامۀ بزرگ شيخ ابوالحسن شعرانى، از شخصيتهاى برجسته و دانشمندان كم نظير اسلامى قرن چهاردهم هجرى است. او بازماندۀ خاندانى از خاندانهاى علم و دانش و تقوا و معنويت بود و اينك يادى از نياكان پاك او: | ||
#ملا فتح اللّه كاشانى؛ سلسلۀ نسب ميرزا ابوالحسن | #ملا فتح اللّه كاشانى؛ سلسلۀ نسب ميرزا ابوالحسن شعرانى، به دانشمندى بزرگ و قرآن شناسى فرزانه يعنى علامه «ملا فتح اللّه كاشانى»(م 988 ق.)مفسر معروف عصر صفويه مىرسد. تفسير«منهج الصادقين»وى به زبان فارسى شهرۀ آفاق است. | ||
#ابو الحسن مجتهد تهرانى؛ جد اعلاى ميرزا ابوالحسن شعرانى،شيخ ابوالحسن مجتهد تهرانى(1200-1272 ق.)است.در تهران و سپس اصفهان به تحصيل پرداخت آنگاه عازم عراق شده و در حوزههاى علميۀ آن ديار نزد بزرگانى چون [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبايى]](صاحب رياض)ادامۀ تحصيل داد و با اجازۀ اجتهاد به تهران مراجعت كرد. | #ابو الحسن مجتهد تهرانى؛ جد اعلاى ميرزا ابوالحسن شعرانى،شيخ ابوالحسن مجتهد تهرانى(1200-1272 ق.)است.در تهران و سپس اصفهان به تحصيل پرداخت آنگاه عازم عراق شده و در حوزههاى علميۀ آن ديار نزد بزرگانى چون [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبايى]](صاحب رياض)ادامۀ تحصيل داد و با اجازۀ اجتهاد به تهران مراجعت كرد. | ||
#آخوند غلامحسين؛ پدر بزرگ ميرزا ابوالحسن شعرانى،آخوند غلامحسين،يكى از علماى متقى و فاضل تهران بود. آخوند در سال 1313 ق.در نجف اشرف به خاك سپرده شد. | #آخوند غلامحسين؛ پدر بزرگ ميرزا ابوالحسن شعرانى،آخوند غلامحسين،يكى از علماى متقى و فاضل تهران بود. آخوند در سال 1313 ق.در نجف اشرف به خاك سپرده شد. | ||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
ميرزا ابوالحسن شعرانى در سال 1320 ق.در تهران و در خانوادهاى روحانى و دانش | ميرزا ابوالحسن شعرانى در سال 1320 ق.در تهران و در خانوادهاى روحانى و دانش پرور، به دنيا آمد و پرورش يافت. سواد قرآنى را نزد پدر عالمش،شيخ محمد تهرانى،آموخت و در حقيقت پدرش نخستين معلم او بود.بعدها كه كمى بزرگ شد وارد مدرسۀ مروى تهران گشته، به تحصيل پرداخت.ادبيات عرب،فارسى، منطق،فقه، اصول،فلسفه، رياض، و...را طى سالها آموخت. از معروفترين اساتيد او در حوزۀ علميۀ تهران، مىتوان از آيتالله حاج ميرزا مهدى آشتيانى نام برد.همچنين حكيم محقق ميرزا محمود قمى از اساتيد او بود كه مردى زاهد و دانشمند بود. حبيب اللّه ذو الفنون نيز استاد رياضى ميرزا ابوالحسن شعرانى در حوزۀ تهرانى بود. | ||
ميرزا ابوالحسن شعرانى،در دورۀ جوانى كه حوزۀ علميۀ قم تازه تأسيس شده بود،سفرى به آن ديار كرد و در محضر اساتيدى مانند آيتالله حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] (مؤسس حوزه)و حاج شيخ عبدالنبى نورى به ادامۀ تحصيل پرداخت. | ميرزا ابوالحسن شعرانى،در دورۀ جوانى كه حوزۀ علميۀ قم تازه تأسيس شده بود،سفرى به آن ديار كرد و در محضر اساتيدى مانند آيتالله حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] (مؤسس حوزه)و حاج شيخ عبدالنبى نورى به ادامۀ تحصيل پرداخت. | ||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
شيخ ابوالحسن شعرانى پس از تكميل تحصيلات علمى و سير و سلوك عرفانى و علمى،در اوج استبداد رضا | شيخ ابوالحسن شعرانى پس از تكميل تحصيلات علمى و سير و سلوك عرفانى و علمى،در اوج استبداد رضا خانى، به تهران بازگشت و شروع به تبليغ و تدريس و تحقيق و ادامۀ سير و سلوك كرد.او خود در اين باره مىنويسد: | ||
«چون عهد شباب به تحصيل علوم و حفظ اصطلاحات و رسوم بگذشت...از هر عملى بهره بگرفتم و از خرمنى خوشه برداشتم.گاهى به مطالعه كتب ادب از عجم و عرب، و زمانى به دراست(تدريس)اشارات([[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]])و اسفار (ملا صدرا)و زمانى به تتبع تفاسير و اخبار، وقتى به تفسير و تحشيۀ كتب فقه و اصول و گاهى به تعمق در مسائل رياضى و معقول تا آن عهد به سر آمد...ساليان دراز،شب بيدار و روز تكرار هميشه ملازم دفاتر و كراريس(همراه دفترها و جزوهها)و پيوسته موافق اخلام و قراطيس(همدم قلمها و كاغذها)ناگهان سروش غيب در گوش، اين ندا داد كه علم براى معرفت است و معرفت بذر عمل و طاعت، و طاعت بى اخلاص نشود و اين همه ميسر نگردد مگر به توفيق خدا و توسل به اوليا، مشغولى تا چند ها. | «چون عهد شباب به تحصيل علوم و حفظ اصطلاحات و رسوم بگذشت...از هر عملى بهره بگرفتم و از خرمنى خوشه برداشتم.گاهى به مطالعه كتب ادب از عجم و عرب، و زمانى به دراست(تدريس)اشارات([[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]])و اسفار (ملا صدرا)و زمانى به تتبع تفاسير و اخبار، وقتى به تفسير و تحشيۀ كتب فقه و اصول و گاهى به تعمق در مسائل رياضى و معقول تا آن عهد به سر آمد...ساليان دراز،شب بيدار و روز تكرار هميشه ملازم دفاتر و كراريس(همراه دفترها و جزوهها)و پيوسته موافق اخلام و قراطيس(همدم قلمها و كاغذها)ناگهان سروش غيب در گوش، اين ندا داد كه علم براى معرفت است و معرفت بذر عمل و طاعت، و طاعت بى اخلاص نشود و اين همه ميسر نگردد مگر به توفيق خدا و توسل به اوليا، مشغولى تا چند ها. | ||
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
علامه شعرانى علاوه بر مهارت كافى در فقه و اصول و تفسير و حديث و فلسفه و رياضى و عرفان و كلام و... | علامه شعرانى علاوه بر مهارت كافى در فقه و اصول و تفسير و حديث و فلسفه و رياضى و عرفان و كلام و...، با چندين زبان-غير از فارسى و عربى-آشنا بود: | ||
#فرانسه؛ شعرانى به زبان فرانسه،كاملا تسلط داشت و بسيارى از كتب علمى اسلامى ترجمه شده به زبان فرانسه را خود مطالعه و با متن اصلى تطبيق مىكرد و صحت و سقم ترجمه راتعيين مىنمود. | #فرانسه؛ شعرانى به زبان فرانسه،كاملا تسلط داشت و بسيارى از كتب علمى اسلامى ترجمه شده به زبان فرانسه را خود مطالعه و با متن اصلى تطبيق مىكرد و صحت و سقم ترجمه راتعيين مىنمود. | ||
#تركى؛ زبان تركى را مثل زبان مادرى مىدانست و مىخواند و مىنوشت. | #تركى؛ زبان تركى را مثل زبان مادرى مىدانست و مىخواند و مىنوشت. | ||
#انگليسى؛ وى به زبان انگليسى نيز به قدر متعارف و لازم آشنايى داشت. | #انگليسى؛ وى به زبان انگليسى نيز به قدر متعارف و لازم آشنايى داشت. | ||
#عبرى؛ شايد شگفت انگيز باشد كه عالمى دينى با آن همه وسعت اطلاعات و اشتغالات در علوم | #عبرى؛ شايد شگفت انگيز باشد كه عالمى دينى با آن همه وسعت اطلاعات و اشتغالات در علوم مختلف، به زبان عبرى هم تسلط داشته باشد! ايشان اين زبان را از يك روحانى يهودى فراگرفته بود. | ||
==شاگردان فرزانه== | ==شاگردان فرزانه== | ||
خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
آثار قلمى علاّمه | آثار قلمى علاّمه شعرانى، بهترين وسيلۀ شناخت وسعت و عمق علم و دانش و تفكر اوست: | ||
الف-تفسير و علوم قرآنى | الف-تفسير و علوم قرآنى | ||
خط ۱۵۸: | خط ۱۵۸: | ||
سرانجام اين عالم عامل و دانشمند كم نظير، پس از هفتاد و سه سال زندگى پر افتخار،در شب يكشنبه،هفتم شوال 1393 (1352/8/12)جان به جان آفرين تسليم كرد و دعوت حق را لبيك گفت. | سرانجام اين عالم عامل و دانشمند كم نظير، پس از هفتاد و سه سال زندگى پر افتخار،در شب يكشنبه،هفتم شوال 1393 (1352/8/12)جان به جان آفرين تسليم كرد و دعوت حق را لبيك گفت. | ||
روز چهارشنبه،جنازهاش به تهران منتقل و قبل از ظهر روز پنجشنبه تشيع گرديد و در جوار ملكوتى حضرت عبدالعظيم حسنى، روبروى باغ | روز چهارشنبه،جنازهاش به تهران منتقل و قبل از ظهر روز پنجشنبه تشيع گرديد و در جوار ملكوتى حضرت عبدالعظيم حسنى، روبروى باغ طوطى، به خاك سپرده شد. | ||
ویرایش