ابن ابی‌داود، عبدالله بن سلیمان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '،م' به '، م'
جز (جایگزینی متن - '،ب' به '، ب')
جز (جایگزینی متن - '،م' به '، م')
خط ۷۰: خط ۷۰:
ابو داوود سليمان بن معبد سنجى(سمعانى،85/7).افزون بر اين، ابن
ابو داوود سليمان بن معبد سنجى(سمعانى،85/7).افزون بر اين، ابن


ابى داوود به خراسان،جبال، اصفهان،فارس، بصره،كوفه،مدينه،
ابى داوود به خراسان،جبال، اصفهان،فارس، بصره،كوفه، مدينه،


مكه،جزيره و ثغور سفر كرده و از اين محدّثان و فقيهان نيز حديث
مكه،جزيره و ثغور سفر كرده و از اين محدّثان و فقيهان نيز حديث


آموخته و نقل كرده است:عيسى بن حمّاد، ابو طاهر بن سرح،محمد بن
آموخته و نقل كرده است:عيسى بن حمّاد، ابو طاهر بن سرح، محمد بن


اسلم، على بن خشرم مروزى،مسيب بن واضح، ابو سعيد اشجّ، سلمة
اسلم، على بن خشرم مروزى، مسيب بن واضح، ابو سعيد اشجّ، سلمة


ابن شبيب، احمد بن ازهر نيشابورى، اسحاق بن منصور كوسج،
ابن شبيب، احمد بن ازهر نيشابورى، اسحاق بن منصور كوسج،
خط ۸۲: خط ۸۲:
محمد بن مثنى، عمرو بن على بصرى،نصر بن على بصرى، اسحاق بن
محمد بن مثنى، عمرو بن على بصرى،نصر بن على بصرى، اسحاق بن


ابراهيم نهشلى،زياد بن ايوب،محمد بن عبدالله مخرمى،يعقوب
ابراهيم نهشلى،زياد بن ايوب، محمد بن عبدالله مخرمى،يعقوب


دورقى،يوسف بن موسى قطّان،محمد بن عبدالرحيم صاعقه(سبكى،
دورقى،يوسف بن موسى قطّان، محمد بن عبدالرحيم صاعقه(سبكى،


308/3؛عليمى،15-16)،محمد بن سلمۀ مرادى(داوودى،
308/3؛عليمى،15-16)، محمد بن سلمۀ مرادى(داوودى،


230/1)، عيسى[بن]زغبه([[ذهبى]]،[[العبر]]،472/1)، سليمان خلاد،حسن
230/1)، عيسى[بن]زغبه([[ذهبى]]،[[العبر]]،472/1)، سليمان خلاد،حسن


ابن ابح، ابو زيد عمر بن شبه،يونس بن حبيب اصفهانى،موسى بن حزام
ابن ابح، ابو زيد عمر بن شبه،يونس بن حبيب اصفهانى، موسى بن حزام


ترمذى،يعقوب بن سفيان فسوى([[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]]،420/1-421).عباد بن
ترمذى،يعقوب بن سفيان فسوى([[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]]،420/1-421).عباد بن


يعقوب رواجنى،محمد بن مصفى حمصى، على بن حرب موصلى
يعقوب رواجنى، محمد بن مصفى حمصى، على بن حرب موصلى


([[خطيب بغدادى]]،465/9)و پدرش ابوداوود سجستانى(عبد الحميد،8).
([[خطيب بغدادى]]،465/9)و پدرش ابوداوود سجستانى(عبد الحميد،8).
خط ۱۲۰: خط ۱۲۰:
9 م و نخستين دهۀ سدۀ 4 ق از او حديث آموخته‌اند.اين گروه اينانند:
9 م و نخستين دهۀ سدۀ 4 ق از او حديث آموخته‌اند.اين گروه اينانند:


عبد الرحمن بن ابى حاتم، ابو بكر بن مجاهد،دعلج بن احمد،محمد بن
عبد الرحمن بن ابى حاتم، ابو بكر بن مجاهد،دعلج بن احمد، محمد بن


مظفر ورّاق،دارقطنى، ابو عمر بن حيّويه، ابو حفص بن شاهين، ابو بكر
مظفر ورّاق،دارقطنى، ابو عمر بن حيّويه، ابو حفص بن شاهين، ابو بكر
خط ۱۲۶: خط ۱۲۶:
وراق، ابو حسين بن سمعون، ابو احمد حاكم، ابو طاهر مخلّص، عيسى
وراق، ابو حسين بن سمعون، ابو احمد حاكم، ابو طاهر مخلّص، عيسى


ابن جراح،محمد بن زنبور، ابو مسلم كاتب(سبكى،308/3)، عبد الباقى
ابن جراح، محمد بن زنبور، ابو مسلم كاتب(سبكى،308/3)، عبد الباقى


ابن قانع، ابو بكر شافعى، ابو القاسم بن حبّابه، ابو عبدالله بطّه، عيسى بن
ابن قانع، ابو بكر شافعى، ابو القاسم بن حبّابه، ابو عبدالله بطّه، عيسى بن


وزير(عليمى،16)،نقاش، عبد الواحد بن عمر،محمد بن احمد بن على
وزير(عليمى،16)،نقاش، عبد الواحد بن عمر، محمد بن احمد بن على


بغدادى،زيد بن ابى بلال([[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]]،421/1)،محمد بن عبداللّه بن
بغدادى،زيد بن ابى بلال([[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]]،421/1)، محمد بن عبداللّه بن


شخيّر و ابوبكر بن شاذان([[خطيب بغدادى]]،465/9).از مؤلفين
شخيّر و ابوبكر بن شاذان([[خطيب بغدادى]]،465/9).از مؤلفين
خط ۱۴۴: خط ۱۴۴:
بود و بيش از پدرش حديث از حفظ داشت.ابن شاهين،يكى از
بود و بيش از پدرش حديث از حفظ داشت.ابن شاهين،يكى از


شاگردانش،مى‌گويد كه هرگز در دست او کتابى نديدم،همۀ احاديث را
شاگردانش، مى‌گويد كه هرگز در دست او کتابى نديدم،همۀ احاديث را


از حفظ املاء مى‌كرد(داوودى،231/1).گويند كه در اصفهان بى آنكه
از حفظ املاء مى‌كرد(داوودى،231/1).گويند كه در اصفهان بى آنكه
خط ۱۵۲: خط ۱۵۲:
خود نيز ادعا كرده است كه 000،30 حديث به ياد دارد(عليمى،16).
خود نيز ادعا كرده است كه 000،30 حديث به ياد دارد(عليمى،16).


همچنين خود گفته:هر چه ابراهيم حربى از حفظ داشت،من نيز از
همچنين خود گفته:هر چه ابراهيم حربى از حفظ داشت، من نيز از


حفظ دارم(سيوطى،همانجا).وى افزون بر حديث و فقه در
حفظ دارم(سيوطى،همانجا).وى افزون بر حديث و فقه در
خط ۲۱۸: خط ۲۱۸:
ابن عمران از ياران [[امام على(ع)]] بود و در پيكار صفين شهيد شد
ابن عمران از ياران [[امام على(ع)]] بود و در پيكار صفين شهيد شد


(سمعانى،85/7)، اما ابن ابى داوود خود در اصفهان و بغداد به ناصبى‌بودن متهم گرديد كه از آن تبرّى جسته و تبرئه شده است([[ذهبى]]،ميزان
(سمعانى،85/7)، اما ابن ابى داوود خود در اصفهان و بغداد به ناصبى‌بودن متهم گرديد كه از آن تبرّى جسته و تبرئه شده است([[ذهبى]]، ميزان


الاعتدال،434/2،435؛ابن بدران،442/7).با آنكه رواياتى نيز
الاعتدال،434/2،435؛ابن بدران،442/7).با آنكه رواياتى نيز
خط ۲۲۶: خط ۲۲۶:
بودن او غير محتمل است؛به ويژه آنكه طبرى تجليل وى از على(ع)
بودن او غير محتمل است؛به ويژه آنكه طبرى تجليل وى از على(ع)


را ناشى از ترس دانسته است([[ذهبى]]،ميزان الاعتدال،435/2).از
را ناشى از ترس دانسته است([[ذهبى]]، ميزان الاعتدال،435/2).از


سوى ديگر،نام وى هم در سلسلۀ فقيهان و محدّثان حنبلى آمده(ابن
سوى ديگر،نام وى هم در سلسلۀ فقيهان و محدّثان حنبلى آمده(ابن
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش