۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '،م' به '، م'
جز (جایگزینی متن - '،ت' به '، ت') |
جز (جایگزینی متن - '،م' به '، م') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
اصطخرى در اين كتاب همانند ديگر جغرافى‌نگاران اسلامى تنها به توصيف جهان اسلام پرداخته و آن را به 20 اقليم-البته نه به معناى خاص آن-بخش كرده است.وى در تقسيمات جغرافيايى خويش به مناطق واقع در طول و عرض‌هاى شناخته شده چندان عنايتى مبذول نداشته،بلكه به مناطق جغرافيايى وسيع و سرزمين‌هاى بزرگ توجه نموده است و پس از ذكر اطلاعاتى عمومى پيرامون«ربع مسكون»و مساحت سرزمين‌ها، وضع درياها را به شرح آورده و به صورتى مشروح به ذكر مختصات مناطق اسلامى عصر خويش-از جمله جزيرة العرب،درياى | اصطخرى در اين كتاب همانند ديگر جغرافى‌نگاران اسلامى تنها به توصيف جهان اسلام پرداخته و آن را به 20 اقليم-البته نه به معناى خاص آن-بخش كرده است.وى در تقسيمات جغرافيايى خويش به مناطق واقع در طول و عرض‌هاى شناخته شده چندان عنايتى مبذول نداشته،بلكه به مناطق جغرافيايى وسيع و سرزمين‌هاى بزرگ توجه نموده است و پس از ذكر اطلاعاتى عمومى پيرامون«ربع مسكون»و مساحت سرزمين‌ها، وضع درياها را به شرح آورده و به صورتى مشروح به ذكر مختصات مناطق اسلامى عصر خويش-از جمله جزيرة العرب،درياى پارس، مغرب، اندلس، سيسيل، مصر،شام،درياى روم(مديترانه)،جزيره، عراق،جنوب ايران(خوزستان،فارس وکرمان)، سند و هند، مركز و شمال ايران، ارمنستان، اران و آذربايجان،جبال،ديلم،خزر،درياى خزر و سرانجام ماوراء النهر-پرداخته است.اصطخرى در وصف هر يك‌از كشورها و سرزمين‌ها، اطلاعاتى از حدود و نيز شهركهاى آنها با ذكر مسافتها به دست مى‌دهدو با تفصيل به شرح محصولات بازرگانى،صنعت و اوضاع و احوال قومى و نژادى آنها مى‌پردازد. | ||
وسيع‌ترين بخش كتاب اصطخرى مربوط به سرزمين پارس است.در واقع بيشتر مطالب اين‌كتاب به سرزمين ايران اختصاص دارد.وى در شرح مربوط به سرزمين پارس نه‌تنها به‌ذكر مسافتها و شهرهاى بزرگ و بناهاى معروف پرداخته،بلكه به دژها،شهرهاى حصين،آتشكده‌ها و رودها نيز اشاره كرده است.وى سپس به شرح درياچه‌ها پرداخته و ازخليج فارس ياد كرده است. | وسيع‌ترين بخش كتاب اصطخرى مربوط به سرزمين پارس است.در واقع بيشتر مطالب اين‌كتاب به سرزمين ايران اختصاص دارد.وى در شرح مربوط به سرزمين پارس نه‌تنها به‌ذكر مسافتها و شهرهاى بزرگ و بناهاى معروف پرداخته،بلكه به دژها،شهرهاى حصين،آتشكده‌ها و رودها نيز اشاره كرده است.وى سپس به شرح درياچه‌ها پرداخته و ازخليج فارس ياد كرده است. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
اين كتاب براى نخستين بار در سال 1839 م از روى نسخه خطى كه‌تاريخ كتابت آن 690 ق است، توسط يك خاورشناس آلمانى به نام مولر با مقدمه‌اى به‌زبان لاتينى انتشار يافت.سپس | اين كتاب براى نخستين بار در سال 1839 م از روى نسخه خطى كه‌تاريخ كتابت آن 690 ق است، توسط يك خاورشناس آلمانى به نام مولر با مقدمه‌اى به‌زبان لاتينى انتشار يافت.سپس دخويه، مستشرق معروف آن را از روى پنج نسخه خطى‌در سال 1870 م چاپ و منتشر كرد و مجددا از روى آن در سال 1927 م،طبع ديگرى‌به همان شكل به‌طريق عكسبردارى منتشر شد. | ||
چند ترجمه فارسى از اين كتاب وجود دارد و ظاهرا اغلب آنها ترجمۀ نخستين نسخۀ‌كتاب است.دو ترجمۀ فارسى از اين كتاب به كوشش [[افشار، ایرج |ايرج افشار]] به چاپ رسيده‌كه يك نسخۀ آن به نام مسالك و ممالك به خط محمد بن سعد بن محمد | چند ترجمه فارسى از اين كتاب وجود دارد و ظاهرا اغلب آنها ترجمۀ نخستين نسخۀ‌كتاب است.دو ترجمۀ فارسى از اين كتاب به كوشش [[افشار، ایرج |ايرج افشار]] به چاپ رسيده‌كه يك نسخۀ آن به نام مسالك و ممالك به خط محمد بن سعد بن محمد نخجوانى، معروف‌به ابن ساوجى در 726 ق1326/ م در اصفهان كتابت شده است.افشار درمقدمه كتاب از وجود 18 نسخه خطى از كتاب اصطخرى ياد كرده است. | ||
نسخه حاضر با تحقيق دكتر محمد جابر عبدالعال الحسينى در قطع وزيرى با جلد گالينگوردر 218 صفحه و با مقدمه دكتر عبدالعال عبدالمنعم الشامى در سال 2004 م‌از سوى انتشارات«الشركة الدولية للطباعة»قاهره به عنوان صد ونوزدهمين شماره از دو هفته‌نامه «الذخائر»منتشر شده است. | نسخه حاضر با تحقيق دكتر محمد جابر عبدالعال الحسينى در قطع وزيرى با جلد گالينگوردر 218 صفحه و با مقدمه دكتر عبدالعال عبدالمنعم الشامى در سال 2004 م‌از سوى انتشارات«الشركة الدولية للطباعة»قاهره به عنوان صد ونوزدهمين شماره از دو هفته‌نامه «الذخائر»منتشر شده است. | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
1-كراچكوفسكى، تاريخ نوشته‌هاى جغرافيايى در جهان اسلامى،ص 156-159 | 1-كراچكوفسكى، تاريخ نوشته‌هاى جغرافيايى در جهان اسلامى،ص 156-159 | ||
2-دائرة المعارف بزرگ اسلامى،جلد | 2-دائرة المعارف بزرگ اسلامى،جلد نهم، مدخل:اصطخرى،نويسنده:عنايت اللّه رضا | ||
3-ادوارد فنديك، اكتفاء القنوع بما هو مطبوع،ص 49 | 3-ادوارد فنديك، اكتفاء القنوع بما هو مطبوع،ص 49 | ||